INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09 września 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 16 września 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zakupu przez Spółkę pakietu usług medycznych na rzecz pracowników oraz osób bliskich - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zakupu przez Spółkę pakietu usług medycznych na rzecz pracowników oraz osób bliskich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł z towarzystwem ubezpieczeniowym umowę grupowego ubezpieczenia zdrowotnego, na mocy której imiennie wskazanym 7 pracownikom oraz osobom bliskim tych pracowników (2 członkowie rodziny) spośród 53 osobowej załogi, przyznano uprawnienie do korzystania z usług medycznych. Wnioskodawca ponosi koszt „abonamentu medycznego” w wysokości miesięcznej zryczałtowanej składki, liczonej od osoby ubezpieczonej. Składka jest stała – bez względu na rzeczywistą wartość wykonanych usług i niezależna od liczby dni ochrony ubezpieczeniowej w danym miesiącu. Zryczałtowana odpłatność nie jest więc zależna od tego czy uprawniona osoba skorzystała z usługi medycznej czy też nie i jakie ewentualne świadczenie otrzymała. Osoba uprawniona do świadczeń medycznych objętych pakietem, w danym miesiącu może np. nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową lub znacznie niższej. Ilość faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika, nie wpływa na wysokość odpłatności. Wnioskodawca nie dysponuje danymi pozwalającymi stwierdzić, czy osoba uprawniona faktycznie korzystała z udostępnionych świadczeń i czy odniosła jakiekolwiek korzyści z faktu przyznania jej uprawnień do korzystania z usług medycznych i w jakiej ewentualnej wysokości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłacenie przez wnioskodawcę abonamentu, na podstawie którego pracownik oraz osoby bliskie pracownikowi są uprawnione do korzystania z usług medycznych w ramach umowy grupowego ubezpieczenia zdrowotnego, stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

W przypadku pozytywnej odpowiedzi:

Czy przy ustalaniu wysokości przychodu uwzględnia się wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, czy wartość świadczenia uzyskanego przez pracownika i jego rodzinę, jakim jest sama możliwość skorzystania z takich usług...

W jaki sposób ustalić wartość faktycznie otrzymanych świadczeń w sytuacji gdy wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić, czy pracownik z nich korzystał i odniósł korzyści...

Czy w przypadku korzystania z abonamentu medycznego przez członków rodziny pracownika należy uznać, iż to pracownik uzyskał dochód podlegający opodatkowaniu...

Zdaniem wnioskodawcy uprawnienie do korzystania z abonamentu medycznego przyznane pracownikom i członkom rodziny, bez możliwości sprawdzenia czy z niego skorzystano czy też nie i w jakim ewentualnie rozmiarze, nie stanowi przychodu pracownika.

Przychodami w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest m.in. wartość otrzymanych lub postawionych do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniędzy i wartości pieniężnych oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy). W ocenie wnioskodawcy nie można uznać za przychód abonamentu medycznego postawionego do dyspozycji osób uprawnionych (pracowników i ich rodzin), gdyż jest to jedynie pozostawienie do dyspozycji tych osób pewnych nieodpłatnych świadczeń. Zdaniem wnioskodawcy sam fakt zaoferowania określonym osobom możliwości skorzystania z nieodpłatnych świadczeń (usług medycznych) nie jest równoznaczny z ich otrzymaniem (skonsumowaniem). Przepisy powołanej ustawy, w ocenie wnioskodawcy, nie dają podstawy do naliczania podatku od samej oferty usług. Skoro wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić czy osoby uprawnione faktycznie skorzystały z udostępnionych świadczeń i skoro nie jest w stanie określić wartości otrzymanego przychodu, to nie może wyliczyć i odprowadzić podatku. Nie jest bowiem znana wartość ewentualnego przysporzenia na rzecz pracowników. Zdaniem wnioskodawcy nie ma także żadnego prawnego uzasadnienia i podstawy do naliczania pracownikowi podatku od abonamentu medycznego, który obejmuje jego rodzinę gdyż nie jest to w żadnym razie dochód osiągnięty przez pracownika. Wnioskodawca powołuje się dodatkowo na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt Nr III SA/Wa 625/08.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychód podatnika powstaje z chwilą otrzymania lub postawienia do jego dyspozycji pieniędzy, wartości pieniężnych i wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy), których wartość, w przypadku zakupu, ustala się według ich ceny zakupu.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych uprawniającego poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych usług medycznych, wartość pakietu otrzymanego przez pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1. Podkreślenia wymaga, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika pakietu medycznego (o określonej wartości pieniężnej), dającego prawo do świadczeń medycznych. Objęcie pracownika nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników nieobowiązkową opieką medyczną, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.

W momencie opłacania składki z tytułu objęcia pracowników opieką medyczną (abonament) znana jest wnioskodawcy zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty, jak i liczba pracowników, dla których wykupiono świadczenie. W tej sytuacji ustalenie przychodu u poszczególnych pracowników nie rodzi problemu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wnioskodawca zawarł z towarzystwem ubezpieczeniowym umowę grupowego ubezpieczenia zdrowotnego, na mocy której imiennie wskazanym pracownikom oraz osobom bliskim tych pracowników, przyznano uprawnienie do korzystania z usług medycznych. Wnioskodawca ponosi koszt „abonamentu medycznego” w wysokości miesięcznej zryczałtowanej składki, liczonej od osoby ubezpieczeniowej.

Zatem wartość kosztów poniesionych przez wnioskodawcę przypadająca na poszczególnego pracownika jest jego przychodem ze stosunku pracy, gdyż pakiet medyczny (w tym również dla członków rodziny) jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy nie otrzymałby on ani członkowie jego rodziny tego świadczenia. Nie ma zatem uzasadnienia, aby w tym przypadku przychód przypisywać osobie trzeciej, a nie pracownikowi.

Dodatkowo należy zauważyć, że opłacanie przez pracodawcę kosztów obowiązkowej opieki medycznej z zakresu medycyny pracy nie powoduje powstania u pracowników przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując:

• opłacenie składki (abonamentu medycznego) uprawniającego pracownika i osoby mu bliskie do korzystania z usług medycznych stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy,
• zakres korzystania przez pracownika i osoby bliskie z usług medycznych nie ma wpływu na wysokość przychodu, przychód jest bowiem związany z samym faktem objęcia pracownika i jego bliskich opieką medyczną.
  
  

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, iż orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.