INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2008 r. (data wpływu 17.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w trakcie 2008 roku poniosła koszty związane z remontem budynku administracyjnego na łączną kwotę 67.795,98 zł.

Spółka nabyła ten budynek 30.12.2003 r. i jego wartość początkowa wynikająca z aktu notarialnego wynosiła 41.589 zł. Budynek ten został przyjęty do ewidencji środków trwałych Spółki.

W 2008 roku przedsiębiorstwo wygospodarowało dodatkowe środki finansowe, z których część postanowiło przeznaczyć na sfinansowanie remontu ww. budynku.

Koszty remontu stanowiły:

• zakup materiałów budowlanych związanych z remontem dachu na kwotę 479,26 zł,
• zakup materiałów budowlanych związanych z wykonaniem prac murarskich i malarskich wewnątrz budynku w pomieszczeniach biurowych i w szatni, przeznaczonej dla pracowników na kwotę 20.112,66 zł,
• zakup paneli celem wymiany starej zużytej wykładziny PCV na kwotę 628,51 zł,
• zakup nowej wykładziny PCV celem wymiany starej zużytej wykładziny na kwotę 387,71 zł,
• zakup materiałów przeznaczonych do remontu instalacji elektrycznej na kwotę 2.362,93 zł,
• zakup materiałów budowlanych przeznaczonych do remontu instalacji sanitarnej na kwotę 3.994,68 zł,
• zakup usługi remontu instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej na kwotę 9.970 zł,
• zakup materiałów budowlanych z przeznaczeniem na poprawę istniejącej posadzki w kwocie 164,05 zł,
• zakup materiałów budowlanych przeznaczonych na wymianę armatury sanitarnej i glazury w pomieszczeniach sanitarnych w kwocie 467,12 zł,
• zakup bojlera w celu wymiany poprzedniego w istniejącej instalacji CO w kwocie 1.337,70 zł,
• zakup drzwi wewnętrznych i zewnętrznych w celu wymiany dotychczasowych w kwocie 2.914,11 zł,
• zakup okien celem wymiany istniejących na kwotę 3.826,16 zł,
• zakup usługi remontu istniejącej kotłowni węglowej na kwotę 21.060 zł,
• zakup pozostałych materiałów budowlanych na kwotę 91,09 zł.

Zakup ww. materiałów budowlanych miał na celu wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu pierwotnego oraz poprawie stanu budynku pod względem użytkowym i technicznym przy wykorzystaniu wyrobów budowlanych innych niż te, które użyto w stanie pierwotnym. Budynek ten wskutek upływu czasu i eksploatacji utracił swoją pierwotną zdolność użytkową i w związku z tym, konieczna stała się, oprócz typowych prac murarskich i malarskich, wymiana zużytych składników wyposażenia technicznego związana z instalacją wodną i kanalizacyjną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka powinna poniesione koszty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia traktując je jako koszty remontów, a może zwiększyć o nie wartość środka trwałego zaliczając w koszty wartość odpisów amortyzacyjnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione koszty remontu budynku administracyjnego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Potwierdzeniem na to jest wyrok NSA z 27 czerwca 2001 r., który wskazuje różnicę pomiędzy nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polegająca na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych (konserwacja, naprawy), a drugie – do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych (sygn. akt I SA/Gd 829/99).

Jednocześnie Spółka informuje, iż na podstawie art. 25 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych dokonuje wpłat miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku wykazanego w zeznaniu CIT-8 za 2006 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W art. 16 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…). Wydatki te zatem w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3 - 11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont. Remontem – zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. u. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) – jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji (zużycia) oraz niezwiększające jego wartości początkowej.

Natomiast z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Zatem, zasadnicza różnica między remontem, a ulepszeniem polega na tym, że przesłanką rozpoczęcia remontu jest zużycie środków trwałych lub ich części składowych w trakcie ich eksploatacji. Remont ma na celu przywrócenie pierwotnej wartości użytkowej (nawet przy użyciu nowocześniejszych materiałów i technologii), natomiast ulepszenie ma na celu zwiększenie wartości użytkowej obiektu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prace wykonywane wewnątrz budynku administracyjnego, podyktowane były złym stanem technicznym tegoż budynku. Spółka wskazała, iż miały one na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego przedmiotowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych na inne niż te, których użyto pierwotnie. Wydatki, które Spółka poniosła obejmowały:

• zakup materiałów budowlanych związanych z remontem dachu oraz wykonaniem prac murarskich i malarskich wewnątrz budynku w pomieszczeniach biurowych i w szatni, przeznaczonej dla pracowników,
• zakup paneli oraz nowej wykładziny PCV celem wymiany zużytej wykładziny PCV,
• zakup materiałów przeznaczonych do remontu instalacji elektrycznej,
• zakup materiałów budowlanych przeznaczonych do remontu instalacji sanitarnej,
• zakup usługi remontu instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej,
• zakup materiałów budowlanych z przeznaczeniem na poprawę istniejącej posadzki,
• zakup materiałów budowlanych przeznaczonych na wymianę armatury sanitarnej i glazury w pomieszczeniach sanitarnych,
• zakup bojlera w celu wymiany poprzedniego w istniejącej instalacji CO,
• zakup drzwi wewnętrznych i zewnętrznych oraz okien celem wymiany dotychczasowych,
• zakup usługi remontu istniejącej kotłowni węglowej,
• zakup pozostałych materiałów budowlanych.

W świetle powyższego, wymienione przez Spółkę wydatki, mające charakter odtworzeniowy, nie powodujący zmian parametrów użytkowych i technicznych, przywracający pierwotną zdolność użytkową budynku, należy uznać za remont i zaliczyć – w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na wielkość wydatków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.