INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10.09.2008 r. (data wpływu 17.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.09.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczona odpowiedzialnością (dalej „Sprzedający”) zamierza zawrzeć ze spółką „E” (dalej „Kupujący”) umowę sprzedaży składników majątkowych (dalej „Umowa Sprzedaży”).

Przedmiotem transakcji będzie nieruchomość w J oraz nieruchomość w G, obydwie zabudowane funkcjonującymi centrami handlowymi wraz z parkingami i odpowiednią infrastrukturą towarzyszącą (dalej: Centra Handlowe). W ramach umowy sprzedaży Kupujący wstąpi w prawa i obowiązki wynikające z umów najmu zawartych przez Sprzedającego z najemcami lokali znajdujących się w Centrach Handlowych. Działalność Centrów Handlowych będzie kontynuowana przez Kupującego pod ich dotychczasową nazwą. W konsekwencji Kupujący w wyniku zawarcia Umowy Sprzedaży będzie osiągał przychody, które dotychczas były realizowane przez Sprzedającego. Na mocy Umowy Sprzedaży mają zostać przeniesione na Kupującego prawa z tytułu gwarancji oraz rękojmi przysługującej Sprzedającemu na podstawie umów o roboty budowlane, w zakresie, który zostanie uzgodniony przez Sprzedającego i Kupującego. Sprzedający przeniesie również na Kupującego wszelkie możliwe do przeniesienia gwarancje bankowe wystawione w celu zabezpieczenia wykonania zobowiązań najemców z tytułu umów najmu zawartych ze Sprzedającym oraz przekaże na rachunek Kupującego wszystkie depozyty gotówkowe wpłacone przez najemców na mocy zawartych przez niego umów najmu lokali znajdujących się w Centrach Handlowych.

Należy zaznaczyć, że dotychczasowa działalność gospodarcza Sprzedającego ogranicza się do wynajmu lokali użytkowych znajdujących się w Centrach Handlowych. Sprzedający nie posiada innych nieruchomości czy obiektów komercyjnych. Po zawarciu Umowy Sprzedaży i przeniesieniu na Kupującego własności składników majątkowych będących przedmiotem Umowy Sprzedaży wraz z opisanymi wyżej prawami, pozostałe w posiadaniu Sprzedającego składniki majątku nie będą pozwalały na dalsze prowadzenie działalności gospodarczej. W konsekwencji, należy uznać, że zbyciu podlegać będą wszystkie składniki majątkowe, na których opiera się obecnie działalność gospodarcza Sprzedającego. Po zawarciu i realizacji Umowy Sprzedaży i spłacie swoich zobowiązań wobec ewentualnych wierzycieli Sprzedający zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. W konsekwencji, Sprzedający zostanie postawiony w stan likwidacji.

Poniżej wnioskodawca przedstawia wykaz aktywów i zobowiązań, które zgodnie z intencją stron Umowy Sprzedaży, po jej zrealizowaniu mają pozostać po stronie Sprzedającego. Ich natura i wartość w złotych zgodnie ze stanem na dzień 31 sierpnia 2008 roku przedstawia się następująco:

Aktywa należności od najemców:

J S.A. - 13 173,05

P Sp. z o. o. – 4 261,40

N S.A. - 1 295,12

P Sp. z o.o. - 407,58

Sklep P - 70,57

M - 8261,96

27 469,68

nadwyżka podatku naliczonego nad należnym - 204 983,94

środki pieniężne w banku - 901 049,27

RMK ubezpieczenie J - 2061,25

RMK ubezpieczenie G - 2 548,00

4 609,25

Zobowiązania

Pożyczka od udziałowca T– 22011416,59

Zamknięcie sald ujemnych w banku – 6200,00

Zobowiązania z tytułu dostaw

S - 111 160,49

I Sp. z o.o. - 90969,02

T D - 267,38

M Sp. z o.o. - 1 684,24

H Sp. z o.o. - 1 558,90

E S.A. - 21 472,97

E S.A. - 21 223,60

S Sp. z o.o. - 1 537,20

Zakład O M - 1 352,00

O i P Notariusz - 2 005,68

PPH C - 4 133,07

PW i K W Sp. z o.o. - 204,93

Przedsiębiorstwo W i K - 262,48

Kancelaria Notarialna - 973,56

258805,52

Sprzedający nie dokona przeniesienia na Kupującego praw i obowiązków wynikających z umów dotyczących dostawy mediów do Centrów Handlowych oraz umów serwisowych (zarządzania) dotyczących nabywanych nieruchomości. Umowy te niezwłocznie po zawarciu Umowy Sprzedaży zostaną jednak rozwiązane przez Sprzedającego, natomiast Kupujący we własnym zakresie zawrze umowy z dostawcami mediów oraz ew. zarządcą nieruchomości. Jak wynika z powyższego, składniki majątku, które mają być przejęte przez Kupującego w ramach Umowy Sprzedaży pozostają w związku funkcjonalnym i pozwalają na kontynuowanie przez Kupującego działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Sprzedającego. Wymienione powyżej składniki majątkowe wyłączone ze sprzedaży nie stanowią natomiast istotnego elementu prowadzonej przez Sprzedawcę działalności, a z pewnością nie są wystarczające dla kontynuowania takiej działalności. W wyniku nabycia w ramach Umowy Sprzedaży m.in. nieruchomości zabudowanych Centrami Handlowymi, wraz z parkingami i infrastrukturą towarzyszącą oraz wstąpienia przez Nabywcę w stosunki najmu łączące obecnie Sprzedającego z najemcami lokali handlowych, Kupujący będzie prowadził działalność polegającą na najmie lokali handlowych. W konsekwencji nabywany majątek będzie służyć kontynuowaniu działalności, którą wcześniej w ramach swojego przedsiębiorstwa prowadził Sprzedający.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego Sprzedający z tytułu zawarcia Umowy Sprzedaży będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług, czy też z uwagi na przedmiot transakcji będzie ona wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy ponieważ przedmiotem Umowy Sprzedaży są składniki majątkowe tworzące przedsiębiorstwo, przedmiot Umowy Sprzedaży na mocy art. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa VAT”) podlega wyłączeniu z zakresu opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji podlega on opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. O podatku od czynności cywilnoprawnych, a obowiązek zapłaty tego podatku będzie ciążył na Kupującym. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Przepisy ustawy VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Warto wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedsiębiorstwo” oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Zgodnie definicją zawartą w art. 551 Kodeksu Cywilnego „przedsiębiorstwo” jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 552 Kodeksu Cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy uznać, że w opisanym stanie faktycznym zbywane przez Sprzedającego składniki majątku stanowią na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków oraz rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Dodatkowo Kupujący nabędzie składniki majątku, na których opierała się działalność gospodarcza Sprzedającego i które umożliwią mu kontynuowanie działalności Sprzedającego polegającej na najmie lokali handlowych. Nabycie nieruchomości zabudowanych Centrami Handlowymi oraz wstąpienie przez Kupującego w prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Sprzedającego umów najmu oraz innych umów związanych z funkcjonowaniem zbywanych Centrów Handlowych powoduje, iż zachowane zostaną związki funkcjonalne pomiędzy poszczególnymi składnikami majątku, pozwalające na kontynuację działalności. W konsekwencji, nabyte składniki majątkowe determinować będą funkcję, jaka spełniana jest przez przedsiębiorstwo Sprzedającego. Dodatkowo należy podkreślić, że intencją stron jest również, aby przedmiotem zawieranej przez strony umowy było przedsiębiorstwo.

Z transakcji sprzedaży wyłączone zostaną, opisane w stanie faktycznym, składniki przedsiębiorstwa Sprzedającego, które nie mają istotnego znaczenie dla funkcjonowania zbywanego przedsiębiorstwa. Nie wszystkie bowiem składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. Należy przyjąć, że wydzielenie z transakcji pewnych elementów, których funkcjonalne znaczenie dla przedsiębiorstwa jest niewielkie (np. części produktów do sprzedaży, części środków obrotowych), innymi słowy, elementów bez których przedsiębiorstwo może funkcjonować bez zakłóceń, powinno pozostać bez wpływu na kwalifikację transakcji jako mającą za przedmiot sprzedaż przedsiębiorstwa.

Przedstawione powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w postanowieniu Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10.07.2008 r. (IBPP2/443-374/08/JCi): „Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Jeżeli zatem warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to wniesienie aportem przedsiębiorstwa do nowego podmiotu (spółki prawa handlowego lub cywilnego) nie będzie podlegało przepisom ustawy”

Ten sam organ w postanowieniu z dnia 25.04.2008 r. (IBPP3/443-62/08/KO/KAN-890/01/08) stwierdził, iż: „Zgodnie natomiast z art. 55² ww. ustawy Kodeks cywilny czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej. Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za sprzedaż przedsiębiorstwa chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.” Również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie prezentuje analogiczne stanowisko. W postanowieniu z dnia 07.07.2008 r. (IPPP1/443-711/08-2/SM) czytamy: „Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej”

Potwierdzenie przytoczonej wykładni przepisów znajdziemy również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z dnia 28 listopada 2006 r. (I FSK 267/06) NSA stwierdził, iż „Ustawodawca w cytowanym wyżej przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie. Ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa jest więc możliwa in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. Strony - jak wynika z art. 55² Kodeksu cywilnego - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować, co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.”

Należy również zwrócić uwagę, że szerokie rozumienie pojęcia „przedsiębiorstwa”, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT, wynika również z przepisów prawa unijnego (Dyrektywa 112). Takie stanowisko zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 07.02.2008 r. (III SA/Wa 934/07), w którym uznano, że „Określony w ww. Dyrektywach zakres przedmiotowy dopuszczalnego wyłączenia z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług obejmuje całość lub część przenoszonego majątku. Biorąc zaś pod uwagę, iż opodatkowaniu tym podatkiem podlega działalność gospodarcza, zasadnym jest stwierdzenie, że majątek - jego całość lub część, o jakim mowa w przepisach Dyrektyw, to majątek służący działalności gospodarczej. Tak też stwierdził ETS w pkt 40 wyroku w sprawie Z M S (..)„ zaznaczając, iż przeniesienie, o jakim mowa w art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy dotyczy m.in. części przedsiębiorstwa umożliwiającej prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej

Tak rozumianemu majątkowi w prawie polskim odpowiada pojęcie „przedsiębiorstwa” z art. 55^¹ kc. Przepis ten bowiem nadaje pojęciu „przedsiębiorstwo” znaczenie przedmiotowe tj. zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zdaniem Sądu w tak określonej definicji przedsiębiorstwa istotne znaczenie ma uwzględniony w niej element funkcjonalny. Poszczególne składniki majątku staną się przedsiębiorstwem, jeżeli połączy je funkcja jaką łącznie mogą spełnić - realizować określone zadania gospodarcze. W rezultacie do tak właśnie rozumianego przedsiębiorstwa będzie miał zastosowanie wskazany przez Dyrektora Izby Skarbowej art. 55² kc., stanowiący o zbyciu przedsiębiorstwa jako całości.

Zdaniem Sądu Dyrektor Izby Skarbowej błędnie utożsamia „przedsiębiorstwo” w rozumieniu art. 55¹ kc. z całością majątku danego podmiotu. Rację ma Skarżąca twierdząc, że w skład spółki prawa handlowego może wchodzić więcej niż jedno przedsiębiorstwo w znaczeniu nadanym tym przepisem. Na marginesie Sąd zauważa, iż pogląd ten można odnieść do majątku każdego przedsiębiorcy. W opinii Sądu powyższe oznacza, że każdy zespół składników majątkowych dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego - bez względu na jego organizacyjne wyodrębnienie w postaci zakładu czy też oddziału - będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹k.c. Takie rozumienie definicji przedsiębiorstwa spełnia wymogi art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy i art. 19 Dyrektywy 112, a w związku z tym definicja ta może być stosowana przy wykładni pojęcia „przedsiębiorstwo” ujętego w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. W świetle powyższego Sąd przyjął, że użyte w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. pojęcie „przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu.”

Ponadto, należy wskazać, że po zawarciu i realizacji Umowy Sprzedaży i spłacie swoich zobowiązań wobec ewentualnych wierzycieli, Sprzedający nie zamierza kontynuować prowadzenia działalności gospodarczej (Sprzedający będzie podlegał likwidacji). W konsekwencji powyższych wyjaśnień oraz przytoczonego orzecznictwa i praktyki organów podatkowych, należy uznać, że w opisanym stanie faktycznym przedmiotem sprzedaży jest przedsiębiorstwo. Przedmiot Umowy Sprzedaży nie będzie podlegać więc opodatkowaniu podatkiem VAT. Oznacza to, że opisana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie wnioskodawca informuje, iż druga strona transakcji, tj. E Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością również występuje do Izby Skarbowej w Warszawie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w zakresie opodatkowania transakcji podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, posłużyć należy się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Według art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto, art. 552 Kodeksu cywilnego stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży prowadzonego przedsiębiorstwa. Przedmiotem sprzedaży mają być nieruchomości w J i w G, zabudowane centrami handlowymi, które to nieruchomości wchodzą w skład przedsiębiorstwa wnioskodawcy. Wnioskodawca stwierdza ponadto, że składniki majątku, które mają być przejęte przez Kupującego w ramach Umowy Sprzedaży pozostają w związku funkcjonalnym i pozwalają na kontynuowanie przez Kupującego działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Sprzedającego. Na mocy Umowy Sprzedaży mają zostać przeniesione na Kupującego również prawa z tytułu gwarancji oraz rękojmi przysługującej Sprzedającemu na podstawie umów o roboty budowlane, w zakresie, który zostanie uzgodniony przez Sprzedającego i Kupującego. Sprzedający przeniesie również na Kupującego wszelkie możliwe do przeniesienia gwarancje bankowe wystawione w celu zabezpieczenia wykonania zobowiązań najemców z tytułu umów najmu zawartych ze Sprzedającym oraz przekaże na rachunek Kupującego wszystkie depozyty gotówkowe wpłacone przez najemców na mocy zawartych przez niego umów najmu lokali znajdujących się w Centrach Handlowych. Z transakcji sprzedaży wyłączone zostaną jedynie niektóre składniki tego przedsiębiorstwa w postaci aktywów i zobowiązań.

Należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którą minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony (ani zobowiązany) do oceny stanowiska, czy scharakteryzowane we wniosku składniki majątkowe stanowią przedsiębiorstwo, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach art. 551 Kodeksu cywilnego.

Mając jednak na uwadze przedstawiony przez wnioskodawcę opis sytuacji należy uznać, że mamy w badanej sprawie do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy. Umowa obejmuje wszystkie istotne elementy przedsiębiorstwa, a po dokonaniu tej transakcji Kupujący będzie w stanie kontynuować działalność przedsiębiorstwa.

Reasumując, uznać należy, iż zbycie przedsiębiorstwa stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest więc zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa.

Odnosząc się do przywołanych przez Stronę wyroków krajowego sądownictwa należy wskazać, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczenia sądowe są wydawane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Zauważyć należy, że zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz.60 ze zm.) organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Powyższa zasada jest częściowym powieleniem zapisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 78, poz. 483), zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru obowiązującego prawa, a zatem nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięć w kolejnych sprawach. Powołane przez Stronę wyroki sądów nie mogą więc być źródłem prawa ani podstawą przy rozpatrywaniu kolejnych spraw.

Ponadto zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualna), w której dokonuje wnikliwej oceny stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Przywołane przez Spółkę orzeczenia dyrektorów izb skarbowych w sprawach podatkowych zapadły w odniesieniu do indywidualnych i właściwych tylko im stanów faktycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.