INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 15.01.2009 r. (data wpływu 22.01.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.01.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Budowlano - Mieszkaniowa podpisała w dniu 12 października 1990 r. umowę z Panem X o przydział prawa do wybudowania lokalu użytkowego o powierzchni 600 m2. Na analogicznych zasadach w dniu 11 lutego 1991 r. Spółdzielnia zawarła z Panem Y umowę o przydział prawa do wybudowania lokalu użytkowego o powierzchni 300m2. Pomiędzy Spółdzielnią a ww. osobami istnieje blisko 20-letni spór na gruncie powyższych umów mający w szczególności wyraz w postępowaniach sądowych. W jednym z wyroków, który zapadł w toku sporu Sąd Rejonowy, wyrokiem dnia 25 lipca 2005 r. w sprawie toczącej się ustalił, ze pomiędzy X a Spółdzielnią istnieje stosunek prawny z tytułu ww. umowy z dnia 12 października 1990 r oraz ze pomiędzy Y a Spółdzielnią istnieje stosunek prawny z tytułu ww. umowy z dnia 11 lutego 1991 r.

Do dnia dzisiejszego powyższe umowy nie zostały zrealizowane, a pomiędzy Stronami istnieje spor co do zakresu wzajemnych zobowiązań wynikających z tych umów.

Wobec braku możliwości osiągnięcia konsensusu Panowie X oraz Y wystąpili przeciwko Spółdzielni do Sądu Okręgowego w sprawie toczącej się z roszczeniami zmierzającymi do realnego wykonania przedmiotowych umów oraz z roszczeniami o odszkodowanie tj. w szczególności:

• o nakazanie Spółdzielni udzielenia wskazania lokalizacyjnego do realizacji inwestycji na działkach gruntu oznaczonych numerami ewidencyjnymi 16/3 i 127,

• o nakazanie Spółdzielni wydania ww. osobom nieruchomości wymienionych powyżej,

• o zasądzenie od Spółdzielni na rzecz ww. osób odszkodowania w kwocie kilkunastu milionów złotych.
  
  

W związku z powyższym, Zarząd Spółdzielni, w wykonaniu zaleceń Walnego Zgromadzenia, przystąpił do negocjacji mających na celu zawarcie ugody z Panami X i Y. W ramach ugody Spółdzielnia przeniosłaby na ww. osoby prawo wieczystego użytkowania ww. gruntów (w częściach ułamkowych odpowiednio 2/3 i 1/3) oraz zrzekłaby się wszelkich roszczeń związanych ze spornymi umowami. Natomiast ww. osoby fizyczne zobowiązałyby się solidarnie zapłacić Spółdzielni kwotę Z oraz zrzekłyby się, wszelkich roszczeń wobec Spółdzielni w związku ze spornymi umowami, a w tym:

• roszczeń odszkodowawczych z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przez Spółdzielnię spornych umów,

• roszczeń o realne wykonanie przez Spółdzielnię zobowiązań wynikających ze spornych umów

• roszczeń o zapłatę (zwrot) przez Spółdzielnię wszelkich kwot wpłaconych przez X i Y w związku ze spornymi umowami.
  
  

Należy podkreślić, iż sporne umowy wskazane na wstępie są jedynymi umowami, które do dnia dzisiejszego nie zostały zrealizowane (tj. nie zostały wybudowane objęte nimi budynki). Pozostali członkowie Spółdzielni, zawierający analogiczne umowy, zrealizowali je działając w porozumieniu ze Spółdzielnią (w ówczesnym czasie Spółdzielnia zawierała podobne umowy ze wszystkimi członkami zamierzającymi budować segmenty bądź pawilony użytkowe).

Ponadto należy wskazać, że Spółdzielnia nie prowadzi działalności gospodarczej mającej na celu sprzedaż gruntów lub inną odpłatną formę przeniesienia własności gruntu. Spółdzielnia nie podejmuje i nie planuje podejmować żadnej działalności gospodarczej w zakresie inwestycji budowlanych nabywania bądź sprzedaży gruntów. Jedyny grunt, który Spółdzielnia może zagospodarować to działki gruntu, o które toczy się spór sądowy z Panami X i Y.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy przeniesienie prawa użytkowania wieczystego ww. działek gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy odpłatne przeniesienie prawa użytkowania działek gruntu, opisanych w stanie faktycznym pozostaje poza zakresem przedmiotowym ustawy o VAT (nie podlega opodatkowaniu).

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług. Dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, jest również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów. Jednocześnie należy wskazać, iż aby dana czynność była objęta opodatkowaniem, czynność musi zostać dokonana przez podatnika VAT działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Definicję legalną działalności gospodarczej zawiera art. 15 ust. 2. Zgodnie z tą regulacją działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższy przepis należy interpretować łącznie z art. 9 Dyrektywy Rady Unii Europejskiej 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W rozumieniu ww. regulacji, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalności rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Pozostałe nieruchomości stanowiące mienie Spółdzielni stanowią albo tereny przeznaczone do wspólnego korzystania przez wszystkich mieszkańców osiedla (są to uliczki i chodniki osiedlowe, wejścia na teren osiedla, plac zabaw, tereny zielone, biuro Spółdzielni, miejsca parkingowe etc.) albo budynki wielorodzinne i kilka jeszcze nie przewłaszczonych segmentów. Działalność Spółdzielni koncentruje się obecnie na administrowaniu tymi nieruchomościami, a w tym na rozliczaniu kosztów związanych z ich eksploatacją i utrzymaniem.

Planowana przedmiotowa ugoda ma charakter incydentalny (zupełnie wyjątkowy), niestanowiący przedmiotu działalności gospodarczej i nie nosi żadnych znamion czynności powtarzalnej w rozumieniu przepisów o VAT.

Mając powyższe na uwadze, powstały wątpliwości czy przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntów na podstawie ww. ugody stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisami unijnymi wyznacznikiem działalności gospodarczej jest konieczność prowadzenia działalności w sposób nieokazjonalny. W świetle sentencji wyroku w sprawie C-230/94, czynności okazjonalne nie są uwzględnione w definicji działalności gospodarczej wynikającej z Dyrektywy 2006/112/WE. W wyroku tym ETS uznał, iż „wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 4 (2), jeśli jej celem jest stałe uzyskiwanie dochodu z wynajmu. Ustalenie, czy wynajem majątku rzeczowego w postaci np. przyczepy kempingowej odbywa się w celu uzyskiwania stałego dochodu w rozumieniu artykułu 4 (2) zdanie drugie, należy do kompetencji sądu krajowego, który ocenia wszystkie okoliczności sprawy”. (...) Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym”.

Wnioskodawca zauważa, iż dyrektywa wskazuje, iż dana czynność jest opodatkowana tylko wtedy, gdy jest wykonywana przez podatnika działającego w takim charakterze. Skutkuje to ukształtowaniem jednej z podstawowych zasad podatku od wartości dodanej (VAT), zgodnie z którą nie zawsze transakcja dokonywana przez podmiot będący formalnie podatnikiem, względnie będącym podatnikiem w odniesieniu do innych czynności, będzie podlegała opodatkowaniu. Będzie ona opodatkowana tylko wówczas, gdy osoba jej dokonująca działa w charakterze podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy, omawiana transakcja nie będzie zawarta w ramach działalności gospodarczej. Zbycie prawa wieczystego przez Spółdzielnię ma charakter incydentalny i nie jest wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT. Ponadto zbycie (następujące na podstawie ugody) ma być efektem zakończenia postępowań cywilnych toczących się pomiędzy Spółdzielnią a nabywcami ww. prawa. W związku z tym, nie będą spełnione przesłanki determinujące uznanie działanie Spółdzielni w przedmiotowej sprawie jako podatnika VAT.

Według Spółdzielni, pojedyncza czynność tylko wtedy może być uznana za działalność gospodarczą, jeżeli wiąże się z nią zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy (stały powtarzalny), pod warunkiem, że taka jednorazowa czynność jest dokonywana przez handlowca, producenta, itp. Powyższe oznacza, że również w sytuacji, gdy czynność objęta przedmiotowo opodatkowaniem została dokonana poza ramami prowadzonej działalności gospodarczej, to nawet gdyby wykonywana była wielokrotnie, nie wyczerpuje regulacji art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie może być kwalifikowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów podatku od towarów i usług, natomiast podmiot w odniesieniu do tej czynności (w omawianym przypadku Spółdzielnia) nie będzie występował jako podatnik VAT.

Podstawowym warunkiem uznania danej działalności objętej VAT jest ustalenie, czy podmiot wykonujący czynność mieszczącą się w przedmiotowym zakresie występuje w obrocie gospodarczym jako producent, usługodawca, itp. Muszą na to wskazywać okoliczności faktycznie. Zdaniem Spółdzielni, w omawianym przypadku okoliczności faktyczne wskazują, iż dana czynność nie ma charakteru powtarzalnego (częstotliwego) i nie ma bezpośredniego związku z wykonywaną działalnością gospodarczą przez Spółdzielnię.

W doktrynie prawa podatkowego podkreśla się (J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2008, Wrocław 2008 r) iż (...) aby jednorazową dostawę towarów lub jednorazowe świadczenie usług uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, ze w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystane przy nie towary (usługi) zostały nabyte w celu spożytkowania ich przy tej czynności. Jednorazowa czynność podmiotu niebędącego podatnikiem, spełniająca kryteria dostawy towarów lub świadczenia usług, zrealizowana w warunkach niewskazujących na zamiar jej powtarzania (lub czynności podobnych) — nie kwalifikuje się do uznania jej za działalność gospodarczą i traktowania tego podmiotu jako podatnika VAT. Natomiast sam fakt, iż podmiot wykonuje czynność określoną w art. 5 ustawy o VAT (odpłatne zbycie towaru) nie jest wystarczającą przesłanką do jej opodatkowania podatkiem VAT musi bowiem działać w charakterze podatnika, a zatem osoby samodzielnej wykonującej działalność gospodarczą

Potwierdza to wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 października 2006 r. (sygn. akt. I SA/Wr 630/06), w którym skład orzekający uznał „zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej zawartej w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT prowadzą do wniosku, że działalnością gospodarczą jest nawet pojedyncza czynność, jeśli wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzalny) przy czym czynność ta powinna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód”.

W konsekwencji należy uznać, iż każda transakcja dokonywana przez podatnika powinna zostać w odrębny sposób zbadana, w celu ustalenia, czy podmiot jej dokonujący jest podatnikiem w odniesieniu do każdorazowej czynności. Dokonując wykładni Dyrektywy 2006/112/WE, podkreślić trzeba, iż nie wystarczy by daną czynność wykonał podatnik prowadzący jakąś działalność gospodarczą. Kluczowym warunkiem ujęcia sprzedaży (świadczenia usług — dostawy towarów) jest to, by dana czynność została ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu i dokonana została przez podatnika, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem VAT.

Zdaniem Spółdzielni, planowana czynność zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu nie może zostać uznana za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej i jako taka powinna pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

Stanowisko Strony potwierdza ukształtowana linia orzecznicza sądów administracyjnych w kwestii uznania bądź nie danej czynności za opodatkowaną VAT. W wyroku NSA z dnia 7 lutego 2008 r (sygn. akt I FSK 258/2007) stwierdzono: „Aby uznać sprzedaż gruntów za opodatkowaną, urząd skarbowy musi wykazać zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy nie tylko przy zbyciu ale także przy zakupie nieruchomości”

Analogicznie w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt. I FPS 3/2007) NSA wskazał: „Przepisy art. 15 ust. 112 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.(...) Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

W wyroku NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. (sygn. akt. I FSK 603/2006) skład orzekający podkreślił, iż: „Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: - po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, - po drugie - czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT. Pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W ten sposób opodatkowaniu podlega, chociażby jednorazowo, czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie. Co do zasady, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym zdaje się uzasadnione twierdzenie, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru”.

Jednocześnie w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 1254/2005) podkreślono: „Okoliczność, iż podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług (m.in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również, na podstawie ust. 1 pkt 6 tego artykułu, oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z ww. przepisów wynika, iż aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynności, o których mowa wyżej, w okolicznościach, które wskazują na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy. Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć nie tylko w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru. Nie bez znaczenia są czynności przygotowawcze np. okoliczności nabycia nieruchomości, która ma być przedmiotem dostawy. Należy zbadać wszystkie okoliczności sprawy. W niektórych przypadkach nawet jednorazowa dostawa działek uznana jest za działalność gospodarczą, jeżeli realizowana jest w okolicznościach wskazujących na realizowanie takich dostaw w przyszłości. W szczególności należy zwrócić uwagę, że działalnością gospodarczą objęta jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, a więc tych, którzy wyprodukowali towar, nabyli w celu dalszej odsprzedaży oraz usługodawców. Charakterystyczne dla działalności gospodarczej jest wykorzystywanie towarów , wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przy czym należy zaznaczyć, że chodzi o czynności noszące znamiona działalności gospodarczej i o podmiot działający w charakterze podatnika, a nie tylko o czynności podjęte przez zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług i zarejestrowaną działalność gospodarczą.

Oznacza to, iż zarówno wykonywanie zarejestrowanej działalności gospodarczej, jak i wykonywanie innych czynności w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, przesądzają o opodatkowaniu tych czynności podatkiem od towarów i usług. Zatem, podmiot wykonujący pewne czynności poza prowadzoną działalnością lub który nie prowadzi zarejestrowanej działalności, jest zobowiązany w pewnych okolicznościach do zapłaty podatku od towarów i usług.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy – i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze.

Z przedstawionego zdarzenie przyszłego wynika, że Spółdzielnia zamierza w ramach ugody przenieść odpłatnie na osób fizycznych prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym pierwotnie miała wybudować dla tych osób lokale użytkowe. Wnioskodawca zauważa, że przedmiotowe działki są jedynymi, na których budowa nie doszła do skutku. Pozostałe umowy na budowę segmentów bądź pawilonów użytkowych zostały zrealizowane. Wnioskodawca podnosi, iż obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej mającej na celu sprzedaż gruntów lub innej odpłatnej formy przeniesienia własności gruntu. Działalność Spółdzielni obecnie koncentruje się administrowaniu nieruchomościami, w tym na rozliczaniu kosztów związanych z ich eksploatacją i utrzymaniem. Spółdzielnia nie podejmuje i nie planuje podejmować działalności gospodarczej w zakresie inwestycji budowlanych, nabywania bądź sprzedaży gruntu.

Powyższe wskazuje, że Spółdzielnia realizowała w ramach podpisanych umów budowę lokali użytkowych, a następnie dokonywała ich dostawy wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu. Również w stosunku do rozpatrywanych działek pierwotnym zamiarem Spółdzielni było zbycie wybudowanego lokalu użytkowego wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Zatem, przedmiotowe prawo wraz z posadowionym na nim gruncie budynkiem miało być również przedmiotem dostawy. W tym przypadku nie można mówić o incydentalnym charakterze dostawy – bowiem to przeniesienie prawa wieczystego użytkowania jest ostatecznie przedmiotem zawartej ugody. Działki gruntu miały być wykorzystane dla osiągnięcia przez Spółdzielnię zysku i ten zamiar realizuje się w wyniku zawartej ugody. Spółdzielnia w stosunku do ww. nieruchomości występuje jako handlowiec, podobnie jak w stosunku do wcześniej zbytych zabudowanych działek gruntu. Nie można zatem dokonać przeniesienia prawa wieczystego użytkowania poza prowadzoną działalnością tylko dlatego, że wchodząc w wieloletni spor Spółdzielnia nie zrealizowała wcześniej transakcji, a po latach traktuje ją jako jednorazową. Biorąc pod uwagę istniejący wiele lat zamiar w stosunku do tych działek (ich dostawa), cel zarobkowy (odpłatność) oraz okoliczności, zgodnie z którymi w tym samym czasie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonywał dostawy budynków lub ich części wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując zbycia prawa wieczystego użytkowania dwóch opisanych działek działa jak handlowiec wykorzystujący posiadany majątek do osiągnięcia zysku. W związku z tym Strona posiada status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, podjęte działania należy uznać za podjęte w ramach działalności gospodarczej i podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodać należy, iż powyższe stanowisko nie jest niezgodne z przepisem art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, którego uregulowania nie odbiegają w tym zakresie od regulacji prawa krajowego – art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Niniejsza interpretacja również nie jest niezgodna z powołanymi rozstrzygnięciami sądów administracyjnych. Wskazane przez Podatnika wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach i dotyczą innych niż rozpatrywane w niniejszej interpretacji okolicznościach faktycznych (dotyczą dokonujących dostaw gruntu nabytego do majątku osobistego przez osoby fizyczne nie prowadzące wcześniej działalności gospodarczej związanej z dostawą wybudowanych w celu sprzedaży lokali i budynków związanych z gruntem). Zatem, nie mogą stanowić źródeł prawa powszechnie obowiązującego i Wnioskodawca nie może się na nie powoływać.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.