INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2008 r. (data wpływu 19 listopada 2008 r.), uzupełnionym w dniu 21 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek.), uzupełniony w dniu 21 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) posiadająca siedzibę w Polsce, zamierza podpisać umowę pożyczki. Pożyczkodawcą będzie podmiot będący w 100% udziałowcem Spółki, posiadający siedzibę w Norwegii. Umowa pożyczki zostanie podpisana w Norwegii a środki pieniężne, które zostaną przekazane na konto Spółki będą pochodziły z rachunku bankowego pożyczkodawcy znajdującego się w banku, który ma siedzibę za granicą. W związku z tym, w dniu podpisania umowy, środki pieniężne będące przedmiotem umowy będą się znajdowały poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zawarta poza granicami Polski umowa pożyczki, w przypadku której środki pieniężne w dniu jej zawarcia znajdowały się poza terytorium kraju, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku wyżej opisanej umowy pożyczki nie wystąpi obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu, gdy ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się w Polsce lub prawa majątkowe wykonywane w Polsce;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe tam wykonywane, gdy ich nabywca ma miejsce zamieszkania bądź siedzibę na terytorium Polski i czynność cywilnoprawna została dokonana w Polsce.

Ad. 1 Mając na uwadze powyższe zapisy ustawy, oraz regulacje prawa cywilnego, pieniądze traktowane są jako szczególny rodzaj rzeczy. Pogląd taki uzasadnia się tym, że na gruncie art. 720 Kodeksu cywilnego pieniądze traktuje się zarazem, jako znaki pieniężne i rzeczy. Natomiast na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zarówno pieniądz gotówkowy, jak i bezgotówkowy, traktowany jest jako rzecz ruchoma. Mając to na względzie, należy przyjąć tezę, iż skoro w momencie zawarcia umowy pożyczone pieniądze znajdują się poza Polską oraz poza Polską zostanie podpisana umowa, to nie są spełnione przesłanki, pozwalające opodatkować przedmiotową umowę.

Ad. 2 Należy zauważyć, iż dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki wymienione w art. 1 ust. 4 pkt 2 muszą być spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy. W przedmiotowej sprawie umowa zostanie zawarta poza granicami Polski, a więc nie ma znaczenia, czy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP.

Reasumując, Wnioskodawczyni uważa, iż na pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawartej umowy pożyczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.), podatkowi temu podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   
   
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki,
   3. (uchylona),
   4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   5. umowy dożywocia,
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
   7. (uchylona),
   8. ustanowienie hipoteki,
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
   11. umowy spółki (akty założycielskie);
       
       
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Uwzględniając powyższe, podkreślić należy, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają czynności wymienione w przywołanej regulacji art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z kolei przepis art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, iż czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych istotne jest zatem to, aby w momencie zawarcia umowy przedmiot umowy w postaci środków pieniężnych znajdował się na terenie kraju, a w przypadku gdy pieniądze znajdują się za granicą, aby nabywca miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i jednocześnie czynność dokonana została na terytorium Polski.

Skutki podatkowoprawne w podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca zróżnicował więc w zależności od miejsca, w którym znajduje się przedmiot tej czynności. Jeżeli zatem będące przedmiotem umowy pożyczki rzeczy (w tym pieniądze) znajdują się w chwili zawierania umowy poza granicami Polski, jak to ma miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wówczas umowa taka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile którakolwiek z dwóch dodatkowych przesłanek wymienionych w art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy nie zostanie spełniona.

W świetle przedstawionej przez Spółkę sytuacji jedna z ww. przesłanek nie wystąpiła, gdyż w dniu zawarcia umowy pieniądze znajdować się będą za granicą i umowa zostanie zawarta za granicą. Zatem opisana czynność zgodnie z wyżej powołanym art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Bezprzedmiotowym jest zatem rozpatrywanie omawianej pożyczki pod kątem przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, które mogą mieć zastosowanie tylko do czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.