INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.12.2008 r. (data wpływu 05.01.2009 r.), uzupełnione pismem z dnia 26.02.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 stycznia 2009 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2008 r. Spółka, zarejestrowana w Unii Europejskiej (w Polsce) jako podatnik VAT czynny, dokonała nabycia dużej partii (6.996,2 ton) oleju napędowego (towar zharmonizowany) od firmy z siedzibą w Londynie (Kontrahent). Towar pochodził ze Szwecji. Transakcja została udokumentowana fakturą, jednak Kontrahent nie podał na tej fakturze swojego numeru identyfikacyjnego. W trakcie transakcji okazało się, że Kontrahent nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT oraz nie podał podstawy prawnej na podstawie której nie miał obowiązku rejestracji do celów VAT. Ponieważ Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w odniesieniu do opisanej transakcji nie przewiduje zwolnienia z VAT (podmiotowego ani przedmiotowego), Spółka uznała, że Kontrahent powinien rozpoznać u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a Spółka – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Transakcja ta dla potrzeb VAT została potraktowana w Spółce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. VAT z tytułu opisanej transakcji został przez firmę naliczony i odliczony w miesięcznej deklaracji VAT-7. Przedmiot transakcji będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisaną transakcję nabycia dużej partii towarów zharmonizowanych (oleju napędowego) przez podmiot posiadający unijny numer identyfikacyjny od podmiotu mającego siedzibę w kraju Unii, niezarejestrowanego w Unii da potrzeb VAT można uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towar pochodzi i transportowany jest z kraju Unii...
2. Czy firma polska ma prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu opisanej transakcji...
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż art. 10 ustawy o podatku od towarów i usług wymienia listę przypadków, które uniemożliwiają uznanie transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W punkcie 3 wspomnianego artykułu czytamy, że wewnątrzwspólnotowe nabycie nie występuje gdy dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju:

1. nie stanowiła u podatnika, o którym mowa w art. 15, albo nie stanowiłaby u podatnika podatku od wartości dodanej dostawy towarów, o której mowa w art. 7, lub stanowiła albo stanowiłaby taką dostawę towarów, ale dokonywaną przez podatnika, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, albo podatnika podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie podobne zwolnienia, z wyjątkiem, gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu,
2. stanowiłaby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.
   
   

Zdaniem Spółki, opisana sytuacja nabycia oleju napędowego nie podlega uregulowaniom artykułu 10. Kontrahent nie podał firmie polskiej przepisów, na podstawie których korzysta ze zwolnień w podatku VAT, dlatego Spółka uznała tę transakcję za wewnątrzwspólnotową, rozliczaną na zasadach ogólnych – do transakcji tej należy zastosować mechanizm samoopodatkowania, czyli naliczyć i odliczyć VAT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Przepisy art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) brzmią: „1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

1. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
2. nabywcą towarów jest

1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

• z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.”

Zgodnie z powyższym nie są spełnione warunki do uznania przedmiotowej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT), gdyż dokonujący dostawy (czyli Kontrahent) nie jest podatnikiem, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a) wyżej cytowanego przepisu. Nie jest zatem spełniony warunek określony w przepisie art. 9 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy. W związku z powyższym stanowisko Spółki dotyczące dokonywania WNT należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zgodnie z opisem stanu faktycznego nabyte przez Spółkę paliwo zostało przetransportowane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z terytorium Szwecji. Zatem miejscem, w którym powinna zostać opodatkowana przedmiotowa dostawa jest terytorium Szwecji. O opodatkowaniu przedmiotowej dostawy podatkiem VAT, o stawce podatku, o ewentualnym zwolnieniu z podatku oraz o prawie do odliczenia decydują obowiązujące w momencie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego szwedzkie przepisy podatkowe.

Przepis art. 106 ust. 7 w/w ustawy brzmi: „W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.” Ponieważ Spółka w przedmiotowej sytuacji nie dokonała żadnej z czynności określonych w wyżej przytoczonym art. 106 ust. 7, nie powinna była wystawiać faktury wewnętrznej i wykazywać na niej kwoty podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) w/w ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących. Kontrahent, jako podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny, w świetle prawa polskiego, jest podmiotem nieuprawnionym do wystawiania faktur VAT. Zwrócić należy uwagę, iż, jak już wyżej wskazano, sposób udokumentowania przez sprzedającego (czyli Kontrahenta) przedmiotowej transakcji nie podlega uregulowaniom polskiego prawa podatkowego, lecz szwedzkiego. Pytanie podatnika nie dotyczy jednakże prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, lecz podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury wewnętrznej wystawionej przez Spółkę (która jest podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur – jako czynny podatnik podatku od towarów i usług). Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) w/w ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności. Wystawiona przez Spółkę faktura wewnętrzna dokumentuje czynność, która nie miała miejsca – jak wyżej wskazano w przedmiotowej sprawie Spółka nie dokonała WNT. Tym samym Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony wynikający z wystawionej faktury wewnętrznej. Zwrócić należy uwagę, iż Spółka z tytułu przedmiotowej transakcji nie powinna wykazywać i rozliczać również podatku VAT należnego.

Powyższe znajduje potwierdzenie w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa). Zgodnie z przepisami art. 178 lit. a) i c) Dyrektywy w celu skorzystania z prawa do odliczenia, o którym mowa odpowiednio w art. 168 lit. a) i c) podatnik musi m.in. posiadać fakturę VAT, zawierającą dane wymagane na podstawie przepisu art. 226 Dyrektywy. Zgodnie z art. 226 pkt 3 Dyrektywy faktura powinna zawierać numer identyfikacyjny VAT, o którym mowa w art. 214, pod którym podatnik dostarczył towary lub świadczył usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe należało uznać stanowisko Spółki, dotyczące prawa do obniżenia podatku VAT naliczonego o podatek VAT naliczony, za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.