INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Firmy, przedstawione we wniosku z dnia 09.10.2008 r. (data wpływu 10.10.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług poligraficzno-reklamowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług poligraficzno-reklamowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma współpracuje ze firmą z siedzibą w L (dalej: Spółka zagraniczna) i jej przedstawicielstwem (dalej: Spółka polska). Firma wykonuje na zlecenie usługi poligraficzno-reklamowe, których rezultaty (tj. gotowe wyroby poligraficzne) dostarczane są do biura Spółki polskiej i wykorzystywane na terytorium Polski. Z tytułu wykonywania w/w usług Firma wystawia faktury VAT ze stawka podatku w wysokości 22% zarówno dla Spółki zagranicznej jak i dla Spółki polskiej. W uzupełnieniu do wniosku Firma podała, iż świadczy:

• Usługi poligraficzne pozostałe gdzie indziej nie sklasyfikowane (PKWiU 22.22.32);

• Usługi introligatorskie (PKWiU 22.23.10);

• Usługi pozostałe związane z poligrafią (PKWiU 22.25.10);

• Usługi reklamowe pozostałe (PKWiU 74.40.13);

• Usługi związane z pakowaniem (PKWiU 74.87.17).
  
  

Firma jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Spółka polska również jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Natomiast Spółka zagraniczna nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest wystawianie faktur z 22% podatkiem VAT dla Spółki zagranicznej...

Zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy jego działalność jest w grupie towarów i usług objętych stawką VAT 22%, dlatego też prawidłowe jest wystawianie dla Spółki zagranicznej faktur zawierających podatek VAT obliczony wg stawki 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Pytanie Firmy w istocie dotyczy ustalenia miejsca świadczenia opisanych we wniosku usług oraz kwestii tego, czy na fakturach dokumentujących przedmiotowe usługi powinna być wykazana stawka i kwota podatku VAT, czy też informacja, że podatek VAT rozlicza nabywca.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług: ”W przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28”. Przepis art. 27 ust. 3 w/w ustawy brzmi: „W przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania”.
  
  

W przepisie art. 27 ust. 4 pkt 2 w/w ustawy wymienione są usługi reklamy, zatem miejscem świadczenia usług reklamy świadczonych przez Firmę na rzecz Spółki polskiej będzie terytorium RP, natomiast miejscem świadczenia usług reklamy świadczonych przez Firmę na rzecz Spółki zagranicznej będzie terytorium Luksemburga.

Usługi poligraficzne, introligatorskie oraz usługi związane z pakowaniem będą opodatkowane na zasadach ogólnych, określonych w przepisie art. 27 ust. 1 w/w ustawy, chyba, że w zaistnieją okoliczności uzasadniające uznanie tych usług za usługi na ruchomym majątku rzeczowym, opodatkowane zgodnie z przepisem art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d w/w ustawy – w miejscu gdzie usługi są faktycznie wykonywane.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym wszystkie gotowe produkty są dostarczane do biura Spółki polskiej, co oznacza, iż mamy do czynienia z transakcją krajową, opodatkowaną na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Powyższe zasady opodatkowania będą miały jednakże zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy Firma będzie świadczyła na rzecz w/w kontrahentów wyłącznie usługi reklamy lub wyłącznie usługi poligraficzne (usługi introligatorskie, usługi związane z pakowaniem) lub dokonywała wyłącznie dostaw towarów. Inaczej jest w sytuacji, gdy Spółka w istocie dokonuje jednego świadczenia, w skład którego wchodzą wszystkie trzy w/w elementy.

Opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku świadczy o tym, iż Firma przedmiotowej sprawie na ogół dokonuje świadczeń złożonych, których elementami są dostawy gotowych wyrobów poligraficznych (kalendarzy, ulotek, broszur itp.), usługi poligraficzne oraz usługi reklamowe.

Dzielenie wykonywanej, kompleksowej usługi na dwie odrębne usługi jest niezgodne z powszechnie przyjętą praktyką gospodarczą, orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz orzecznictwem Sądu Najwyższego. W wyroku ETS w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96) Trybunał orzekł: „(…) Z art. 2(1) VI Dyrektywy wynika, iż każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne i, po drugie, świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT; należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta, który jest typowym klientem, kilka odrębnych usług zasadniczych, czy też jedną usługę. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowiona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”. Stanowisko ETS podzielił Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 21.05.2002 r. (sygn. akt III RN 66/01) stwierdził: „podział jednorodnej, kompleksowej usługi na dwa odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za tę usługę na dwie części, z czego każda jest objęta inną stawką VAT”. Orzeczenie to zachowuje swoją aktualność również w obowiązującym stanie prawnym. Zgodnie z powyższym, usługi pomocnicze powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa główna. Należy jednak zauważyć, iż będzie tak wtedy, gdy będą spełnione warunki co do możliwości uznania danej usługi za usługę pomocniczą w stosunku do innej usługi, co do której będą istniały przesłanki do uznania jej za usługę główną.

Natomiast zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

Z danych zawartych we wniosku wynika, iż w przypadku transakcji opisanych we wniosku elementami przeważającymi będą elementy podlegające opodatkowaniu na terytorium RP – tj. dostawa towarów oraz usługi poligraficzne, natomiast usługi związane z pakowaniem oraz usługi reklamowe będą elementami dodatkowymi.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 w/w ustawy – wynosi 22%. Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku. Usługi oraz towary, o których mowa we wniosku, nie są wymienionew przepisach szczególnych, są zatem opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż stanowisko Firmy jest prawidłowe – dokonując opisanych we wniosku świadczeń złożonych Firma powinna wystawiać na rzecz Spółki zagranicznej fakturę VAT, wykazując na niej kwotę podatku VAT oraz stawkę podatku w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.