INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 08 grudnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura 11 grudnia 2008r.) uzupełnionym w dniach 15 stycznia 2009r. i 16 lutego 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewentualnych konsekwencji, jakie mogą zaistnieć w przypadku wynajmu części mieszkalnej budynku, który wznoszony był przy wykorzystaniu ulgi budowlanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewentualnych konsekwencji, jakie mogą zaistnieć w przypadku wynajmu części mieszkalnej budynku, który wznoszony był przy wykorzystaniu ulgi budowlanej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismami z dnia 06 stycznia 2009r. oraz 05 lutego 2009r. znak: IBPB II/2/415-143/08/JSz wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienie wpłynęło w dniu 15 stycznia 2009r. i 16 lutego 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem budynku mieszkalno-usługowego. Za lata 2000-2004 korzystał z „dużej ulgi budowlanej” na część mieszkalną. Aktualnie budynek jest przeznaczony do użytku. Odbiór budynku przez nadzór budowlany nastąpił w sierpniu 2007r. Ponieważ dzieci wnioskodawcy zrezygnowały z zamieszkiwania w tym budynku, wnioskodawca chce go wynająć osobom postronnym. Co do części usługowej nie ma wątpliwości, wątpliwości ma natomiast co do części mieszkalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w zrozumieniu aktualnych przepisów, wnioskodawca może dokonać wynajmu części mieszkalnej...

Czy wynajem tej części, gdzie odpisywana była ulga budowlana nie narazi wnioskodawcy na zwrot tej ulgi łącznie z odsetkami...

Czy wynajem narazi wnioskodawcę na postępowanie karno-skarbowe ze strony urzędu skarbowego...

Wnioskodawca uważa, że w razie wynajmu części mieszkalnej budynku, na którą odpisywana była tzw. „duża ulga budowlana” nie powinien zwracać tej ulgi wraz z odsetkami, ponieważ będzie płacić podatki od wynajmu. Ma jednak wątpliwości, gdyż być może istnieją przepisy, które stanowią inaczej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2001r. (Dz. U. z 2001r. Nr 134, poz. 1509 ze zm.) o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnikom, którzy w latach 1997-2001 nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cele określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002r., a odliczenia te nie znalazły pokrycia w podatku obliczonym za te lata, przysługuje prawo do dokonywania tych odliczeń na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej, podatnikom, którzy w latach 1997-2001 nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cele określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002r., przysługuje, na zasadach określonych w tej ustawie, prawo do odliczania od podatku dalszych wydatków na kontynuację danej inwestycji - poniesionych od dnia 1 stycznia 2002r. do dnia 31 grudnia 2004r.

Zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2002r. podatek dochodowy od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, obliczony zgodnie z art. 27, zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-17, jeżeli w roku podatkowym podatnik:

1. poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe, przeznaczone na:
   a) zakup gruntu lub odpłatne przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę budynku mieszkalnego,
   b) budowę budynku mieszkalnego,
   c) wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej; w razie przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, za wydatki poniesione na wkład budowlany uznaje się wydatki stanowiące nadwyżkę ponad kwotę wkładu mieszkaniowego zaliczonego przez spółdzielnię na wkład budowlany,
   d) zakup nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej,
   e) nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne,
   f) przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne oraz wykończenie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu,
   g) remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie tytułu prawnego oraz wpłaty na wyodrębniony fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej, utworzonej na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Przepis art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2001r. stanowił, że jeżeli podatnik skorzystał z odliczeń od dochodu (przychodu) lub podatku z tytułu wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe, a następnie:

1. wycofał ze spółdzielni wniesiony wkład,
2. w całości zmienił przeznaczenie lokalu lub budynku mieszkalnego na użytkowy,
3. po roku w którym dokonano odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków, z wyjątkiem gdy zwrócone kwoty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu,
4. wycofał oszczędności z kasy mieszkaniowej, z wyjątkiem gdy wycofana kwota po określonym w umowie o kredyt kontraktowy okresie systematycznego oszczędzania została wydatkowana zgodnie z celami systematycznego oszczędzania na rachunku prowadzonym przez tę kasę,
5. przeniósł uprawnienia do rachunku oszczędnościowo – kredytowego na rzecz osób trzecich, z wyjątkiem dzieci własnych i przysposobionych;

do dochodu (przychodu) lub podatku należnego za rok, w którym zaistniały te okoliczności, dolicza się odpowiednio kwoty odliczone z tych tytułów.

Z treści zacytowanego powyżej przepisu wynika, że przypadki w nim wymienione mają charakter katalogu zamkniętego, co oznacza, że wystąpienie innych okoliczności niż wymienione w tym przepisie, nie może skutkować zwrotem ulgi odliczonej w latach poprzednich tj. doliczeniem do przychodu (dochodu) lub podatku kwot uprzednio odliczonych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 2000-2004 wnioskodawca będąc właścicielem budynku mieszkano- usługowego korzystał z tzw. „dużej ulgi budowlanej” na część mieszkalną. Obecnie wnioskodawca nosi się z zamiarem wynajęcia budynku osobom postronnym.

W związku z tym, że najem budynku mieszkalnego nie został wymieniony w treści art. 27a ust. 13 ww. ustawy, w sytuacji, gdy część mieszkalna budynku będzie wynajmowana osobom postronnym nie zaistnieje konieczność doliczenia do przychodu (dochodu) lub podatku kwot uprzednio odliczonych.

Jednakże w sytuacji, gdy część mieszkalna budynku wynajmowana będzie w całości na cele działalności gospodarczej, a nastąpi zmiana przeznaczenia tej części budynku na użytkową, to wówczas – zgodnie z dyspozycją zawartą w treści art. 27a ust. 13 pkt 2 ww. ustawy w zeznaniu podatkowym, za rok w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia budynku należy dokonać stosownych doliczeń kwot uprzednio odliczonych.

Przenosząc opisane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie przedstawione we wniosku stan faktyczny w kontekście zapytania ujętego w przedmiotowym wniosku stwierdzić należy, że w wypadku, gdy część mieszkalna budynku będzie wynajmowana osobom postronnym i nie nastąpi zmiana przeznaczenia tej części budynku na użytkową, to wówczas nie zaistnieje konieczność doliczenia do przychodu (dochodu) lub podatku kwot uprzednio odliczonych.

Jednocześnie należy zwrócić wnioskodawcy uwagę na fakt, że z dużej ulgi budowlanej mógł korzystać podatnik, który poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe przeznaczone m.in. na budowę budynku mieszkalnego. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że aby podatnik mógł skorzystać ze wskazanej ulgi musiały zaistnieć wszystkie przesłanki nim zawarte, w tym również przesłanka mówiąca o tym, że aby skorzystać ze wskazanej ulgi wydatki musiały być ponoszone na własne potrzeby mieszkaniowe podatnika. Wybudowany budynek powinien zaspokajać potrzeby mieszkaniowe podatnika, nie zaś potrzeby mieszkaniowe innych osób.

Z wniosku nie wynika czy wnioskodawca zamieszkiwał w budynku mającym być przedmiotem najmu, ani czy planuje zamieszkiwać w nim później. Gdyby okazało się, że istotnie jedynym przeznaczeniem tego budynku był i będzie najem, to wskazana ulga wnioskodawcy nie przysługiwała, gdyż nie zostałby spełniony warunek zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych.

Stanowisko wnioskodawcy przedstawione w przedmiotowym wniosku należało uznać za nieprawidłowe ponieważ, podatek jaki będzie płacić od wynajmu nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, bo brak obowiązku zwrotu tzw. ”dużej ulgi budowlanej” wynika z innych przesłanek wskazanych przez organ podatkowy.

We wniosku wnioskodawca zadał pytanie „Czy najem narazi go na postępowanie karno – skarbowe ze strony urzędu skarbowego”. Należy wyjaśnić, iż postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanym w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku stanu faktycznego, lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację księgową. Oznacza to, że decyzja o wszczęciu postępowania karno-skarbowego może być podjęta wyłącznie przez właściwy organ podatkowy (którym w tym przypadku nie jest Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach), jeżeli w toku prowadzonych przez ten organ czynności ujawnione zostaną ku temu przesłanki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy nadmienić, że na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, od dnia 20 września 2008r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które zostały złożone począwszy od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż wnioskodawca opłacił w dniu 08 grudnia 2008r. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł, różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno – prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na rachunek bankowy wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.