INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 01 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i terminu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionych maszyn – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i terminu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionych maszyn.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zawarta będzie umowa kupna sprzedaży maszyn używanych. Zobowiązania będą spłacane w ratach w ciągu 4 lat. W umowie zawarto klauzulę: „Sprzedający zastrzega sobie prawo własności rzeczy ruchomych do dnia zapłaty. Własność rzeczy ruchomych przechodzić będzie na Kupującego na podstawie Aneksów do Umowy określających wykaz rzeczy przechodzących na Kupującego w wysokości zapłaconej ceny. Sprzedający nie będzie amortyzował maszyn”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakupione środki trwałe mogą być amortyzowane od następnego miesiąca od przyjęcia do użytkowania i czy są kosztami uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ środki trwałe nie są amortyzowane u Sprzedającego, a będą użytkowane przez Spółkę, co wiąże się z utrzymaniem ich sprawności pod względem technicznym, Spółka uważa, że powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które mogłyby być kosztami uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że określony wydatek, nie wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo - skutkowy, czyli że poniesienie tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź zabezpieczenie źródła przychodu. Przepis art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  
  

Wg ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), sprzedaż jest umową, w której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 ww. Kodeksu). Umowa sprzedaży jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, tj. świadczenie jednej strony ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej. Obowiązkiem sprzedawcy jest doprowadzenie do wystąpienia skutku rozporządzającego, czyli obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy. Dalszym obowiązkiem sprzedawcy jest wydanie rzeczy kupującemu celem zapewnienia mu możności faktycznego korzystania z nabytego przedmiotu. Obowiązkiem kupującego jest natomiast obowiązek zapłaty ceny kupna. Drugim podstawowym obowiązkiem kupującego jest obowiązek odbioru przedmiotu sprzedaży. Stosownie do art. 155 § 1 ww. Kodeksu umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż własność lub współwłasność składnika majątkowego jest jednym z warunków, którego spełnienie pozwala na dokonanie odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego. Z przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika, że zakupione na raty maszyny będą stanowiły własność Sprzedającego do momentu zapłaty. W związku z tym, że Wnioskodawca nie jest ani właścicielem, ani współwłaścicielem wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej przedmiotowych maszyn, nie może dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Reasumując, Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od zakupionych, ale nie stanowiących jego własności środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.