INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu 16 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym nabycia energii elektrycznej przez podmiot produkujący energię elektryczną, którą w całości zużywa na własne potrzeby - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym nabycia energii elektrycznej przez podmiot produkujący energię elektryczną, którą w całości zużywa na własne potrzeby.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jest producentem energii elektrycznej, którą w całości zużywa na własne potrzeby. Produkowana energia nie zabezpiecza potrzeb własnych, dlatego Spółka kupuje energię od innego podmiotu (dystrybutora energii elektrycznej). Do 1 marca 2009 r. Wnioskodawca jako producent energii na własne potrzeby, płacił podatek od wyprodukowanej energii. Po wejściu w życie ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2009 r. Spółka jako producent energii, którą zużywa na własne potrzeby nadal będzie podatnikiem podatku akcyzowego. Sprawa dotyczy nabywanej energii elektrycznej. Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009, Nr 3 poz. 11) przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Spółka sprzedająca Wnioskodawcy energię elektryczną zwróciła się o zmianę istniejącej umowy, wskazując, że Zainteresowany, jako podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie, stał się podatnikiem podatku akcyzowego od nabywanej energii. Dystrybutor energii ponadto wskazał, iż obowiązek podatkowy ciąży na odbiorcy energii, który kupuje tę energię i w całości zużywa ją na własne potrzeby.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Na którym z podmiotów, w opisanym stanie faktycznym, ciąży obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym od nabywanej przez Spółkę energii elektrycznej...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Zainteresowanego, w jego przypadku, zastosowanie ma tylko jeden z punktów wymienionych w art. 9 ustawy o podatku akcyzowym. W stosunku do Spółki zachodzą jedynie przesłanki wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 4 wymienionej ustawy. Oznacza, to, że Spółka będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym z tytułu wyprodukowania energii elektrycznej i zużycia tej energii, jako podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią.

Uzasadniając swoje stanowisko Spółka wskazuje, że:

• nie nabywa energii w obrocie wewnątrzwspólnotowym
• nie posiada koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną
• nie jest też nabywcą końcowym, ponieważ posiada koncesję na wytwarzanie
• nie posiada żadnej z literalnie wymienionych koncesji w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy.
• energia elektryczna nie pochodzi z importu
• znany jest podmiot, który dokonuje sprzedaży energii elektrycznej

Ponadto Spółka wskazuje również na fakt, iż w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, które przywołane jest w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, zawarta jest definicja odbiorcy końcowego (art. 3 pkt 13a). Odbiorca końcowy, to odbiorca dokonujący zakupu energii na własny użytek. Jest to zatem podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną lecz ją zużyje.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie jest dystrybutorem. Zdaniem Zainteresowanego ustawa o podatku akcyzowym wskazuje, że podatnikiem podatku akcyzowego są dystrybutorzy energii elektrycznej. Spółka w takiej roli nie występuje. Stanowisko to, w opinii Spółki, potwierdza Ministerstwo Finansów poprzez analizę ustawowych zmian na swojej stronie internetowej, pisząc, że „zmiana ma charakter rewolucyjny, gdyż podatnikami akcyzy stają się podmioty, które do tej pory nie podlegały regulacjom akcyzowym, czyli dystrybutorzy energii elektrycznej”. Zdaniem Spółki wynika to również z treści dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r., której artykuł 21 ust. 5 stanowi, że energia elektryczna podlega podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora, a Wnioskodawca w żadnej z tych ról nie występuje. Zdaniem Spółki oznacza to, że od nabywanej energii elektrycznej obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym spoczywa kontrahencie sprzedającym energię na rzecz Spółki (tj. na dystrybutorze).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ze wskazanej regulacji wynika, iż osoba zainteresowana, to osoba, która chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Zatem z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. (por. B. Brzeziński, M. Kalinowski, A. Olesińska, M. Masternak, J. Orłowski, Ordynacja Podatkowa. Komentarz, Toruń 2007, s. 78). Zatem niniejsza interpretacja ogranicza się do praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy.

Należy ponadto stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy dotyczące obowiązku podatkowego ciążącego na nim z tytułu zużycia wyprodukowanej energii elektrycznej jest prawidłowe, ale w ocenie tutejszego organu, nie można zgodzić się z wszystkimi twierdzeniami zawartymi w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej dla celów stosowania art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, energia elektryczna podlega podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora. W myśl ustępu trzeciego wymienionego artykułu Jednostka produkująca energię elektryczną na swoje własne potrzeby jest uważana za dystrybutora. Zatem przepisy wspólnotowe wskazują, iż Zainteresowany w opisanym we wniosku stanie faktycznym jest uważany za dystrybutora.

Należy również wskazać, iż przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11) w art. 2 pkt 19 posługują się własną definicją nabywcy końcowego, która posiada inne brzmienie niż definicja nabywcy końcowego zawarta w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997r. – Prawo energetyczne. W myśl ustawy o podatku akcyzowym nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, ze zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, ze zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją (art. 9 ust. 2 ustawy).

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Zainteresowany posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i produkuje energię elektryczną, którą w całości zużywa na własne potrzeby. Ponadto Spółka kupuje energię od innego podmiotu (dystrybutora energii elektrycznej), z którym posiada umowę na dostawę energii elektrycznej.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym w przypadku Wnioskodawcy przedmiotem opodatkowania akcyzą będzie, na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 wymienionej ustawy, jedynie zużycie energii elektrycznej którą Zainteresowany wyprodukował. Natomiast Spółka nie będzie podatnikiem od nabywanej energii elektrycznej.

Ponadto, mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest Spółka – jako nabywca energii elektrycznej, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla podmiotu sprzedającego energię na rzecz Spółki (dystrybutora). Podmiot ten, aby uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 89-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.