INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M. przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 4 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatkó1)w na nabycie usług reklamowych, udokumentowanych fakturą drukowaną z serwera, poleceniem przelewu oraz zestawieniem poniesionych usług reklamowych za dany miesiąc – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na nabycie usług reklamowych, udokumentowanych fakturą drukowaną z serwera, poleceniem przelewu oraz zestawieniem poniesionych usług reklamowych za dany miesiąc.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma zamówiła reklamę internetową i przedpłaciła ją kontrahentowi unijnemu. Siedziba kontrahenta znajduje się poza granicami kraju. Kontrahent unijny po otrzymaniu zapłaty wystawia fakturę za dokonaną przedpłatę na usługi reklamowe. Kontrahent nakazał podatnikowi wydrukować sobie faktury z serwera. Podatnik po zalogowaniu się loginem i hasłem na stronie, oprócz faktur, co miesiąc drukuje również zestawienie faktur za zrealizowane usługi reklamowe i wyłącznie ta kwota w danym miesiącu stanowi dla podatnika koszt uzyskania przychodu. Pozostała kwota przedpłaty, będzie rozliczona w następnych miesiącach, po wykonaniu usług reklamowych przez kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy otrzymane w ten sposób dowody poniesionych usług reklamowych: polecenie przelewu, faktura, a także zestawienie poniesionych usług reklamowych za dany miesiąc firma może księgować w księdze rachunkowej jako koszt uzyskania przychodów... (pytanie wskazane w części F. poz. 50 wniosku)

Czy powyższy sposób dokumentowania wydatków za usługi reklamowe, które ponosi firma można uznać za koszt uzyskania przychodu... (pytanie ujęte w poz. 51 wniosku)

Zdaniem wnioskodawczyni zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r. nr 14 , poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi spełnić łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadza żadnych zasad prowadzenia ksiąg rachunkowych. W art. 24a ww. ustawy zapisano jedynie, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami (a więc zgodnie z ustawą o rachunkowości), w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych. Zapis taki oznacza, że dowód księgowy – poprawny pod względem wymagań prawa bilansowego – stanowi wiarygodny dowód z punktu widzenia podatku dochodowego.

Reasumując, koszty dotyczące usług reklamowych, które podatnik dokonuje za pośrednictwem kontrahenta na stronach internetowych można uznać za koszt uzyskania przychodu. Podatnik posiada w tym celu dokumenty dotyczące poniesienia kosztu jak i wykonania usługi przez kontrahenta unijnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, nie wymienione w art. 23 ww. ustawy.

Wydatki związane z reklamą nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy. Mogą więc, pod warunkiem istnienia ww. związku stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże, wydatki takie muszą być właściwie udokumentowane. Brak stosownych dokumentów, uniemożliwia bowiem zaliczenie określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Powołany wyżej przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże na podstawie 24a ust. 1 ww. ustawy, na podatnika został nałożony m.in. obowiązek prowadzenia ewidencji księgowych, w tym ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy. Tymi odrębnymi przepisami są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), nie będące jednak przepisami prawa podatkowego, a tym samym i nie mogące być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w świetle przepisów ustawy o rachunkowości, prawnie dopuszczalnym jest dokumentowanie wydatków poniesionych na zakup usług reklamowych wskazanymi we wniosku dokumentami (fakturami drukowanymi z serwera usługodawcy, zestawieniami usług reklamowych oraz poleceniami przelewu) to wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.