INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad przeliczania walut obcych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad przeliczania walut obcych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.) o wskazanie imienia i nazwiska osoby podpisanej na wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprowadził auto z USA, które zostało objęte w Niemczech procedurą dopuszczenia do obrotu na terytorium Wspólnoty. Odprawą auta oraz wszystkimi pozostałymi sprawami związanymi ze sprowadzeniem pojazdu, zajął się niemiecki przedstawiciel. Ponadto Zainteresowany informuje, że auto zostało przekazane na środki trwałe firmy. Samochód służy czynnościom opodatkowanym. Wnioskodawca jest w posiadaniu następującej dokumentacji:

1. z USA – list przewozowy na auto wraz z kosztami transportu morskiego (waluta USD),
2. od przedstawiciela z Niemiec – rachunek z tytułu opłat, takich jak: container trucking, THC, ISPS, CPA, cło, podatek EU (importowy), dokumentacja, rejestr, odprawa celna, rozładunek pojazdu, doradztwo, ubezpieczenie, magazynowanie, rzeczoznawca, podatek VAT niemiecki 19%, ponadto na rachunku jest wykazane auto, ale bez wartości (rachunek wystawiony w EURO),
3. decyzji ustalającej wymiar podatku (cło i podatek importowy wykazany na ww. rachunku od przedstawiciela, tzw. refakturowanie),
4. zaświadczenia o braku zastrzeżeń dotyczące rejestracji pojazdu,
5. świadectwa własności pojazdu,
6. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy (wyliczonej na podstawie ACK-U) wraz z opłatą skarbową (wartość w PLN),
7. dokument potwierdzający zapłatę opłaty ekologicznej (wartość w PLN).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Po jakim kursie przeliczyć opłaty wyrażone w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w wystawianej fakturze wewnętrznej (dane sprzedawcy – dane przedstawiciela niemieckiego) należy zastosować kurs walut z dnia powstania obowiązku podatkowego dla tej transakcji (§ 37 ust. 3 rozporządzenia), czyli z 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów. Zastosowany kurs walut wyznaczany jest przez moment powstania obowiązku podatkowego, a nie dzień wystawienia faktury, gdyż jak wspomniano powyżej, faktura taka nie jest wystawiana przy przemieszczeniu towarów w ramach przedsiębiorstwa podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.), przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, nabył w kraju trzecim (USA) samochód, który został dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec. Następnie samochód ten został przemieszczony z terytorium Niemiec na terytorium Polski, gdzie w oparciu o art. 11 ust. 1 ustawy, rozpoznaje się wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1 – stosownie do art. 31 ust. 2 ustawy – obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W myśl art. 31 ust. 5 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.) w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje – koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, o którym mowa w art. 11 ustawy, określa się na podstawie ceny nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje – kosztu wytworzenia przemieszczanych towarów. Na konieczność doliczania do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w przemieszczeniu, także dodatkowych wydatków wskazuje nakaz odpowiedniego stosowania przepisu art. 31 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

Art. 20 ust. 5 ustawy określa, iż w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W myśl § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) – obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r., kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony (§ 37 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Natomiast w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 37 ust. 3 cyt. rozporządzenia).

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów oraz w związku z wydaną interpretacją ILPP2/443-1090/08-5/EN, w której uznano, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miał miejsce przywóz towaru (samochodu) do kraju, a tym samym Zainteresowany winien udokumentować rozliczenie tej transakcji na podstawie faktury wewnętrznej w miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie kwoty wyrażone w walucie obcej z tytułu ww. transakcji winny zostać przeliczone na złote, zgodnie z § 37 ust. 3 ww. rozporządzenia, według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. na dzień 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Tut. Organ informuje, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320).

Na mocy tej ustawy, z dniem 1 grudnia 2008 r. nowe brzmienie otrzymały przepisy: art. 11 ust. 1 oraz art. 31 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak:

1. Art. 11 ust. 1 ustawy:

„Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika”.

1. Art. 31 ust. 5 ustawy:

„W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepis ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio”.

Ponadto z dniem 1 grudnia 2008 r. straciło moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Regulacje dotyczące przeliczania walut obcych na złote obecnie mieszczą się w art. 31a ust. 1 ustawy w następującym brzmieniu: „W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3”.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności „danych sprzedawcy” na wystawionej fakturze wewnętrznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zasad przeliczania walut obcych.

Natomiast w kwestii dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

1. wewnątrzspólnotowego nabycia towaru,
2. ustalenia podstawy opodatkowania oraz powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzspólnotowym nabyciu towaru,
3. obowiązku złożenia informacji VAT-23

zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia nr ILPP2/443-1090/08-4/EN, nr ILPP2/443-1090/08-5/EN i nr ILPP2/443-1090/08-7/EN z dnia 24 lutego 2009 r.

Ponadto w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane postanowienie o umorzeniu postępowania nr ILPB1/415-985/08-4/AA z dnia 11 lutego 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.