INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 05 grudnia 2008r. (data wpływu 11 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów potwierdzających prawo do zastosowania 0% stawki podatku

• w przypadku posiadania kopii dokumentów CMR Wyjścia, bez potwierdzenia otrzymania przez odbiorcę - jest prawidłowe.
• w przypadku braku dokumentów od przewoźnika – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów potwierdzających prawo do zastosowania 0% stawki podatku w przypadku posiadania kopii dokumentów CMR Wyjścia, bez potwierdzenia otrzymania przez odbiorcę oraz w przypadku braku dokumentów od przewoźnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – V S.J. Krzysztof M, Witold K prowadzi działalność handlową w zakresie artykułów wyposażenia wnętrz. Wielkość dostaw dokonywana jest na rzecz międzynarodowego koncernu działającego w branży w której działa Wnioskodawca. Dostawy Spółki były realizowane do magazynów odbiorcy, a obecnie także do sklepów zlokalizowanych na terenie całej Europy. W ramach nowej organizacji dostaw narzuconej przez odbiorcę przesyłki towarów Spółki są wysyłane wspólnymi transportami z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z towarami dostarczanymi dla tego samego odbiorcy przez innego dostawcę jako tzw. dostawy konsolidowane. Sprzedaż następuje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a w ramach konsolidacji dostaw spółka dostarcza towary do siedziby dostawy w Skalmierzycach k/Kalisza gdzie, wraz z towarami kilku innych dostawców, wspólnym transportem zostają wysłane do miejsca przeznaczenia na terenie innych krajów UE. W związku z wprowadzeniem tego systemu, znacznie wzrosła liczba wysyłek Spółki, a tym samym liczba dokumentów dotyczących dostaw przy zachowaniu ich dotychczasowej ilości i wartości. Szacunkowa ilość wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów wynosi miesięcznie ok. 1000. W związku z tym pojawia się problem odpowiednich dokumentów potwierdzających prawo do korzystania ze stawki 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. W związku z dostawą wystawione są następujące dokumenty:

1. Faktury VAT, zawierające m.in.
   1. dane dotyczące Spółki, w tym nadany dla celów współpracy z odbiorcą stały, indywidualny numer Spółki jako kontrahenta odbiorcy (numer ID – który ma nadany każdy z tysięcy dostawców odbiorcy – numer jest niepowtarzalny i nadany jeden na cały okres współpracy), ważny numer identyfikacji podatkowej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych,
   2. dane dotyczące odbiorcy, w tym jego ważny numer identyfikacji podatkowej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych,
   3. indywidualny, unikalny numer dostawy (wysyłki) który w systemie obiegu danych odbiorcy, dla zachowania kontroli dostaw jest nadawany przez odbiorcę)
   4. nazwa towaru i określenie jego ilości, cena jednostkowa oraz inne dane wymagane przepisami o VAT.Faktura wystawiana jest w dniu, w którym towar wysyłany jest od dostawcy do odbiorcy.
2. Specyfikacja dostawy, zawierająca dane wskazane w fakturze,
3. List przewozowy CMR (kopia kopii nadawcy), zawierający dane dotyczące m.in.:
   1. nadawcy (poz. 1 CMR) – w związku z konsolidacją jest nim dostawca do którego dostarczany jest towar Skalmierzy k/Kalisza, nie jest nim Spółka.
   2. Odbiorcy oraz miejsca i kraju przeznaczenia (poz. 2 i 3 CMR) – może to być jeden, jak i kilka z kilkunastu krajów UE do którego realizowane są dostawy
   3. numer ID Spółki, numer dostawy przypisany dostawie Spółki, nazwa towaru i ilość palet (poz. 6-9 CMR); ze względu na konsolidację dostaw, zapis tych punktach CMR dotyczy wielu dostawców i ich dostaw z indywidualnymi numerami ID i numerami dostawy objętych konsolidacją w danym transporcie na dokumencie CMR dostawa Spółki jest jedynie identyfikowalna przez wskazanie odbiorcy, miejsca i kraju jej przeznaczenia oraz przez indywidualny, unikalny numery ID oraz numer dostawy przypisany Spółce i jej dostawie.
4. Zbiorczy dokument potwierdzenia fizycznego otrzymania przez odbiorcę dostawy w danym miesiącu zawierający następujące dane:
   1. wskazanie Spółki,
   2. numer ID Spółki,
   3. indywidualne numery dostaw z danego miesiąca,
   4. kraj i nazwa odbiorcy,
   5. numery i daty faktur Spółki, waluta i wartość poszczególnych faktur.
   
   
   

Dokument ten Spółka otrzymuje drogą elektroniczną z podpisem osoby upoważnionej przez odbiorcę tj. Dyrektora Zarządzającego. Odbiorca dla zapewnienia wiarygodności takiego elektronicznie przesłanego potwierdzenia przekazuje Spółce tak jak i innym dostawcom oryginał poświadczonego notarialnie wzoru podpisu każdorazowego Dyrektora Zarządzającego odbiorcy.

Gromadzenie dokumentów CMR wyjścia i potwierdzenia przez magazyn odbiorcy i to w kopiach sprawia poważne problemy wynikające z tego, że jedyny dokument CMR może dotyczyć i kilkunastu dostawców zaś jako nadawca przesyłki w dokumencie CMR figuruje jedynie dostawca u którego następuje konsolidacja dostaw w Skalmierzycach k/Kalisza. Ze względu na kompletowanie dostaw w ramach konsolidacji ilości kopii dokumentów CMR w danym miesiącu jest bardzo duża co potęguje komplikacje z ich uzyskaniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku posiadania kopii dokumentu CMR „Wyjścia”, bez potwierdzenia otrzymania dokumentu przez odbiorcę lub w razie braku otrzymania kopii dokumentu CMR wystarczające jest udokumentowanie wewnątrzunijnej dostawy towarów na podstawie niżej wymienionych dokumentów, które jednoznacznie potwierdzają otrzymanie towaru w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przez odbiorcę w kraju UE innym niż Polska...

Dokumentami takimi są:

1. Faktury VAT zawierające m.in.:
   1. dane dotyczące Spółki, w tym nadany dla celów współpracy z odbiorcą stały, indywidualny numer Spółki jako kontrahenta odbiorcy (numer ID – który ma nadany każdy z tysięcy dostawców odbiorcy – numer jest niepowtarzalny i nadany jeden na cały okres współpracy), ważny numer identyfikacji podatkowej dla celów transakcji wewnątrzwspółnotowych,
   2. dane dotyczące odbiorcy, w tym jego ważny numer identyfikacji podatkowej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych,
   3. indywidualny, unikalny numer dostawy (wysyłki), który w systemie obiegu danych odbiorcy, dla zachowania kontroli dostaw jest nadawany przez odbiorcę)
   4. nazwa towaru i określenie jego ilości, cena jednostkowa etc. Faktura wystawiana jest w dniu, w którym towar wysyłany jest od dostawcy do odbiorcy.
2. Specyfikacja dostawy, zawierająca dane wskazane w fakturze,
3. Zbiorczy dokument potwierdzenia fizycznego otrzymania przez odbiorcę dostawy w danym miesiącu zawierający następujące dane:
   1. wskazanie Spółki,
   2. numer ID Spółki,
   3. indywidualne numery dostaw z danego miesiąca,
   4. kraj i nazwa odbiorcy,
   5. numery i daty faktur Spółki, waluta i wartość poszczególnych faktur.

Dokument ten Spółka otrzymuje drogą elektroniczną z podpisem osoby upoważnionej przez odbiorcę tj. Dyrektora Zarządzającego. Odbiorca dla zapewnienia wiarygodności takiego elektronicznie przesyłanego potwierdzenia przekazuje Spółce tak jak innym dostawcom oryginał poświadczonego notarialnie wzoru podpisu każdorazowego Dyrektora zarządzającego odbiorcy (przykładowy dokument załączam do wniosku).

Zdaniem Wnioskodawcy standardowe dokumenty uprawniające do zastosowania stawki 0% w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej WDT) określone są w art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dokumenty przewozowe, kopia faktury, specyfika poszczególnych sztuk ładunku. W praktyce często istnieją problemy z uzyskaniem pierwszego z tych dokumentów. Przykładowo jeśli transport organizowany jest przez nabywcę, to w zasadzie nie ma możliwości, aby dostawca dysponował listem przewozowym, gdy nie jest możliwe uzyskanie standardowych dokumentów potwierdzających wywóz towaru do innego państwa członkowskiego określonych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT ustawodawca przewidział możliwość dokumentowania wywozu w sposób alternatywny. Artykuł 42 ust. 11 ustawy o VAT dopuszcza inne dowody dokumentujące fakt wywozu towaru do kontrahenta z innego państwa członkowskiego uprawniające do zastosowania stawki 0% VAT. Przede wszystkim przepis ten wskazuje, że jeśli podatnik nie uzyskał dowodów wywozu określonych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dla celów zastosowania stawki 0%, mogą być stosowane również inne dokumenty, przy czym ustawodawca wskazał kilka przykładowych takich dokumentów (m.in. korespondencja handlowa, dokumenty związane z kosztem transportu czy ubezpieczenia, dokumenty potwierdzające zapłatę czy potwierdzenie odbioru towarów przez nabywcę w innym państwie członkowskim ). Należy jednak wskazać, że możliwe są również inne dokumenty, jeśli potwierdzają dostawę towaru do odbiorcy w innym państwie członkowskim. Należy podkreślić, że przepisy ustawy o VAT wyraźnie przyznają podatnikom prawo do dokumentowania WDT w sposób w zasadzie dowolny, jeśli dokumenty takie jednoznacznie potwierdzają fakt wywozu towaru do odbiorcy innego państwa członkowskiego. Stanowisko takie potwierdza WSA w Warszawie w wyroku z 27 września 2007r. (III SA/WA 1210/07), w którym Sąd stwierdził, że podatnik nie musi mieć wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. Ust. 3 ustawy o VAT. Zdaniem Sądu najistotniejsze jest, aby na podstawie posiadanych dokumentów mógł dowieść, że zadeklarowana transakcja WDT została zrealizowana. Warto podkreślić, że wyrok WSA w Warszawie jest zbieżny z orzeczeniem ETS z 27 września 2007r. w sprawie Albert Collee vs. Finanzamt Limburg an der Lahn (C-146/05). Trybunał stwierdził, że przepis krajowy, który w przypadku WDT uzależnia prawo do zwolnienia od podatku (w Polsce zastowania stawki VAT 0%.) od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając faktycznego zrealizowania WDT, wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku. Trybunał dokonał wykładni art. 28 c (A)(A) VI Dyrektywy, który określa zasady i warunki stosowania zwolnienia dla dostawy towarów wywożonych do innego państwa członkowskiego (czyli 0% stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów). Wyraźnie wskazał, że przepisy dotyczące VAT przyjmowane przez państwa członkowskie nie mogą trwale pozbawiać podatnika prawa do stosowania 0% stawki VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Polska ustawa o podatku od towarów i usług wprowadza w art. 42 ust. 3 m.in. wymóg posiadania dokumentu przewozowego, którego zdobycie w niektórych przypadkach jest skrajnie utrudnione (np. w przypadku dostawy towarów na bazie ex Works). W takiej sytuacji istniej możliwość potwierdzenia wywozu towarów do innego państwa członkowskiego na podstawie innych dokumentów. Takimi dokumentami są wymienione przez Spółkę w pytaniu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdza się co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą! w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, natomiast art. 42 ust. 11 ustawy, ma zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Z treści ww. przepisu art. 42 ust. 11 ustawy wynika, iż wymienione tam dokumenty mają charakter subsydiarny i pełnią rolę dokumentów uzupełniających dane dostarczone przez dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy - świadczy o tym zwrot „w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie…”. Z kolei użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności” oznacza, iż katalog dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy nie jest katalogiem zamkniętym, dlatego też Podatnik ma prawo udokumentować wywiezienie towarów z terytorium kraju oraz dostarczenie ich nabywcy na terytorium państwa członkowskiego w sposób przez siebie przewidziany, mając oczywiście na uwadze udowodnienie faktu jego zaistnienia. Zatem Firma musi posiadać dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, jeśli nie potwierdzają one jednoznacznie dostarczenia towaru można je uzupełnić dokumentami o których mowa w art. 42 ust. 11. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty. Ustawodawca jednak nie zezwala na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wyłącznie dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

W świetle powyższego należy uznać, że w przypadku posiadania kopii dokumentów CMR Wyjścia, bez potwierdzenia otrzymania przez odbiorcę posiadane przez Spółkę dokumenty będą upoważniały Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku VAT 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o ile Podatnik będzie w posiadaniu także dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku natomiast braku otrzymania kopii dokumentu CMR nie są wystarczające posiadane przez Spółkę pozostałe dokumenty. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Natomiast, dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Prawo do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadanych dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski – stanowisko Spółki w tym zakresie uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.