INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23.02.2009r. (data wpływu 27.02.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia z podatku VAT dostawy składników majątku ruchomego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.02.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT dostawy składników majątku ruchomego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna (dalej również: Spółka) otrzymywała w latach 2001-2008 w formie wkładu niepieniężnego (aportu) towary (środki trwałe). Po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, były one używane przez Spółkę co najmniej przez okres 6 miesięcy. Ponieważ zgodnie z treścią § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 października 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) dalej: rozporządzenie w sprawie ustawy o podatku VAT, zwolniono od podatku wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego, przy nabyciu przedmiotowych ruchomości nie wystąpił podatek VAT naliczony. Obecnie Spółka sprzedaje część wniesionych do niej uprzednio aportem towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku VAT dostawa przez Spółkę nabytych uprzednio w drodze aportu towarów używanych (z wyjątkiem budynków, budowli lub ich części) korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy o podatku VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie ust. 2 pkt 2 powołanego wyżej przepisu (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008r.) stanowi, iż przez towary używane, o których mowa w ust 1 pkt 2, rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku. Ponieważ Spółka użytkowała otrzymane aportem środki trwałe przez ponad 6 miesięcy należy stwierdzić, iż są to towary używane w myśl art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku VAT.

Podstawową regulacją dotyczącą prawa do obniżenia podatku należnego jest art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT w myśl którego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotą zaś podatku naliczonego, stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) ustawy o podatku VAT, jest suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) są towary (rzeczy ruchome), gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami przez Spółkę jak właściciel, to ma wówczas miejsce odpłatna dostawa w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podlegająca opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy. Niemniej jednak w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), dalej: rozporządzenie, zwolniono od podatku wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego. W przypadku otrzymania aportem środków trwałych nie wystąpił podatek VAT naliczony, o którym mowa w art. 86 ustawy o podatku VAT.

Spółka zauważa, iż zarówno w piśmiennictwie, jak i orzecznictwie podnosi się, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno w sytuacji, gdy podatek naliczony występuje, ale z uwagi na ograniczenia nie podlega odliczeniu, jak i wówczas, gdy podatek naliczony nie występuje.

Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z dnia 8 stycznia 2007r. (znak: I FSK 40/07) stwierdził, iż wobec tego, że prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje ze względu na treść art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy o VAT z tytułu nabycia towarów i usług, to w sytuacji, gdy podatek VAT wynosi 0%, trudno uznać, by w stosunku do tych towarów przysługiwało nabywcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. W przepisie art. 43 ust 1 pkt 2 ustawy o VAT jest bowiem mowa o prawie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony odnośnie tych towarów. Nie chodzi więc w tym przepisie o jakieś hipotetyczne prawo, ale o realną możliwość obniżenia podatku należnego w stosunku do tych towarów.

Jak zauważył Adam Bącal w komentarzu (Zwolnienie od VAT sprzedaży towarów używanych w przypadku ich zakupu ze stawką 0%, „Jurysdykcja Podatkowa” nr 1/2007, s. 69) do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 października 2006r. (sygn. akt; I SA/Lu 305/06), podatek wskazany na fakturze zakupu jest immanentną cechą uprawnienia do obniżenia i brak jest na gruncie ustawy innego abstrakcyjnego „prawa do obniżenia”. Aby zatem prawo do obniżenia zaistniało, musi istnieć kwota podatku naliczonego, o którą następuje obniżenie.Z powyższego wynika, iż wniesienie do Spółki (w formie aportu, a więc bez podatku naliczonego) towarów (ruchomości) powoduje, że jeśli towary te, będą spełniały przesłankę używania, wskazaną w treści art. 43 ust. 2 ustawy o podatku VAT, ich dostawa będzie zwolniona zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT. Taka subsumcja treści przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT wynika również że stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w piśmie z dnia 5 września 2008r. znak; IP-PP2-443-938/08-2/AS, w którym to Minister stwierdził, iż nabyte uprzednio w drodze aportu galerie handlowe stanowią towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o podatku VAT z uwagi na fakt, iż przy ich nabyciu podatek naliczony nie wystąpił, co skutkuje zwolnieniem tych towarów z opodatkowania VAT. Analogiczne stanowisko zaprezentowano także w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 marca 2008 r. (znak: IPPP1/443-115/08-2/SM), a także w piśmie z dnia 28 sierpnia 2008 r. (znak; IPPP-443 -938/08-4/JB).

Reasumując należy zatem stwierdzić, iż dla zastosowania zwolnienia w przypadku dostawy towarów używanych nie ma znaczenia, z jakich powodów podatek naliczony nie został odliczony — czy to z powodu ograniczenia prawa do jego odliczenia, czy też z powodu tego, że w ogóle nie wystąpił. Istotnym natomiast pozostaje fakt, iż zarówno organy podatkowe, jak i piśmiennictwo warunek „braku prawa do odliczenia” rozumieją jako brak faktycznej możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Jeżeli zatem Spółka dokonuje dostawy towarów, które otrzymała aportem i użytkowała przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, powinna zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku VAT.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie poprawności stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 została zdefiniowana w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tej definicji za dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicja towaru została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którą przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W myśl ust. 2 ww. artykułu, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowych składników majątku ruchomego (w formie wkładu niepieniężnego środków trwałych). Z uwagi na fakt, iż po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel przedmiotowe wkłady niepieniężne (aporty) używane były przez Wnioskodawcę co najmniej przez okres sześciu miesięcy spełniają one definicję towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Reasumując należy stwierdzić, że dostawa części wniesionych do Spółki wkładów niepieniężnych (aportów) w postaci ruchomych środków trwałych będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Końcowo należy zauważyć, że w uzasadnieniu niniejszej interpretacji tut. organ podatkowy zastosował przepisy podatku od towarów i usług z uwzględnieniem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 132), które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2009r. Jednakże zmiany w/w przepisach nie wpłynęły na poprawność stanowiska Wnioskodawcy. Ostatecznie tut. organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.