INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02 stycznia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 06 stycznia 2009r.), uzupełnionym w dniu 24 lutego 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 stycznia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 17 lutego 2009r. Znak: IBPB II/1/436-1/09/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 24 lutego 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka z o.o.), w dniu 19 grudnia 2008r. otrzymał pożyczkę pieniężną w kwocie 3.020.000zł od R. spółki z o.o. Żadna ze stron nie zajmuje się profesjonalnie działalnością finansową. Pożyczkodawca prowadzi działalność budowlaną, natomiast pożyczkobiorca prowadzi działalność polegającą na wynajmie nieruchomości własnych i dzierżawionych. Jednocześnie obie strony umowy pożyczki są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług i wykonują czynności opodatkowane tym podatkiem. Opisane zdarzenie nie jest jednorazowe, udzielanie pożyczek miało miejsce w przeszłości.

Dokonując uzupełnienia wniosku wnioskodawca wskazał, że w dacie zawierania umowy pożyczki, nigdy wcześniej ani później pożyczkodawca nie był udziałowcem pożyczkobiorcy. Pożyczkobiorca również nie jest, ani nie był udziałowcem pożyczkodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana czynność jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy, ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych przewiduje, że opodatkowaniu nie podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z tego podatku. Udzielający pożyczki występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i w związku z tym udzielenie pożyczki nie jest objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na fakt, iż pożyczka udzielana jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. Nr 68 z 2007r., poz. 450 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki. Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umowy spółki i jej zmiany,
- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług otrzymał od spółki z o.o., również czynnego podatnika podatku od towarów i usług, pożyczkę pieniężną. W dacie zawierania umowy pożyczki pożyczkodawca nie był udziałowcem pożyczkobiorcy. Pożyczkobiorca również nie jest, ani nie był udziałowcem pożyczkodawcy. Pożyczka ta nie jest jednorazowa, udzielanie pożyczek miało miejsce w przeszłości. Jeżeli zatem usługa udzielonej wnioskodawcy pożyczki w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zostanie uznana za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku, pożyczka ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a pożyczkobiorca z tytułu otrzymanej pożyczki nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. W przeciwnym razie na wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy pożyczki.

W przedmiotowej sprawie, podlegająca generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki zawarta przez wnioskodawcę jest wyłączona z opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, o ile ustalenia wnioskodawcy poczynione na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług są prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.