INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.01.2009 r. (data wpływu 02.02.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego zakwalifikowania określonych czynności jako świadczenia usług podlegających opodatkowaniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.02.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego zakwalifikowania określonych czynności jako świadczenia usług podlegających opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 kwietnia 2007 r. Spółka („Wnioskodawca”), jako wynajmujący zawarła umowę najmu lokalu i miejsc parkingowych z najemcą - B Sp. z o.o. („Umowa Najmu”). Prawa i obowiązki najemcy wynikające z Umowy Najmu zostały aneksem nr 2 do Umowy Najmu z dnia 12 września 2008 r. przeniesione na O Sp. z o.o. („Najemca”). Następnie Najemca zwrócił się do Wnioskodawcy z prośbą o przeniesienie praw i obowiązków Najemcy wynikających z Umowy Najmu na inną spółkę - G S.A. Wnioskodawca, na mocy aneksu nr 3 do Umowy Najmu zawartego w dniu 22 stycznia 2009 r. („Aneks”) i na warunkach określonych w tym Aneksie, zgodził się na wstąpienie przez G S.A. w prawa i obowiązki Najemcy. Ponadto, na prośbę nowego najemcy, Wnioskodawca wyraził zgodę na wprowadzenie zmian do niektórych postanowień Umowy Najmu. Zmiany te zostały wskazane w Aneksie. W zamian za wyrażenie przez Wnioskodawcę zgody na przeniesienie praw i obowiązków Najemcy wynikających z Umowy Najmu na inną spółkę, Najemca zobowiązał się zapłacić Wnioskodawcy, tytułem wynagrodzenia, określoną w Aneksie kwotę pieniężną („Wynagrodzenie”). Zgodnie z Aneksem, Wynagrodzenie stanowi pokrycie wszystkich bieżących lub ewentualnych roszczeń Wnioskodawcy wobec Najemcy w związku ze zmianą najemcy oraz wszystkich innych roszczeń związanych z obowiązkami Najemcy wynikającymi z Umowy Najmu (z wyjątkiem roszczeń dotyczących rozliczenia kosztów eksploatacyjnych za 2008 rok). Na mocy Aneksu, Wynagrodzenie zostanie powiększone o podatek VAT i zapłacone na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy na mocy Aneksu stanowi odpłatność za świadczenie usług przez Wnioskodawcę i powinno być powiększone o podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy powinno być powiększone o podatek od towarów i usług. Przewidziane w Aneksie Wynagrodzenie stanowi bowiem odpłatność za usługi świadczone przez Wnioskodawcę wobec Najemcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („Ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicję świadczenia usług zawiera art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Świadczeniem usług jest również zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

W literaturze przedmiotu podnosi się, że zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usług.

W opisanym powyżej stanie faktycznym podstawą świadczenia usług przez Wnioskodawcę jest zawarty Aneks, a beneficjentem tych usług jest niewątpliwie Najemca. Za świadczenie usług przez Wnioskodawcę należy uznać zaakceptowanie przez Wnioskodawcę faktu zmiany najemcy. Zmiana ta wiązała się z dokonaniem na prośbę nowego najemcy zmian do zawartej, prawnie wiążącej Umowy Najmu. Wnioskodawca za tolerowanie przez niego sytuacji powstałej w związku z zawarciem Aneksu, polegającej na zmianie najemcy i dokonaniu zmian do Umowy Najmu, zażądał od Najemcy wypłaty Wynagrodzenia. Należy zatem uznać, że Wnioskodawca świadczy w ten sposób odpłatnie usługi na rzecz Najemcy, a o odpłatności świadczonych przez Wnioskodawcę usług stanowi żądanie wypłaty Wynagrodzenia.

Na marginesie należy wskazać, że ustalone w Aneksie wynagrodzenie nie może być uznane za karę umowną ani za odstępne, ponieważ ani Umowa Najmu, ani Aneks nie zastrzegają obowiązku wypłaty kary umownej czy odstępnego w przypadku przeniesienia praw i obowiązków Najemcy na inny podmiot. Wynagrodzenie nie jest również odszkodowaniem z tytułu niewykonania lub nienależnego wykonania Umowy Najmu, ponieważ zmiana najemcy dokonana za zgodą Wnioskodawcy nie może być potraktowana jako niewywiązanie się lub nienależyte wywiązanie się z obowiązków ciążących na Najemcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć zatem, każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarła umowę najmu lokalu i miejsc parkingowych z najemcą na podstawie umowy najmu. Na prośbę nowego najemcy Spółka wyraziła zgodę na wprowadzenie zmian do niektórych postanowień umowy najmu. W zamian za wyrażenie przez Wnioskodawcę zgody na przeniesienie praw i obowiązków najemcy wynikających z umowy najmu na inną spółkę, najemca zobowiązał się zapłacić Wnioskodawcy, tytułem wynagrodzenia, określoną w aneksie kwotę pieniężną. Wynagrodzenie stanowi pokrycie bieżących lub ewentualnych roszczeń Spółki wobec najemcy w związku ze zmianą najemcy oraz innych roszczeń związanych z obowiązkami najemcy wynikającymi z umowy najmu. Ponadto, Spółka wskazuje, iż wynagrodzenie nie może być uznane za karę umowną ani za odstępne. Nie jest także odszkodowaniem z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy najmu.

W przedmiotowej sytuacji możliwe jest zatem wskazanie konkretnego beneficjenta świadczonych usług – jest nim najemca, a świadczeniem usług jest w tym przypadku zaakceptowanie przez Wnioskodawcę faktu zmiany najemcy. Wnioskodawca, za tolerowanie przez niego sytuacji polegającej na zmianie najemcy i wprowadzeniu zmian do umowy najmu, otrzyma określone świadczenie pieniężne.

Reasumując, z brzmienia powołanych powyżej przepisów wynika, iż czynność polegająca na zaakceptowaniu przez Wnioskodawcę faktu zmiany najemcy, a następnie wprowadzeniu zmian do prawnie wiążącej umowy, w zamian za wypłacenie wynagrodzenia wynikającego z zawartego aneksu do umowy, spełnia definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.