INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.01.2009 r. (data wpływu 09.01.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasadności uwzględnienia zapisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii dnia 12 czerwca 1997 r. przy wypłacie wynagrodzenia podatkowemu rezydentowi serbskiemu za prowadzenie kampanii prasowej na terytorium Serbii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.01.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasadności uwzględnienia zapisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii dnia 12 czerwca 1997 r. przy wypłacie wynagrodzenia podatkowemu rezydentowi serbskiemu za prowadzenie kampanii prasowej na terytorium Serbii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

„C" z siedzibę w Serbii prowadzi usługi niematerialne na rzecz Wnioskodawcy będącego spółką akcyjną. Usługi dotyczą prowadzenia kampanii prasowej na terytorium Serbii.

Wnioskodawca wypłacała wynagrodzenie „C” bez potrącania podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż posiadała dokumenty wskazujące, iż jest on podatkowym rezydentem serbskim.

Jednakże w związku z powstałymi wątpliwościami, czy do podmiotów z siedzibą w Serbii stosuje się umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii Spółka dokonała pobrania 20% podatku dochodowego od osób prawnych wraz z odsetkami od zaległości podatkowych i wpłaciła tę kwotę do właściwego organu podatkowego w zakresie podatku dochodowego dla podmiotów posiadających osobowość prawną z siedzibą za granicą (nierezydentów), które osiągają w Polsce dochody na terenie województwa mazowieckiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do dochodów uzyskanych przez „C”, będący podatkowym rezydentem serbskim, w związku ze świadczonymi usługami niematerialnymi na rzecz Wnioskodawcy stosuje się przepisy umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przy wypłacie wynagrodzenia za usługi niematerialne na rzecz podmiotu będącego podatkowym rezydentem serbskim będzie miał zastosowanie przepis zawarty w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów”), chyba że będzie miało zastosowanie wyłączenie opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji znajdują zastosowanie przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii z dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1137).

Powyższa umowa została zawarta w 1997 r., a w lutym 2003 r. Federalna Republika Jugosławii zmieniła nazwę na Federację Serbii i Czarnogóry, która stała się sukcesorem powyższej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Następnie w dniu 3 czerwca 2006 r. Federacja Serbii i Czarnogóry podzieliła się na dwa odrębne państwa: tj. Serbię i Czarnogórę.

Zasadniczo w prawie międzynarodowym przyjmuje się „koncepcję kontynuacji zobowiązań prawnych” Państw, które powstały w wyniku podziału innego państwa. Powyższa koncepcja zakłada, iż Państwo, które powstało w wyniku podziału pozostaje nadal stroną wszystkich zawartych wcześniej umów międzynarodowych i tym samym respektuje ich postanowienia. Powyższa koncepcja została wyrażona między innymi w Wiedeńskiej Konwencji dotyczącej sukcesji państw w zakresie traktatów podpisanej 23 sierpnia 1978 r. Stroną powyższej konwencji (zgodnie z informacjami zawartymi na stronach internetowych Organizacji Narodów Zjednoczonych) jest m. in. Serbia.

W zaistniałym przypadku przyjęcie powyżej przedstawionej koncepcji kontynuacji zobowiązań prawnych obowiązującej na gruncie prawa międzynarodowego oznacza, iż Serbia, która powstała na skutek odłączenia się Czarnogóry od Federacji Serbii i Czarnogóry będzie nadal stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii.

Powyższe stanowisko potwierdza także oświadczenie Parlamentu Serbii wydane w dniu 5 czerwca 2006 r. (a więc w dwa dni po powstaniu nowego Państwa- Serbii), który podjął uchwałę zobowiązującą Rząd Serbii do potwierdzenia, iż Serbia jest prawnym sukcesorem Federacji Serbii i Czarnogóry i tym samym będzie respektowała zobowiązania międzynarodowe zawarte przez to Państwo (tj. Federację Serbii i Czarnogóry). Treść powyższej uchwały została opublikowana na internetowych stronach Ministerstwa Spraw Zagranicznych Serbii (www.mfa.gov.ju). W załączeniu do niniejszego wniosku kopia tej uchwały wraz z tłumaczeniem na język polski.

Powyżej przedstawiona argumentacja została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lutego 2008 r. (IPPB2/415-356/7-02/AK) w zakresie możliwości stosowania umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii do podmiotów będących rezydentami podatkowymi w Serbii.

W związku z powyższym najeży uznać, że pomiędzy Polską a Serbią w zakresie unikania podwójnego opodatkowania wciąż obowiązuje zawarta w 1997 r. pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Konsekwentnie więc należy uznać, iż wynagrodzenie serbskiego Domu Mediowego z tytułu usług reklamowych faktycznie wykonywanych na terytorium Serbii będzie podlegało opodatkowaniu na terytorium Polski z uwzględnieniem postanowień powyższej umowy.

Dochód podmiotu serbskiego w postaci wynagrodzenia, jakie otrzyma z tytułu wykonanej usługi reklamowej, należy kwalifikować jako „zyski przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 7 umowy polsko-jugosłowiańskiej.

Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, (w rozpatrywanej sprawie w Serbii która jest sukcesorką Jugosławii), o ile podmiot zagraniczny nie posiada zakładu na terytorium Polski.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowanie miejsca siedziby podatnika (serbskiego „C") dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji (art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wnioskodawca oświadcza, iż jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji „C” .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego zawarł on umowę o świadczenie usług niematerialnych dotyczących prowadzenia kampanii prasowej na terytorium Serbii, z podmiotem będącym rezydentem podatkowym Serbii.

Z uwagi na fakt, iż pomiędzy Polską a Serbią nie została podpisana umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu należy, zdaniem Spółki, zastosować postanowienia umowy unikaniu podwójnego opodatkowania, ponieważ Serbia jest sukcesorem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii.

W konsekwencji powyższego, w opinii Wnioskodawcy, do należności wypłacanych na rzecz kontrahenta z Serbii z tytułu usług reklamowych należy zastosować zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a konkretnie postanowienia art. 7 polsko-jugosłowiańskiej umowy o podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany – jako płatnik – do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów wypłacanych z tytułu usług reklamowych na rzecz podmiotu będącego rezydentem podatkowym Serbii.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

Zgodnie art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został wymieniony katalog usług niematerialnych, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% przychodów.

Katalog ten obejmuje usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczenia o podobnym charakterze.

Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Jak wynika z treści noty dyplomatycznej Ambasady Federalnej Republiki Jugosławii z dnia 4 lutego 2003 r. Nr 52/03, Republika Serbii stała się prawnym sukcesorem zobowiązań byłej Federalnej Republiki Jugosławii, wynikających między innymi z umów międzynarodowych zawartych przez to państwo.

Jak wskazano powyżej, w rozpatrywanym stanie faktycznym należy uwzględnić umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Jugosławii z dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1137).

Odpowiednio do art. 22 ust. 1 polsko-jugosłowiańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej Umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 22 ust. 2 polsko-jugosłowiańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodu, innego niż dochód z majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez zakład tam położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 polsko-jugosłowiańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Serbii mogą być opodatkowane tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w Polsce poprzez zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Tym samym, w rozpatrywanym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych kontrahentowi z Serbii. Należy je potraktować jako „zyski przedsiębiorstwa”, o których mowa w art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.