INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m. in. w zakresie ustalenia:

• czy ustawę z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. nr 1, poz. 2 ze zm.) można zaliczyć do odrębnych, szczególnych ustaw wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym zaliczać do kosztów uzyskania przychodu kredyty stracone (nieściągalne), na które organ egzekucyjny wydał postanowienie o nieściągalności (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) -jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m. in. w zakresie ustalenia:

Czy ustawę o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych można zaliczyć do odrębnych, szczególnych ustaw wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym zaliczać do kosztów uzyskania przychodu kredyty stracone (nieściągalne), na które organ egzekucyjny wydał postanowienie o nieściągalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa działa na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych. Głównym celem działalności jest świadczenie usług finansowych poprzez udzielanie kredytów bądź pożyczek oraz przyjmowanie lokat od swoich członków. SKOK dokonuje odpisów aktualizujących pożyczek i kredytów przeterminowanych i nieściągalnych w następujący sposób:

1. na należność główną (kapitał + skapitalizowane odsetki umowne i karne) – odpis nie stanowi kosztów uzyskania przychodu,
2. na odsetki zasądzone – odpis nie stanowi kosztów uzyskania przychodu,
3. na zasądzone koszty procesowe – odpis stanowi koszty uzyskania przychodu, ponieważ koszty procesowe są odnoszone w przychody podatkowe w dacie zasądzenia.
   
   

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy ustawę o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych można zaliczyć do odrębnych, szczególnych ustaw wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym zaliczać do kosztów uzyskania przychodu kredyty stracone (nieściągalne), na które organ egzekucyjny wydał postanowienie o nieściągalności...

Zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż jest jednostką uprawnioną do udzielania kredytów i pożyczek ma zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b – co oznacza, że kosztem uzyskania przychodu mogą być odpisy aktualizujące, dotyczące pożyczek i kredytów nieściągalnych w wysokości obejmującej kapitał wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, a wartość naliczonych odsetek umownych i karnych jedynie w sytuacji, gdy zostały wcześniej zaliczone do przychodów należnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki ponoszone przez podatników podlegają więc zaliczeniu do kosztów podatkowych, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, czyli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągane przez podatnika przychody oraz mają one związek z prowadzoną działalnością.

Innymi słowy należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Jednakże rozpatrując kwestię kosztów podatkowych w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o pdop należy mieć na uwadze także postanowienia art. 16 ust. 1 tej ustawy, zawierającego tzw. negatywny katalog kosztów. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw utworzonych na pokrycie:

w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w pkt 25 lit. b):

• wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek),
• kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii straconych, udzielonych przedsiębiorcom realizującym program restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw.
  
  

Powyżej powołany przepis ma zastosowanie do jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ww. ustawy. Są to zatem jednostki organizacyjne uprawnione, na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek). Katalog ten obejmuje podmioty działające m. in. na podstawie: ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r., Nr 1, poz. 2 ze zm.).

Stosownie natomiast do brzmienia art. 16 ust. 3 ustawy o pdop przepisy ust. 1 pkt 26 tej ustawy dotyczą rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż art. 16 ust. 3 powołanej ustawy stanowi zawężenie stosowania art. 16 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy, ograniczając go jedynie do rezerw na ryzyko związanych z działalnością banków. Tymczasem spółdzielcze kasy oszczędnościowo-rozliczeniowe pomimo, iż prowadzą działalność zbliżoną do bankowej, nie są bankami, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, iż nie mogą obciążać kosztów uzyskania przychodów z tytułu udzielonych pożyczek i kredytów nieściągalnych.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 jest nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.