INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2008 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 11 grudnia 2008 r. (data wpływu 16 grudnia 2008 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z zamiarem zbycia akcji przez dotychczasowego akcjonariusza Spółki (osoba fizyczna, 100% właściciel) Wnioskodawca zawarł umowę (jako Zamawiający), o świadczenie usług za wynagrodzeniem, z inna spółką (jako Wykonawcą). Obowiązkiem Wykonawcy z umowy jest:

• podjęcie wszelkich działań w celu znalezienia podmiotów zainteresowanych ww. transakcją,
• prowadzenie przeglądu dokumentacji sporządzanej przez Wnioskodawcę związanej z przygotowywaną transakcją,
• przygotowanie prezentacji Spółki przeznaczonej dla podmiotów zainteresowanych (potencjalnych inwestorów),
• przygotowanie i zapewnienie obsługi data room Spółki.
  
  

Pismem uzupełniającym z dnia 11 grudnia 2008 r. (data wpływu 16 grudnia 2008 r.) Spółka wyjaśniła, iż „data room Spółki” jest drugim etapem w procesie pozyskiwania nowego potencjalnego inwestora. Dla zainteresowanych inwestorów, po opublikowanym w fazie pierwszej memorandum następuje udostępnienie w szerszym zakresie informacji o Spółce, takich jak: dokumentacja źródłowa, umowy, zapisy księgowe itp. Dla uniknięcia angażowania Zarządu oraz kadry kierowniczej Spółki, co mogłoby w pewien sposób zakłócić bieżącą działalność firmy, zlecono obsługę inwestorów w tym zakresie Wykonawcy umowy. Firma ta przeprowadzała obsługę inwestorów w swojej siedzibie, co również pozwalało nie niepokoić pracowników i zachować odpowiednią dyskrecję.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie wypłacane Wykonawcy wynikające z powyższej umowy stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone, nie będące bezpośrednimi kosztami otrzymania przychodów oceniane są z uwzględnieniem art. 15 ust. 1. Nabycie akcji przez nowego inwestora stwarza potencjalne możliwości pozyskania środków na rozwój działalności gospodarczej, np. rozszerzenie rynków zbytu, pozyskanie środków inwestycyjnych, a w konsekwencji zwiększenie przychodów Spółki. W ocenie Spółki, występuje zatem pośredni związek wydatków, związanych z pozyskaniem nowego właściciela z przychodami Spółki, a tym samym stanowią one podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Pismem uzupełniającym z dnia 11 grudnia 2008 r. (data wpływu 16 grudnia 2008 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, iż działania Spółki, a zarazem działania Wykonawcy umowy były ukierunkowane na pozyskanie inwestora branżowego, tj. liczącej się firmy na rynku z grupy przedsiębiorstw budowlano – montażowych, oraz deklarującego podwyższenie kapitału zakładowego. Pozyskanie inwestora branżowego stworzyłoby dla Spółki zwiększenie potencjalnych możliwości zabezpieczenia pracy i pełniejszego wykorzystania potencjału produkcyjnego (m.in. poprzez wspólną realizację kontraktów krajowych i zagranicznych) a tym samym osiągnięcie większych dochodów.

Według opracowanego planu działań na lata 2009 – 2011 uzyskiwany dochód, jak również środki z tytułu podwyższenia kapitału przeznaczonoby na:

• modernizację istniejącej infrastruktury,
• nowe inwestycje (rozbudowa i budowa hal produkcyjnych),
• zakup nowych maszyn i urządzeń.

Efekty powyższych inwestycji przyczyniłyby się w latach następnych do:

• zwiększenia zatrudnienia,
• zwiększenia ilości produkowanych konstrukcji,
• zwiększenia przychodów ze sprzedaży oraz osiąganej rentowności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1(…).

Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zatem, każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów. Do tak zdefiniowanych kosztów ustawodawca zalicza zarówno takie wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów w danym momencie, w związku z art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 3 ww. ustawy, jak i te, których nie można w ten sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę o świadczenie usług za wynagrodzeniem ze spółką, której obowiązkiem są działania zmierzające do pozyskania nowego, potencjalnego inwestora branżowego (akcjonariusza), w związku z zamiarem zbycia akcji Spółki przez Jej dotychczasowego akcjonariusza (osobę fizyczną). Ponadto Spółka wskazuje, iż działania wynikające z umowy mają również na celu pozyskanie inwestora deklarującego podwyższenie kapitału zakładowego Spółki.

Mając powyższe na uwadze, skoro zbycie akcji Spółki planowane jest przez Jej akcjonariusza, to ewentualne wydatki poniesione na pozyskanie ich potencjalnego nabywcy, winny obciążać podmiot zbywający akcje. Zatem, Spółka nie jest uprawniona do zaliczenia w ciężar własnej działalności wydatków przeznaczonych na pokrycie kosztów innego podmiotu – swojego akcjonariusza. Każdy z tych podmiotów jest podatkowo odrębnym podatnikiem i przepisy ustawy podatkowej nie dopuszczają możliwości zaliczenia do kosztów wydatków służących przychodom innych podmiotów.

Jakkolwiek podmioty stosunków gospodarczych mogą dowolnie i na swobodnie określonych warunkach kształtować łączące je stosunki zobowiązaniowe, to jednakże ocena ich zgodności z prawem należy do organów podatkowych, ustawodawca bowiem wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Cel ten zatem musi być wyraźnie widoczny, a poniesione wydatki winny go bezpośrednio lub pośrednio realizować.

Reasumując, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wynagrodzenie wypłacane wykonawcy wynikające z przedmiotowej umowy, nie stanowią dla Spółki kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto należy zaznaczyć, że jeżeli działania prowadzone przez Wnioskodawcę wynikające z przedmiotowej umowy doprowadzić mają do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, to wydatki z nim związane, stosownie do regulacji zawartych w art. 12 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.