INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.09.2008 r. (data wpływu 02.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku -jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.10.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest firmą zajmującą się budową i sprzedażą domów jednorodzinnych z działkami dla osób fizycznych. Są to budynki mieszkalne w zabudowie bliźniaczej, oznaczone symbolem PKOB 1110. Budynki mieszkalne wraz z działkami oraz udziałem w nieruchomości wspólnej Spółka sprzedaje z 7% podatkiem VAT. Nieruchomością wspólną jest część działki wydzielona na wewnętrzną drogę dojazdową do ww. nieruchomości. Jest to droga zamknięta, nie jest drogą przelotową. Bez wydzielenia jej, mieszkańcy nie mieliby możliwości dojazdu do własnych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosowana przez Wnioskodawcę 7% stawka VAT przy sprzedaży domów wraz z działkami oraz udziałem w nieruchomości wspólnej jest prawidłowa...

Zdaniem Wnioskodawcy domy z działkami oraz udział w nieruchomości wspólnej powinien być sprzedawany z 7% VAT zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2, 3 ustawy z dnia 11.04.2004 r., są to bowiem budynki mieszkalne oraz grunt związany z budynkiem. Droga jest tylko drogą wewnętrzną do użytku właścicieli ww. nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę – w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Definicja dostawy towaru, zawarta w art. 7 ust.1 ustawy o VAT, w sposób celowy oderwana została od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu. Pojęcie „dostawa towarów” jako przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel należy rozumieć szeroko, analizując przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego ekonomiczną istotę transakcji, a nie jej charakter prawny. W powyższym znaczeniu dostawa towarów obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę , która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Wobec powyższego, mając na uwadze szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje zarówno budynki, budowle, grunty oraz udziały ww. wymienionych.

Co do zasady stawka podatku VAT, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%. Jednakże ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Obiektami budownictwa mieszkaniowego, według definicji zawartej w art. 2 pkt 12 ustawy, są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Ust. 12b artykułu 41 ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m2.

W myśl postanowień § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) stawka podatku VAT w wys. 7% ma również zastosowanie w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 – w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z powyższego wynika, że obiekty budownictwa lub ich części zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, które nie są objęte stawką 7% na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT, korzystają z obniżonej stawki na podstawie § 5 ust. 1a pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Oznacza to, że do sprzedaży budynków mieszkalnych zastosowanie ma obniżona do 7% stawka podatku VAT, bez względu na powierzchnię użytkową budynku, natomiast do lokali użytkowych stosuje się podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 22%.

Nadmienić należy, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. cytowane wyżej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) utraciło moc obowiązującą. Zastąpione zostało rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) a cytowany wyżej § 5 ust. 1a pkt 2 znajduje swój odpowiednik w § 6 ust. 2 pkt 2 obecnie obowiązującego rozporządzenia.

Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Podstawą opodatkowania jest zatem kwota należna z tytułu sprzedaży budynków (budowli) trwale związanych z gruntem wraz z ceną gruntu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę są obiekty budownictwa mieszkaniowego wraz z działką oraz udziałem w nieruchomości wspólnej w postaci drogi wewnętrznej (wydzielonej z części działki).

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, dostawa przedmiotowych domów mieszkalnych podlega opodatkowaniu według obniżonej do 7% stawka podatku VAT. Z podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, nie wyodrębnia się wartości gruntu. Podstawą opodatkowania jest zatem kwota należna z tytułu sprzedaży budynków (budowli) trwale związanych z gruntem wraz z ceną gruntu. Skoro z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, stanowi ona element podstawy opodatkowania nieruchomości według stawki podatkowej właściwej dla danej nieruchomości. Jeżeli zatem dostawa dotyczy obiektu budownictwa mieszkaniowego, która objęta jest stawką 7%, dostawa gruntu związanego z tym obiektem jako niewyłączona z podstawy opodatkowania tegoż obiektu, również podlegać powinna opodatkowaniu według stawki 7%.

Zatem transakcja dostawy obiektu mieszkalnego wraz z działką podlega w tej sytuacji opodatkowaniu według stawki 7%.

Natomiast sprzedaż udziału we współwłasności działki wydzielonej na wewnętrzną drogę dojazdową do ww. nieruchomości stanowi odrębny przedmiot sprzedaży, tj. dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Dostawa ta będzie podlegała, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług jako dostawa terenu budowlanego czy też przeznaczonego pod zabudowę, bowiem w tym przypadku nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Mając powyższe na uwadze, uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock