INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 05 grudnia 2008r. (data wpływu 09 grudnia 2008r.) uzupełniony pismem z dnia 15 stycznia 2009r. (data wpływu 19 stycznia 2009r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w podatku od towarów i usług w zakresie:

• podatnika podatku od towarów i usług (dostawy towarów dla której podatnikiem jest nabywca) – jest prawidłowe
• rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest nieprawidłowe
• obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług w Polsce – jest nieprawidłowe
• rozliczania pod dokonaniu rejestracji sprzedaży krajowej jako opodatkowaną przez nabywcę – jest prawidłowe
• możliwości wyrejestrowania i zaprzestania rozliczania podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz sprzedaży krajowej – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 09 grudnia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w przedstawionym poniżej opisie zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest Spółką z siedzibą w Szwecji, podatnikiem VAT zarejestrowanym w Szwecji. W ramach wykonywanych czynności wnioskodawca dostarcza do magazynu znajdującego się w Polsce towary. Najemcą magazynu jest podmiot, który obsługuje sprzedaż towarów Spółki w Polsce. Podmiot ten świadczy kompleksową usługę w zakresie obsługi sprzedaży, w ramach której przechowuje powierzone przez wnioskodawcę towary i wydaje je nabywcom - w większości są to szpitale lub laboratoria, które nie są zarejestrowane jako podatnicy VAT, klientami mogą być również zarejestrowani podatnicy VAT. Towary te są przez Spółkę wytwarzane lub nabywane w Szwecji. Magazyn używany jest zatem do wydawania towarów nabywcom. Magazyn jest używany także do składowania części niezbędnych do wykonywania napraw gwarancyjnych. Naprawy gwarancyjne wykonywane są przez polskie podmioty, działające na zlecenie Spółki. Spółka nie zatrudnia w Polsce pracowników, nie posiada wyposażenia technicznego, a magazyn służy wyłącznie do wydawania towarów nabywcom oraz do składowania części zamiennych niezbędnych do wykonywania napraw gwarancyjnych. Wartość brutto sprzedaży towarów przez Spółkę w Polsce przekroczy kwotę 160.000 złotych rocznie - nie będzie zatem sprzedażą wysyłkową na terytorium kraju.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 6 stycznia 2009 r. (doręczone w dniu 8 stycznia 2009 r.), o sygnaturze wskazanej powyżej, Strona dodatkowo wyjaśnia:

1. W odniesieniu do pytań dotyczących stanu faktycznego

1. „czy mamy do czynienia ze składem konsygnacyjnym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27c ustawy o podatku od towarów i usług czy call-offstockę"Magazyn, z którego Spółka korzysta nie jest składem konsygnacyjnym w rozumieniu art. 2 pkt 27c przywołanej ustawy. Pojęcie „calI-off stock” nie zostało zdefiniowane w obowiązujących przepisach ustawy o VAT, co do jego znaczenia pojawiają się rozbieżności, w związku z tym nie jesteśmy w stanie odnieść się do tej części pytania. Jak: to jedna zostało wskazane w przedstawionym opisie stanu faktycznego - Spółka korzysta w Polsce z magazynu, przewozi do niego towary, które są sprzedawane różnym klientom. Do czasu dostarczenia towarów nabywcom prawo do dysponowania nimi jak właściciel należy do Spółki. Własność towarów na żadnym etapie nie przechodzi na podmioty, które obsługują sprzedaż w Polsce, zajmują się one jedynie wydawaniem lub wysyłaniem towarów (niektóre z nich wykonują również naprawy gwarancyjne w imieniu Spółki).
2. „ kto jest właścicielem towarów po przemieszczeniu ich przez Spółkę na teren magazynu”
Po przemieszczeniu towarów do magazynu w Polsce prawo do dysponowania towarami jak właściciel pozostaje przy Spółce.
3. „ kto i kiedy nabywa prawo do dysponowania towarami jak właściciel”
Prawo do dysponowania towarami jak właściciel nabywają klienci Spółki w Polsce w momencie wydania im towarów w wykonaniu umowy sprzedaży.
4. „na terytorium jakiego kraju dokonywana jest sprzedaż”
Sprzedaż jest dokonywana na terytorium Polski (towary są wydawane albo wysyłane do klientów z magazynu w Polsce).
5. „ kto wydaje towar nabywcom z magazynu (Spółka, pośrednik z których zawarta będzie umowa, pracownik itp.)” Towary wydawane są nabywcom z magazynu przez wspomnianej wyżej podmioty świadczące obsługę sprzedaży Spółki w Polsce.
   
   

W odniesieniu do pytania o aktualne stanowisko w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego pragniemy wskazać, iż zasadniczo nie uległo ono zmianie. W naszej ocenie dokonana nowelizacja ustawy o VAT (ustawą z dnia 7 listopada 2008 r.) nie ma wpływu na ocenę prawną przedstawionej sytuacji.

Kluczowe w sprawie jest dostrzeżenie, iż na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikiem w odniesieniu do dostaw dokonywanych w Polsce przez Spółkę nie posiadającą w naszym kraju siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, na rzecz nabywców będących podatnikami VAT są nabywcy towarów - o ile podatek nie zostanie rozliczony przez Spółkę. Przywołany przepis nie uległ zmianie w wyniku wspomnianej w wezwaniu nowelizacji. Powyżej wspomniany skutek wystąpi niezależnie od tego, czy Spółka byłaby czy też nie byłaby zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce. Przywołane regulacje nie zawierają bowiem warunku, iż obowiązek rozliczenia VAT przez nabywcę od dostawy krajowej występuje tylko gdy zagraniczny dostawca nie jest zarejestrowany w Polsce - warunek dotyczy tego, aby dostawca nie miał w Polsce siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności. W związku z powyższym Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku należnego przy krajowej dostawie towarów, a do naliczenia podatku należnego obowiązani są nabywcy.

Wprawdzie od 01 grudnia 2008 r. brzmienie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT uległo zmianie, to jednak zdaniem Spółki można przepis ten interpretować w taki sposób, że wewnątrzwspólnotowe nabycie (WNT) w przypadku przemieszczenia własnych towarów do Polski następuje tylko wówczas, gdy towary będą służyły działalności gospodarczej i czynnościom opodatkowanym wykonywanym w Polsce. Jak bowiem wskazano powyżej, to na nabywcach towarów, a nie na Spółce spoczywa obowiązek naliczenia podatku należnego od sprzedaży. Byłoby zatem całkowicie nieracjonalne, gdyby Spółka była zarejestrowana i rozpoznawała tylko WNT w Polsce, nie wykazując jednocześnie żadnej sprzedaży opodatkowanej w Polsce. Wprowadzenie do ustawy o VAT instytucji składu konsygnacyjnego nie zmienia tych konkluzji, gdyż instytucja ta nie dotyczy Spółki, ma ona inne cele gospodarcze i prawne do zrealizowania. W świetle powyższego stanowisko w sprawie pytania nr 2 Spółki pozostaje nadal aktualne.

W związku z przedstawionym powyżej stanowiskiem Spółka nie będzie wykonywała w Polsce jakichkolwiek czynności opodatkowanych, zatem nie ma obowiązku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego. Zatem również stanowisko w odniesieniu do pytania nr 3 pozostaje nadal aktualne.

Gdyby nawet organ podatkowy uznał wbrew stanowisku Spółki, iż jest ona obowiązana do zarejestrowania się dla celów VAT w Polsce i deklarowania WNT w Polsce co byłoby jednak stanowiskiem ekonomicznie nieuzasadnionym - to nie zmienia to konkluzji przedstawionej powyżej w odniesieniu do pytania nr 1. Art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT oraz powiązane z nim pozostałe regulacje art. 17 ustawy o VAT nie uzależniają obowiązku samonaliczenia podatku VAT przez nabywcę od tego, czy dostawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, czy też nie. Nawet jeśli Spółka będzie zarejestrowana w Polsce tylko po to, by rozliczać podatek VAT od WNT, to nie będzie ona obowiązana naliczać VAT na dostawach krajowych. Rejestracja dla celów VAT nie spowoduje, że Spółka przez to uzyska stale miejsce prowadzenia działalności w Polsce. Tym samym stanowisko w odniesieniu do pytania nr 4 pozostaje aktualne.

W świetle powyższych stwierdzeń, również stanowisko w zakresie pytania nr 5 pozostaje nadal aktualne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż towarów z magazynu w Polsce podlega opodatkowaniu przez nabywców towarów - zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT - zarówno wówczas, gdy nabywcami są publiczne szpitale i laboratoria nie zarejestrowane jako podatnicy VAT, jak i wówczas gdy klienci są zarejestrowani jako podatnicy VAT...
2. Czy Spółka przesuwając towary z własnego magazynu ze Szwecji do magazynu wynajętego w Polsce nie dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) w Polsce...
3. Czy Spółka nie ma obowiązku zarejestrowania się w Polsce jako podatnik VAT...
4. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 i 3 jest niezgodna ze stanowiskiem Spółki prosimy o odpowiedź także na następujące pytanie. Czy pomimo rejestracji przez Spółkę w Polsce jako podatnika VAT dla celów rozliczania WNT w Polsce, sprzedaż krajowa dokonywana przez Spółkę podlega opodatkowaniu przez nabywcę towarów...
5. Czy jeżeli Spółka zarejestruje się jako podatnik VAT w Polsce i będzie rozliczać podatek VAT z tytułu WNT w Polsce i z tytułu wspomnianej sprzedaży krajowej, to czy następnie będzie mogła dokonać wyrejestrowania i zaprzestać rozliczania podatku VAT od WNT i sprzedaży krajowej...

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad 1

1. Zgodnie z ogólnymi zasadami podatnikami VAT z tytułu wykonania określonych czynności podlegających opodatkowaniu są podmioty wykonujące te czynności - co wynika m.in. z art. 15 ustawy o VAT. Jednak zastosowanie wspomnianej zasady ogólnej jest wyłączone w przypadku min. sytuacji, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Zgodnie tą regulacją szczególną podatnikami są również podmioty nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik nieposiadający siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Wspomniany art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium Polski.

W myśl art. 17 ust. 2 - przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania, jeśli podatek VAT zostanie rozliczony przez dostawcę.

2. Przez stałe miejsce prowadzenia działalności należy rozumieć zarówno zaplecze techniczne, jak i personel, które przeznaczone są do prowadzenia działalności podlegającej opodatkowaniu VAT-em. Ten sposób interpretacji przywołanego pojęcia wywodzi się z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości - min. orzeczenia w sprawach C-168/94 i C-231/94. Spółka nie posiada w Polsce siedziby, jest ona zlokalizowana w Szwecji. Powierzchni magazynowej wynajmowanej w Polsce nie można traktować jako stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, gdyż Spółka będzie obsługiwana przez podmiot zewnętrzny, który będzie magazynował towary i wydawał je podmiotom wskazanym przez Spółkę, a Spółka nie będzie miała w Polsce pracowników, ani zaplecza technicznego. Zatem Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

3.W świetle powyższych uwag należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT będzie miał zastosowanie w opisanej sytuacji. Jest on przepisem szczególnym (lex specialis) w odniesieniu do ogólnych zasad rozliczania podatku VAT przez dostawcę. Zgodnie z ogólną zasadą wykładni prawa przepis szczególny wyłącza zastosowanie przepisu ogólnego. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT od dostaw dokonywanych w Polsce, nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bo podatnikami z tego tytułu będą jej kontrahenci, nabywcy towarów. Konkluzji tej nie zmienia fakt, iż klientami Spółki są także publiczne szpitale i laboratoria nie zarejestrowane jako podatnicy VAT. Podmioty te mają różny status - mogą być prowadzone w formie samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej, posiadają wówczas osobowość prawną, mogą być to jednak również jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Niemniej jednak wszystkie te podmioty świadczą w sposób zorganizowany i ciągły działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług medycznych dla społeczeństwa. Podmioty te zatem są podatnikami w świetle art. 15 ustawy o VAT. Usługi medyczne są zwolnione z opodatkowania VAT-em, co wynika z art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy o VAT. Wynika z tego, iż wspomniane podmioty, kontrahenci Spółki, jeśli świadczą wyłącznie tego rodzaju usługi - zwolnione z opodatkowania, nie muszą składać zgłoszenia rejestracyjnego - zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy o VAT. Nie pozbawia ich to jednak statusu podatników VAT, w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

W ustawie o VAT nie przewidziano natomiast, aby art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT nie miał mieć zastosowania, jeśli nabywcą jest podatnik VAT świadczący wyłącznie usługi zwolnione z VAT, który nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. W związku z powyższym w odniesieniu do dostaw Spółki w Polsce podatnikami będą nabywcy zarówno wówczas, gdy są to szpitale lub laboratoria będące zarejestrowanymi podatnikami VAT, jak i wówczas gdy nie są one zarejestrowanymi podatnikami VAT. Spółka powinna wskazywać na wystawianych przez siebie fakturach, iż nabywca jest obowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dokonanego nabycia.

Ad 2

4.WNT stanowi m.in. przemieszczenie przez podatnika podatku od wartości dodanej należących do tego podatnika towarów, z terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, na terytorium kraju, jeżeli towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium Polski (art. 11 ust. 1 ustawy o VAT). Kluczowe znaczenie w analizowanej sytuacji ma ostatni fragment wspomnianego przepisu.

5. Przemieszczenie własnych towarów stanowi WNT w Polsce wyłącznie wówczas, gdy towary te mają służyć właścicielowi do wykonywania jako podatnik w Polsce czynności opodatkowanych. Przez podatnika należy rozumieć podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT - w tym przepisie znajduje się bowiem definicja tego pojęcia. Jak wskazano powyżej, Spółka nie jest podatnikiem VAT w Polsce. Wykonuje ona dostawy towarów w Polsce, jednak podatnikiem z ich tytułu są nabywcy towarów. Ponadto Spółka wykonywać będzie w Polsce naprawy gwarancyjne, które fizycznie wykonywane będą przez polskie firmy. Naprawy gwarancyjne będą dokonywane przez Spółkę nieodpłatnie na rzecz podmiotów, które nabyły towary od Spółki — zgodnie z zobowiązaniami wyrażonymi w warunkach sprzedaży. Nieodpłatne naprawy gwarancyjne nie podlegają opodatkowaniu VAT-em, ponieważ nie stanowią one odrębnej czynności, ich wartość w istocie uwzględniona jest w cenie dostarczanych towarów.

6. W związku z powyższym należy wskazać, że Spółka nie będzie wykonywała w Polsce jakichkolwiek czynności opodatkowanych jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem towary przemieszczane przez nią ze Szwecji do magazynu w Polsce nie będą wykorzystywane w Polsce do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych jako podatnik VAT. W konsekwencji przemieszczenie własnych towarów ze Szwecji do magazynu w Polsce nie będzie stanowiło WNT dla Spółki.

Ad 3

7. Spółka będzie dokonywać w Polsce odpłatnych dostaw towarów, z tytułu wykonania których nie będzie jednak podatnikiem VAT. Z § 1 pkt 1 lit. k rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników nie mających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. Nr 58, poz. 558, ze zm.) wynika, że w takim przypadku Spółka nie ma obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego. Wykonywane przez Spółkę przesunięcia własnych towarów ze Szwecji do Polski nie będą stanowić WNT - zatem z tego tytułu Spółka również nie będzie miała obowiązku rejestracyjnego w Polsce. Nieodpłatne naprawy gwarancyjne wykonywane przez Spółkę w Polsce nie stanowią czynności opodatkowanych - gdyż opodatkowaniu podlega tylko odpłatne świadczenie usług i odpłatna dostawa towarów. Czynności te nie stanowią natomiast odrębnych czynności opodatkowanych. Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż Spółka nie będzie miała obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego VAT w Polsce.

Ad 4

8. Nawet gdyby nieprawidłowo uznać, że Spółka ma obowiązek zarejestrowania się dla celów VAT w Polsce i rozliczania WNT w Polsce, to i tak nie zmienia to konkluzji dotyczących opodatkowania dostaw towarów wykonywanych przez Spółkę. Zarejestrowanie się dla celów VAT w Polsce nie skutkuje przeniesieniem siedziby Spółki do Polski, ani nie kreuje miejsca stałego prowadzenia działalności w Polsce. Zatem nawet po ewentualnej rejestracji VAT w Polsce spełnione będą warunki zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT i Spółka nie będzie miała obowiązku naliczania podatku VAT na dostawach krajowych dokonywanych na rzecz polskich podatników VAT. Podatnikami z tytułu tej dostawy będą bowiem nabywcy towarów.

Ad 5

9. Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, nabywcy towarów od Spółki nie będą obowiązani do rozliczania podatku VAT z tytułu dokonanej transakcji, jeżeli podatek zostanie rozliczony przez Spółkę. Tym samym z regulacji tej wynika, że Spółka ma możliwość opodatkowywania dokonywanych w Polsce dostaw. Powinno to zostać poprzedzone zgłoszeniem rejestracyjnym dla celów VAT w Polsce. Stworzenie takiej możliwości przez polskiego ustawodawcę jest w pełni racjonalne - Spółka może być bowiem zainteresowana np. odliczaniem podatku VAT od nabyć dokonywanych w Polsce. Dokonanie rejestracji VAT w Polsce i rozliczanie VAT należnego da jej możliwość również rozliczania VAT naliczonego na zasadach obowiązujących podatników, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT. W takiej sytuacji Spółka powinna również opodatkowywać przesunięcia towarów ze Szwecji do magazynu w Polsce, bo będą one służyły wykonywaniu dostaw przez Spółkę jako podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

10. Jeśli jednak Spółka zaprzestanie naliczania podatku VAT od dostaw wykonywanych w Polsce na rzecz polskich podatników VAT, wówczas będzie miała wręcz obowiązek wyrejestrowania - co wynika z art. 96 ust. 6 ustawy o VAT. Jeżeli Spółka nie opodatkuje dostawy dokonanej w kraju, wówczas podatnikiem z tego tytułu będzie nabywca. W takim przypadku Spółka powinna zacząć wskazywać na fakturach, że podatek VAT rozliczyć winien nabywca. Konsekwencją powyższego będzie, iż Spółka po zaprzestaniu doliczania podatku VAT z tytułu sprzedaży wykonywanej w Polsce, nie powinna również traktować przesunięć własnych towarów ze Szwecji do Polski jako WNT.

Podsumowanie

1. Podatnikami z tytułu dostaw dokonywanych w Polsce przez Spółkę na rzecz zarejestrowanych podatników VAT jak i na rzecz publicznych szpitali i laboratoriów nie zarejestrowanych jako podatnicy VAT będą nabywcy towarów.
2. Przesunięcia własnych towarów ze Szwecji do magazynu w Polsce nie będą stanowiły WNT dla Spółki w Polsce, bo przemieszczane towary nie będą służyły Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych w Polsce w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.
3. Spółka nie ma obowiązku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego VAT w Polsce.
4. Jeżeli Spółka dokona zgłoszenia rejestracyjnego w Polsce i będzie rozliczać VAT od dostaw krajowych w Polsce i od WNT, to po wyrejestrowaniu się będzie mogła zaprzestać doliczania VAT do dostaw krajowych i rozliczania VAT od WNT.

Stanowisko Spółki znajduje pełne potwierdzenie w pismach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2008 r. (IPPP1-443-479/08-2/MP) oraz z 29 kwietnia 2008 r. (IPPP1-443-326/08-4/AK i IPPP1-443-326/08-5/AK). Prosimy zatem o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska

Ocena prawna przedstawionego zdarzenia przyszłego:

Odnośnie sprzedaży towarów z magazynu w Polsce stwierdza się co następuję:

W przedmiotowym zagadnieniu zwrócić jednakże należy uwagę na fakt, iż w ustawie o VAT dostawa towarów dokonywana przez podmioty zagraniczne, tj. podmioty niemające siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, jest ustalana w sposób określony przepisami działu V – Miejsce świadczenia, Rozdział 1 – Miejsce świadczenia przy dostawie towarów, ustawy o podatku od towarów i usług. W oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Jak wykazano powyżej, co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów.

Dla prawidłowego rozpoznania przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy odnieść się do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135 – 138. Zapis ten wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towar, jeżeli dokona on nabycia od dostawcy spoza terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 17 ust. 2 przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3,4,6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów. Ponadto, stosownie do ust. 5 pkt 1 ww. artykułu, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zatem, w myśl powołanych powyżej regulacji prawnych, podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku na terenie kraju będzie nabywca towaru. W przypadku nabycia towarów z magazynu polski podmiot powinien, zgodnie z art. 17 ustawy, rozliczyć dostawę towarów na terenie kraju a tym samym dostawca z kraju członkowskiego nie będzie miał żadnych obowiązków z tytułu dostawy towarów na terytorium kraju.

Podsumowując, w myśl ww. regulacji podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku VAT na terytorium Polski będzie nabywca towaru, o którym mowa w art. 17 ust. 5. Przepis ten znajdzie zastosowanie, gdy łącznie będą spełnione następujące warunki:

1. Dostawa towarów ma miejsce na terytorium kraju;
2. Dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nieposiadający na terytorium RP siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania (art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy);
3. Podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę (art. 17 ust. 2 ustawy);
4. Nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, posiadającym siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju albo osobą prawną niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadającą siedzibę na terytorium kraju (art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy);
5. Dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (art. 17 ust. 6 ustawy).

Przy spełnieniu powyższych warunków niezbędnych do zastosowania regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy podatnikiem z tytułu dostawy towarów dokonanej przez przedsiębiorcę zagranicznego na rzecz polskiego odbiorcy będzie ten ostatni podmiot.

Reasumując, stanowisko wnioskodawcy w powyższej części należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jednocześnie przepis art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca na terenie kraju za pośrednictwem polskiej firmy będzie dokonywał dostawy towarów znajdujących się w magazynie, którego najemcą będzie tenże kontrahent. Towary w nim się znajdujące będą wydawane nabywcom przez kontrahenta(ów) świadczącego(cych) obsługę sprzedaży wnioskodawcy w Polsce. Następnie towary będą sprzedawane przez wnioskodawcę na terytorium kraju. Prawo do dysponowania towarami jak właściciel nabywają klienci Spółki w Polsce w momencie wydania im towarów w wykonaniu umowy sprzedaży.

Reasumując, zdaniem tutejszego organu z powyższego wynika, iż przesunięcie towarów z terytorium Szwecji do magazynu w Polsce będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż Strona nie posiada na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności.

A zatem stanowisko wnioskodawcy dotyczącej powyższej kwestii należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie obowiązku rejestracji wnioskodawcy w Polsce jako podatnika podatku od towarów i usług stwierdza się co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 96 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Patrząc na odesłanie do przepisu art. 15 ustawy, mogłoby się wydawać, że obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego ciąży na wszelkich podmiotach prowadzących działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy w ramach tej działalności wykonują czynności podlegające opodatkowaniu w Polsce, czy korzystają ze zwolnienia od opodatkowania etc. Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15, nie jest bowiem w żaden sposób ograniczona ani co do miejsca jej prowadzenia (tylko terytorium kraju), ani co do podmiotu ją prowadzącego (podmiot o rezydencji krajowej). Należy jednak zwrócić uwagę, że przepis art. 98 ust. 1 ustawy stanowi, że zgłoszenie rejestracyjne należy złożyć przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5. Obowiązek rejestracji nie powstanie więc, dopóty dany podmiot nie wykona:

1. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
2. eksportu towarów,
3. importu towarów,
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Reasumując, z uwagi na fakt, iż wnioskodawca ma zamiar wykonywać czynności określone w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, przed dniem wykonania pierwszej czynności będzie zobowiązany do dokonania rejestracji dla celów podatku VAT.

W myśl art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, w których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Jednocześnie z treści § 1 pkt 1 lit. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 06 kwietnia 2004r. w sprawie określenia podmiotów mniemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. Nr 58 poz. 558 ze zm.) obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby lub stałego miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli wykonują na terytorium kraju dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Podsumowując, na wnioskodawcy z tytułu dokonywania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy ciąży obowiązek dokonania rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług.

Odnośnie możliwości opodatkowania dostawy towarów przez nabywców mimo rejestracji przez Spółkę w Polsce jako podatnika podatku od towarów i usług stwierdza się co następuje:

Jak już wspomniano powyżej, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami podatku od towarów i usług są również osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138.

Reasumując, zdaniem tutejszego organu rejestracja dla celów podatku od towarów i usług z tytułu dokonanego przemieszczenia towarów w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie przesądza o posiadaniu przez wnioskodawcę stałego miejsca prowadzenia działalności, dlatego też w przypadku dostawy towarów z magazynu znajdującego się na terytorium kraju podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu dokonanej czynności będzie nabywca – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

A zatem stanowisko wnioskodawcy w powyższej części uznano za prawidłowe.

Odnośnie możliwości wyrejestrowania z rejestru podatników podatku od towarów i usług stwierdza się co następuje:

W myśl art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT. Stosownie do przepisu art. 96 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Z przepisu art. 96 ust. 12 ustawy wynika, iż jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Reasumując, w przypadku gdy wnioskodawca zaprzestanie wykonywania na terytorium kraju czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (o których mowa w art. 5 ustawy) jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. Stanowisko wnioskodawcy w powyższej kwestii uznano za nieprawidłowe, gdyż uzasadnieniem faktycznym dla wykreślenia z rejestru podatników VAT jest zaprzestanie dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu zarówno w zakresie dokonywania sprzedaży na terytorium kraju, jak również zaprzestania rozliczania podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowcyh nabyć towarów.

Odnośnie interpretacji oraz wyroków przywołanych przez wnioskodawcę w opisie własnego stanowiska, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnia, iż wydane interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w danej konkretnej sytuacji. Nie mogą być źródłem prawa dla sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Oczywiście wyrażają one jakiś pogląd i jest on brany pod uwagę przy rozstrzyganiu, ale nie może stanowić podstawy wydanej interpretacji. Dyrektorzy Izb Skarbowych czy sędziowie oceniali każdą sytuację indywidualnie, podejmowali decyzje w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma kompetencji do prowadzenia postępowania dowodowego czy porównawczego, opiera się tylko i wyłącznie na przedstawionym stanie faktycznym korzystając oczywiście z dorobku orzecznictwa sądów i innych organów podatkowych, ale ostateczna decyzja jest podejmowana o konkretne dane zawarte we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.