INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i obecnie realizuje inwestycję polegającą na budowie obiektów salonu samochodowego i stacji obsługi samochodów we W na działce gruntu zakupionej w 2007 roku od gminy.

Przez środek działki gruntu przebiegała sieć ciepłownicza będąca własnością przedsiębiorstwa energetyki cieplnej. Warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę salonu samochodowego było m.in. dokonanie przebudowy sieci ciepłowniczej poprzez jej przeniesienie i usytuowanie w innym miejscu działki gruntu, nie kolidującym z miejscem lokalizacji budynków salonu samochodowego i stacji obsługi samochodów.

Wnioskodawca zawarł pisemną umowę z przedsiębiorstwem energetyki, na mocy której zobowiązał się do przebudowy sieci, przekazania przebudowanej sieci przedsiębiorstwu, ustanowienia na gruncie służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa oraz dokonywania zakupów energii cieplnej dla potrzeb salonu samochodowego. Przedsiębiorstwo energetyki cieplnej zobowiązało się natomiast do zapłaty kwoty 300.000 zł za przebudowę sieci ciepłowniczej oraz zapewnienia dostaw energii cieplnej.

Faktyczne koszty przebudowy sieci ciepłowniczej wyniosły 880.000 zł, a przebudowana sieć została przekazana przedsiębiorstwu energetyki cieplnej, które zostało właścicielem przebudowanej sieci na mocy art. 49 Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca wystawił dla przedsiębiorstwa energetyki cieplnej fakturę VAT za przebudowę sieci na kwotę netto 300.000 zł, powiększoną o należny podatek od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należną od przedsiębiorstwa energetyki cieplnej kwotę netto, wynikającą z wystawionej faktury VAT należy zaliczyć do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, a faktycznie poniesione wydatki związane z przebudową sieci należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (art. 14 ust. 1 i art. 22 ust. 1 i ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), czy też wydatki na przebudowę sieci należy zaliczyć do wartości początkowej obiektów salonu samochodowego (art. 22g ust. 4), otrzymanej kwoty z przedsiębiorstwa energetyki cieplnej nie zaliczyć do przychodów (art. 14 ust. 2 pkt 2) i nie uznać za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od części wartości salonu samochodowego odpowiadającej kwocie otrzymanej od przedsiębiorstwa...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na przebudowę sieci ciepłowniczej należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów jako koszty pośrednie poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a należną kwotę od przedsiębiorstwa energetyki cieplnej należy zaliczyć do przychodów podlegających opodatkowaniu. W opisanym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości – zdaniem Wnioskodawcy – fakt, iż przekazanie przebudowanej sieci przedsiębiorstwu energetyki cieplnej nie stanowi nieodpłatnego przekazania, a tym bardziej darowizny. Przebudowa sieci związana jest z przyszłą działalnością gospodarczą salonu samochodowego i stacji obsługi samochodów. Wnioskodawca podał, iż wprawdzie wydatki na przebudowę sieci są znacznie wyższe od wynegocjowanej kwoty zapłaty przez przedsiębiorstwo, jednak poniesienie tych wydatków było konieczne dla osiągnięcia przychodów w przyszłości.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, nie można wartości początkowej środków trwałych (salonu samochodowego i stacji obsługi) zwiększyć o wydatki na przebudowę sieci, gdyż przekazana została ona odpłatnie na rzecz przedsiębiorstwa energetyki cieplnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz
• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przebudowana przez Wnioskodawcę sieć ciepłownicza należy do przedsiębiorstwa energetyki cieplnej i jego własnością pozostanie. Przebudowa sieci (przeniesienie i usytuowanie w innym miejscu działki gruntu) była przeprowadzona z myślą o przyszłej działalności gospodarczej salonu samochodowego i stacji obsługi samochodów, była niezbędna w celu uzyskania pozwolenia na budowę salonu samochodowego. Sieć ta nie będzie stanowiła środka trwałego Wnioskodawcy. Zawarto umowę, w której Wnioskodawca zobowiązał się do przebudowy sieci, a następnie oddania sieci przedsiębiorstwu. Za przebudowę wystawiono przedsiębiorstwu energetyki cieplnej fakturę VAT na kwotę 300.000 zł (jaką Wnioskodawca wynegocjował).

Wobec powyższego, przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego jak i inwestycji w obcym środku trwałym.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów, jak już wspomniano wcześniej, uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Wydatki jakie poniósł Wnioskodawca w związku z przebudową sieci ciepłowniczej były niezbędne do uzyskania pozwolenia na budowę salonu samochodowego. Brak takiego pozwolenia niwelowałby możliwość rozpoczęcia budowy salonu, tym samym powodowałby utratę możliwości powstania potencjalnego źródła przychodu.

Wydatki na przebudowę sieci ciepłowniczej związane są pośrednio z prowadzoną inwestycją, a zatem będą one stanowiły koszt uzyskania przychodu i jako takie powinny być uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Natomiast kwota podana na fakturze VAT wystawionej przedsiębiorstwu energetyki cieplnej powinna zostać uwzględniona w przychodach z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zgodnie z powołanym wcześniej art. 14 ust. 1 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.