INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2008 r. (data wpływu 24 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania nakładów inwestycyjnych w spisie z natury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania nakładów inwestycyjnych w spisie z natury.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, za zgodą właścicieli gruntu, rozpoczęła budowę budynku usługowego na gruncie prywatnym, stanowiącym własność wspólników Spółki oraz ich współmałżonków. Przy realizacji inwestycji Spółka korzystała z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z inwestycją, gdyż nabycia te były powiązane w sposób bezpośredni z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Z chwilą zakończenia procesu budowlanego Spółka zakwalifikowała budynek jako środek trwały i rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku ewentualnego rozwiązania Spółki zaktualizuje się po stronie podatnika (Spółki) obowiązek wykazania w spisie z natury (o którym mowa w art. 14 ustawy o VAT) nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę przedmiotowego budynku...

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualne rozwiązanie Spółki, nie wykreuje obowiązku uwzględniania w spisie z natury nakładów inwestycyjnych poniesionych na wybudowanie przedmiotowego budynku. W myśl art. 14 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają towary własnej produkcji oraz towary, które po ich nabyciu nie zostały odprzedane, przy czym dotyczy to wyłącznie towarów, w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez pojęcie towaru rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W odniesieniu do wszystkich przedstawionych wyżej kategorii przedmiotów, ustawa stawia dwa dodatkowe warunki uznania ich za towary.

Wnioskodawca argumentuje, iż po pierwsze, rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle oraz ich części muszą nadawać się do bycia przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W szczególności – jak argumentuje Zainteresowany – należy uznać, że wymóg ten dotyczy zdatności rzeczy do bycia przedmiotem obrotu. Jeżeli bowiem rzecz ze względu na swoje cechy nie może być przedmiotem obrotu, to nie może ona być również przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z drugim argumentem, ustawa wymaga, aby rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle oraz ich części były wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nakłady inwestycyjne (będące prawem majątkowym) poniesione na budowę budynku nie stanowią towaru w rozumieniu ustawy o VAT (vide wyrok NSA z dnia 20 października 1994 r. sygn. akt SA/Kr 1314/94).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Powołane przepisy w sposób jasny precyzują zatem jakie czynności uznawane są na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za opodatkowane. Podatkowy akt prawny – w szczególności w art. 2 pkt 6 – określa co definiowane jest towarem, a ponadto jakie czynności winny być uznane za opodatkowaną podatkiem VAT dostawę towaru.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W myśl ust. 3 cyt. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Z treści natomiast ust. 4 cyt. normy, wynika, iż przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 14 ust. 5 ww. ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Stosownie do treści ust. 6 cyt. przepisu, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. A jak wynika z treści ust. 8 powołanego przepisu, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10.

Przytoczone zapisy kluczowego dla sprawy przepisu art. 14 wskazują, iż opodatkowaniu – poza przypadkami określonymi w art. 5 ww. ustawy – podlegają także towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, m. in. w przypadku rozwiązania spółki cywilnej oraz zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu mającego obowiązek, wynikający z art. 96 ust. 6 cyt. ustawy o VAT, czyli obowiązek zgłoszenia zaprzestania działalności. Obowiązek opodatkowania towarów dotyczy jednak tych, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W sytuacji spełnienia takich przesłanek, podatnik będzie miał obowiązek sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Jak wynika z zapisów art. 14 ust. 1 oraz ust. 5 ww. ustawy, obowiązek wykazania w spisie dotyczy jedynie towarów.

Z opisanego we wniosku zdarzenia wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, za zgodą właścicieli gruntu, rozpoczęła budowę budynku usługowego na gruncie prywatnym, stanowiącym własność wspólników Spółki oraz ich współmałżonków. Przy realizacji inwestycji Spółka korzystała z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z inwestycją, gdyż nabycia te były powiązane w sposób bezpośredni z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Z chwilą zakończenia procesu budowlanego Spółka zakwalifikowała budynek jako środek trwały i rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Mając na względzie opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest obowiązku wykazywania w spisie z natury przez Wnioskodawcę poniesionych nakładów inwestycyjnych. Jak wykazano bowiem, nakłady inwestycyjne nie mają na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług cech towaru, a w konsekwencji nie istnieje prawny obowiązek wykazania ich w spisie z natury, ten bowiem stosownie do treści art. 14 ust. 1 oraz ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy jedynie towarów.

W tym miejscu wskazać jednakże należy, iż w przypadku zmiany przeznaczenia wykorzystywanego przez podatnika w prowadzonej działalności opodatkowanej środka trwałego, na który ponoszono nakłady, od których odliczono podatek naliczony, i przeznaczeniu go do czynności nie podlegających opodatkowaniu lub zwolnionych od podatku, wystąpi obowiązek dokonania korekty odliczonego podatku, zgodnie z art. 91 ust. 7, z uwzględnieniem zasad wskazanych w ust. 1 – 6 tego przepisu.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku z dnia 20 października 1994 r. sygn. akt SA/Kr 1314/94 stwierdzić należy, że stanowi on rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej obowiązku wykazania nakładów inwestycyjnych w spisie z natury. Rozstrzygnięcie w zakresie uznania odpłatnego przeniesienia prawa własności poniesionych nakładów inwestycyjnych jako dostawy towarów lub świadczenia usług zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-1104/08-3/MK z dnia 17 lutego 2009 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.