INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania likwidowanej części wiaty za część składową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania likwidowanej części wiaty za część składową. Pismem z dnia 31 października 2008 r. Nr ITPB3/423-555/08-2/AW wezwano Jednostkę do uzupełnienia stanu faktycznego i przedłożenie dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Spółki dla osoby, która podpisała wniosek. Niniejsze zostało dokonane pismem z dnia 5 listopada 2008 r. (data wpływu 7 listopada 2008r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje zmiany pokrycia dachu wiaty z eternitu na blachę, z uwagi na jego zły stan techniczny. Jednocześnie zmniejsza powierzchnię wiaty, dokonując jej częściowego demontażu – rozbiórki.

Wiata zbudowana jest z przęseł. Odłączone (zlikwidowane) zostały cztery przęsła zewnętrzne. Część wiaty, którą Jednostka likwiduje, była zniszczona. Aby dalej ją używać niezbędne byłyby nakłady remontowe, gdyż słupy żelbetowe były popękane, a płatwie dachowe miały rysy. Odłączona część wiaty przestała spełniać swoje funkcje na skutek złego stanu technicznego i została odłączona na stałe.

Wobec tego, mając na uwadze oszczędność kosztów eksploatacji i potrzeby Spółki, podjęto decyzję o likwidacji tej części wiaty.

W miejscu likwidowanej wiaty nie powstanie żaden inny środek trwały. Spółka nie zmieni także rodzaju prowadzonej działalności.

Zmiana pokrycia dachu nie jest nierozerwalnie związana z odłączeniem części wiaty. Jednostka podkreśla, że oba te zadania mogą być wykonane oddzielnie i przebiegać niezależnie.

Wydatki poniesione przez Jednostkę na zmianę pokrycia i demontaż części wiaty nie spowodowały wzrostu wartości użytkowej wiaty w stosunku do wartości z dnia przyjęcia jej do użytkowania.

Demontaż wiaty nastąpił bez jej uszkodzenia i istotnej zmiany pozostałej całości budowli. Uszkodzeniu uległa natomiast część odłączona.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy – opisany w stanie faktycznym – demontaż części wiaty może być uznany za odłączenie części składowej...
2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę – na wymianę pokrycia dachu (kwalifikacja do kosztów remontu) i koszty demontażu części wiaty (kwalifikacja do pozostałych kosztów operacyjnych) – uważa się za koszty uzyskania przychodów...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Na pytanie drugie odpowiedź zostanie udzielona odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania pierwszego – demontaż części wiaty należy zakwalifikować jako odłączenie jej części składowej.

Zgodnie z art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego bowiem, częścią składową jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości, albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Spółka opiera swoje stanowisko m.in. na wyroku NSA z dnia 10 września 1997 r. (sygn. akt I SA/Lu 719/96).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z uwagi na to, iż przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie definiują pojęcia „części składowej”, dlatego też w celu wyjaśnienia jego znaczenia należy odwołać się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 47 § 2 Kodeksu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Częścią składową rzeczy jest to, co jest z nią połączone w sensie fizycznym, a połączenie jest na tyle mocne, że odłączenie spowodowałoby zasadniczą zmianę. Część składowa rzeczy po odłączeniu traci więc swą samodzielność, stąd jej przeznaczeniem stanowiącym o możliwości użytkowania jest funkcjonowanie jako część rzeczy.

Zatem, trwałe odłączenie tak rozumianej części składowej powoduje:

• trwałe uszkodzenie środka trwałego lub istotną zmianę środka trwałego albo
• trwałe uszkodzenie przedmiotu odłączonego lub trwałą istotną zmianę przedmiotu odłączanego.

Należy więc wnioskować, iż z trwałym odłączeniem części składowej nie ma do czynienia w sytuacji, gdy nastąpi wymiana odłączonej części składowej na inną, natomiast trwałe odłączenie części składowej wystąpi zawsze, gdy przedmiot odłączony zostanie trwale uszkodzony lub zmieni się.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca dokonał demontażu części wiaty poprzez odłączenie czterech przęseł zewnętrznych. Niniejsze zostało dokonane w związku z tym, iż przęsła te były uszkodzone. W wyniku ich odłączenia nastąpiła likwidacja tej części budowli. Pozostała część wiaty natomiast spełnia nadal swoja funkcję.

Wobec powyższego należy uznać, iż elementy, które podlegać będą demontażowi (rozbiórce, odłączeniu) – w analizowanym przypadku – stanowią część składową budowli, jaką jest wiata.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10 – 562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.