INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi podatkowej z tytułu wydatków poniesionych na budowę domu mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali na wynajem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi podatkowej z tytułu wydatków poniesionych na budowę domu mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali na wynajem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 1990 - 2008 dwie rodziny: X i Y prowadziły działalność gospodarczą.

W każdym przedsięwzięciu udział każdej z rodzin był równy i wynosił 50%. Między innymiw latach 1997 - 2000 prowadziły wspólną inwestycję, polegającą na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego (pięć lokali mieszkalnych) z biurami i salą ekspozycyjną. Inwestorami byli: AX i BX oraz C i DY, każdy po 1/4 udziału we współwłasności działki i inwestycji. W czasie trwania inwestycji (w latach 1997 - 2000) każdy z udziałowców skorzystał z odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na budowę budynku wielorodzinnego z przeznaczeniem na wynajem – w kwocie 52.784,88 zł każdy.

W 2008 r. rodziny X i Y postanowiły zakończyć wspólne prowadzenie działalności gospodarczej, a tym samym podzielić wspólny majątek dorobkowy w taki sposób, że każda wyodrębniona część majątku, będzie własnością tylko jednej rodziny. Podział obejmował między innymi nieruchomości. Obecnie właścicielami majątku, który należał w równych częściach do rodziny X i Y jest wyłącznie albo rodzina X albo rodzina Y. Zniesienie współwłasności we wspólnym majątku dorobkowym nastąpiło poprzez wzajemne zbycie udziałów przez jedną rodzinę na rzecz drugiej rodziny.

W ramach zniesienia współwłasności we wspólnym majątku dorobkowym, w dniu 1 kwietnia 2008 r. aktem notarialnym AX zbył 1/4 udziałów na rzecz CY, a BX zbył 1/4 udziałów na rzecz DY, (na rzecz dotychczasowych współwłaścicieli), w przedmiotowej nieruchomości tj. w nieruchomości, w której znajduje się pięć lokali mieszkalnych wybudowanych pod wynajem.

Zainteresowany nadmienia, że w/w lokale mieszkalne są dalej wynajmowane przez pozostałych udziałowców, tj. przez C i DY i zgodnie ze złożonymi przez nich pisemnymi oświadczeniami z dnia 25 marca 2008 r. będą wynajmowane co najmniej do dnia 31 grudnia 2010 r., tj. przez pełne 10 lat od dnia uzyskania pozwolenia na użytkowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy AX i BX utracili prawo do odliczeń od dochodów w kwocie 52.784,88 zł wykazanych w zeznaniach w latach 1997 - 2000 i są zobowiązani do wykazania tej kwoty w dochodach za rok 2008...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno On, jak i Jego syn nie utracili prawa do odliczeń od dochodu kwoty 52.784,88 zł każdy, wykazanej w zeznaniach podatkowych w latach 1997 - 2000, a tym samym nie mają obowiązku doliczenia w/w kwoty do dochodu roku 2008, bowiem rozdzielenie majątku dorobkowego, polegało na tym, iż udziały w w/w nieruchomości w całości nabył dotychczasowy współwłaściciel. Zniesienie współwłasności poprzez wzajemne zbycie udziałów we wspólnym majątku dorobkowym nie jest przyczyną utraty prawa do ulgi, bowiem ona nie jest wymieniona w takim brzmieniu w ust. 1 pkt 8. Na poparcie swojego stanowiska, Zainteresowany powołał się na podobne, Jego zdaniem, stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego (…).

Ponadto art. 221 Kodeksu cywilnego oraz oświadczenia pozostałych udziałowców, tj. C i DY, w których zobowiązują się do wynajmowania lokali mieszkalnych co najmniej przez 10 lat, licząc od daty ich oddania do użytkowania, tj. co najmniej do 31 grudnia 2010 r., potwierdzają, że cel ustawodawcy został osiągnięty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2000 r., podatnikom przysługiwała ulga polegająca na odliczeniu od dochodu wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku.

W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104) skreślono zapis stanowiący o uldze, o której mowa art. 26 ust. 1 pkt 8, a także ust. 2-4 oraz ust. 8-12.

Ponadto zgodnie z art. 14 ww. ustawy w przypadku zaistnienia okoliczności wynikających z art. 26 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2001 r. stosuje się art. 26 ust. 10-12.

Przepisy tego artykułu stanowiły, że jeżeli przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń na podstawie ust. 1 pkt 8:

1. nastąpiło zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności lub
2. wynajęto budynek albo lokal mieszkalny osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, lub
3. dokonano zmiany przeznaczenia budynku lub lokalu z mieszkalnego na użytkowy albo przeznaczono budynek lub lokal mieszkalny na potrzeby właściciela lub współwłaściciela

   - podatnik jest obowiązany wykazać w zeznaniu i doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym zaistniały te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty w części przypadającej na ten budynek lub lokal. Kwoty doliczone do dochodu zwiększa się o 10% za każdy rok kalendarzowy brakujący do upływu okresu, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym.

Z dniem 1 stycznia 2004 r. art. 7 ust. 14 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw otrzymał nowe brzmienie. Zmiana została wprowadzona przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956). W myśl tego przepisu podatnicy, którzy korzystali z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2000 i przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym:

1. nastąpiło zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności, lub
2. wynajęto budynek albo lokal mieszkalny osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, lub
3. dokonano zmiany przeznaczenia budynku lub lokalu mieszkalnego na użytkowy albo przeznaczono budynek lub lokal mieszkalny na potrzeby właściciela lub współwłaściciela, lub
4. zbyto działkę lub prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budowę tego budynku

   - są obowiązani doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym nastąpiły te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty.

Ponadto, zgodnie z art. 7 ust 14a cytowanej powyżej ustawy dziesięcioletni okres w przypadkach wymienionych w pkt 1-3 liczy się od końca roku podatkowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń, natomiast odnośnie pkt 4 okres ten liczy się od końca roku podatkowego, w którym nabyto działkę lub prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budowę tego budynku.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiadał udział we współwłasności budynku mieszkalnego wielorodzinnego i działki. Odliczał od dochodu wydatki poniesione na budowę tego budynku z przeznaczeniem na wynajem. Następnie, przed upływem 10 lat od dnia uzyskania pozwolenia na użytkowanie, Zainteresowany dokonał zbycia swojego udziału we współwłasności na rzecz jednego z pozostałych współwłaścicieli.

Reasumując, stwierdzić należy, iż zbycie przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności przedmiotowego budynku mieszkalnego wielorodzinnego powoduje powstanie obowiązku doliczenia do dochodów roku podatkowego, w którym nastąpiło ww. zbycie, uprzednio odliczonych kwot.

Jednocześnie tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę – jednego z współwłaścicieli budynku mieszkalnego wielorodzinnego zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości.

Pozostali współwłaściciele chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpićz odrębnymi wnioskami o jej udzielenie.

Ponadto, tut. organ informuje, iż pismo organu podatkowego wskazane we wniosku przez Wnioskodawcę zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Końcowo, tut. organ wskazuje, iż Wnioskodawca w jednym z fragmentów opisu stanu faktycznego wskazał dyspozycję zawartą w ust. 1 pkt 8. Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedstawionego stanu faktycznego, tut. organ zrozumiał, iż Wnioskodawca miał na uwadze art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2000 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.