INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.02.2009r. (data wpływu 19.02.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku usług pośrednictwa finansowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2009r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Oddział w Polsce (zwany dalej Strona) nabywa usługi świadczone przez S. z siedzibą w Belgii (S... – zwany dalej Dostawcą). Powyższe usługi świadczone są w oparciu o sieć komunikacyjną, o światowym zasięgu, poprzez którą przesyłane są komunikaty (zwane dalej komunikatami S). Usługi te, dostarczane przez S polegają na umożliwieniu komunikacji między bankami w formie generowania komunikatów w zakresie świadczonych przez banki usług finansowych.

Wyróżnia się komunikaty kluczowane i niekluczowane. Komunikaty kluczowane wykorzystywane są głównie do przesyłania instrukcji płatniczych. Komunikaty takie zawierają niezbędne informacje dotyczące realizacji transakcji (informacje o zleceniobiorcy, odbiorcy, dacie realizacji przelewu, jego kwocie oraz inne szczegóły płatności), które są później wykorzystywane do zaksięgowania transakcji. Przykładowy zakres komunikatów kluczowanych kierowanych do innych banków oraz od nich otrzymywanych obejmuje szczegóły następujących transakcji:

• założenie depozytu/lokaty

• likwidacji depozytu/lokaty

• wykonania dyspozycji przelewu

• wykonania przelewów bezgotówkowych

• wykonania płatności odsetkowych

• otrzymania/udzielania poręczeń lub gwarancji

• udzielenia/otrzymania kredytowania
  
  

Natomiast komunikaty niekluczowane mogą służyć do korespondencji informującej o zmianie wysokości oprocentowania lub pobierania prowizji, złożonych reklamacjach, zmianach danych klientów, a także do przesyłania informacji dotyczących bieżącej działalności banków między innymi na temat zmian korespondentów (banków pośredniczących), zmian dokonanych w nazwach banków, zarządach banków, kodów S czy raportów rocznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyżej wymienione usługi korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z załącznikiem nr 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy usługi świadczone przez Dostawcę stanowią usługę pomocniczą w stosunku do usług finansowych, ponieważ dzięki otrzymywanym komunikatom S Strona jest w stanie realizować usługi finansowe. Komunikaty S służą bowiem bezpośrednio m.in. do realizacji transakcji transferowych, transakcji na rynkach papierów wartościowych oraz do transferu danych ogólnych (dane klienta, salda itp.). Powyższe dowodzi, że usługi S stanowią usługę finansową – pomocniczą i winny być zwolnione z podatku od towarów i usług.

Dla potwierdzenia swego stanowiska, Strona wystąpiła do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego (dalej Ośrodek) z prośbą o wydanie opinii klasyfikacyjnej usług świadczonych przez Dostawcę. W otrzymanej opinii Ośrodek informuje, że usługi świadczone przez Dostawcę polegające na umożliwieniu komunikacji między bankami w formie generowania komunikatów w zakresie świadczonych przez banki usług finansowych mieszczą się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.00 „Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Jednocześnie w związku z par 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844 z późniejszymi zmianami) do celów podatkowych nadal stosuje się Polską klasyfikację Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późniejszymi zmianami), na podstawie, której opisane usługi mieściły się w grupowaniu PKWIU 67.13.10-00.90 „Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niewymienione”.

Ponadto w opinii Strony usługi S nie należy klasyfikować do usług elektronicznych, zarówno tych o których mowa w art. 56 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. (dalej: Dyrektywa 2006/112) jak i w zakresie w jakim były przywołane w poprzednim stanie prawnym w art. 9 (2) (e) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. (dalej: VI Dyrektywa) i art. 11 ust 2 lit c rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z 17 października 2005 r., ponieważ nie są generowane automatycznie. Komunikaty S powstają przy istotnym udziale czynnika ludzkiego – wprowadzane są do systemu S przez pracowników instytucji finansowych, bądź powstają wskutek integracji systemów bankowych z systemem S, dokonywanej przez człowieka. Dopiero po ich wprowadzeniu – dzięki Dostawcy – komunikaty S przesyłane są do docelowych odbiorców, przy czym mogą być adresowane do konkretnych, bądź wszystkich instytucji finansowych. Również po stronie odbiorcy komunikatów – ich uzyskanie i odczyt wymaga ludzkiej interwencji. Sam fakt, że strony porozumiewają się drogą elektroniczną nie świadczy o tym, że jest to usługa elektroniczna (art. 56 ust 2 Dyrektywy 2006/112). Również analiza katalogu przykładowych usług elektronicznych (załącznik II do Dyrektywy 20067112 i załącznik L do VI Dyrektywy w poprzednim stanie prawnym) wskazuje, że usługi typu S nie stanowią usługi elektronicznej.

Należy również zwrócić uwagę, że nawet gdyby zakwalifikować usługi S do e-usług przysługiwałoby im zwolnienie z podatku od wartości dodanej (dalej: VAT). Kategoria usług elektronicznych została wprowadzona bowiem do VI Dyrektywy i Dyrektywy 2006/112 jedynie w celu określenia miejsca opodatkowania (preambuła pkt 23 Dyrektywy 2006/112) i miejsca identyfikacji podatkowej (preambuła pkt 56 Dyrektywy 2006/112), i nie ma wpływu na zwolnienia z opodatkowania VAT.

Również Rozporządzenie Rady 1777/2005 mówi o usługach elektronicznych jedynie w przepisach o miejscu świadczenia. Art. 135 i dalsze Dyrektywy 2006/112 (jak również VI Dyrektywa w poprzednim stanie prawnym) w żaden sposób nie uzależniają zwolnienia usług typu finansowego od sposobu ich świadczenia. Stan taki został ugruntowany w orzecznictwie ETS już w okresie obowiązywania VI Dyrektywy. W orzeczeniu C-2/95 ETS stwierdził, że sposób wykonywania usługi objętej zwolnieniem z VAT nie ogranicza zastosowania zwolnienia z podatku VAT. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami) gwarantując – na podstawie art. 43 ust 1 pkt 1, w powiązaniu z załącznikiem 4 – zwolnienie dla usług finansowych, również nie uzależnia możliwości zastosowania tego zwolnienia od medium stosowanego przy ich realizacji.

Powyższe rozumienie e-usług jedynie jako kategorii wprowadzonej w celu umiejscowienia świadczenia usług znajduje potwierdzenie w orzeczeniu WSA z dnia 10.06.2008r. (sygnatura III SA/Wa 319/08).

Reasumując: Strona uważa, że usługi typu S są pomocniczymi usługami finansowymi (co potwierdza opinia GUS) i winny być zwolnione z podatku od towarów i usług. Takie stanowisko zostało również przyjęte w polskim orzecznictwie administracyjnym: orzeczeniu WSA z dnia 10.06.2008 r. (sygnatura III SA/Wa 319/08) i orzeczeniu NSA z dnia 22.12.2008 r. (sygnatura I FSK 1582/08). Kwestia czy usługa jest usługą elektroniczną w rozumieniu Dyrektywy 2006/112 pozostaje bez znaczenia (co znajduje uzasadnienie w tejże dyrektywie i przytoczonym wyroku ETS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.