INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r., Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.10.2008 r. (data wpływu 21.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonywania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonywania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku od wartości dodanej z siedzibą w D i jest obecnie zarejestrowana w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług. Spółka wynajęła na terenie Polski magazyn, do którego w sierpniu 2008 r. przemieściła swoje towary z magazynu w D. Te towary przez pewien czas – około 2-3 miesięcy – będą w tym magazynie przechowywane, po czym np. w październiku lub listopadzie nastąpi ich sprzedaż do odbiorców na terenie UE, w tym do odbiorców w D, jak również poza teren UE, a więc będą przedmiotem dostaw w D, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów oraz dostaw eksportowych. Oznacza to, że w wyniku tych dostaw towary zmagazynowane w Polsce zostaną wywiezione do innych krajów UE (w tym m.in. z powrotem do D) oraz poza UE. Jest również możliwe, że część towarów dostarczonych do magazynu w Polsce będzie przechowywanych dłużej niż wspomniany okres i dopiero po kilku np. sześciu miesiącach od ich przemieszczenia do Polski zostaną sprzedane lub też z powrotem przemieszczone do magazynów w D.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

1. Czy przemieszczenie przez Spółkę w sierpniu 2008 r. towarów z D do wynajętego magazynu w Polsce stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy do przemieszczonych na teren Polski, zmagazynowanych towarów będzie miał zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 4 i pkt 5 ustawy, zgodnie z którym nie uznaje się – pod określonymi tam warunkami – przemieszczenia towaru za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów...
3. Czy moment powstania obowiązku podatkowego dla towarów przemieszczonych z D na teren Polski, nastąpi dopiero wtedy, gdy zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy „ustaną okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4 i 5” i dopiero z chwilą ich ustania przemieszczenie towarów zostanie uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy:

(...) 4) towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczone na terytorium kraju, pod warunkiem że:

1. od momentu, w którym towary przemieszczono na terytorium kraju, do momentu opuszczenia przez te towary terytorium wsp6lnoty, w wykonaniu czynności odpowiadającej eksportowi towarów, upłynęło nie więcej niż 90 dni,
2. towary na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane, zostały w związku z czynnością odpowiadającą eksportowi towarów, objęte procedurą wywozu na podstawie przepisów celnych,

1. towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju, pod warunkiem że od momentu, w którym towary przemieszczono na terytorium kraju do momentu opuszczenia przez te towary terytorium kraju, w wykonaniu czynności odpowiadającej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, nie upłynęło więcej niż 90 dni
   
   

Z powyżej zacytowanych przepisów wynika, że towary przemieszczone przez Spółkę w sierpniu 2008 r. do magazynu w Polsce, w celu ich późniejszego dostarczenia w ramach odpłatnej dostawy wewnątrzwspólnotowej z D, bądź eksportu towarów poza UE nie podlegają normie zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy, a więc ich przemieszczenie w sierpniu 2008 r. nie stanowiło wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Warunek, który musi zostać spełniony by przemieszczenie towaru stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, to okres magazynowania tych towarów na terenie RP, dłuższy niż 90 dni od ich przywiezienia na teren Polski. Przykładowo: towary przywiezione do magazynu w Polsce np. 20 sierpnia 2008 r., które w terminie do 18 listopada 2008 r. zostaną wywiezione z tego magazynu w ramach opisanych wyżej dostaw wewnątrzwspólnotowych i eksportu towaru nie spowodują, żadnych skutków w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, jak również w momencie ich przemieszczenia z magazynu w Polsce poza jej terytorium nie spowodują tych skutków w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Z kolei, gdy chodzi o towary przemieszczone przez Spółkę z D do magazynu w Polsce, których termin przechowywania na terenie Polski przekroczy 90 dni od ich przemieszczenia na terytorium kraju, rozumiemy, że z chwilą upływu powyższego terminu zostanie zastosowana norma art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc ich przemieszczenie zostanie uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Świadczy o tym zapis art. 12 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym „W przypadku, gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.” Biorąc pod uwagę powyższy przykład, tj. przywozu towarów do Polski 20.08.2008 r., gdy upływ terminu 90 dniowego nastąpi 18.11.2008 r. do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przemieszczonych na teren Polski de facto w sierpniu 2008 r., dojdzie de iure dopiero w listopadzie 2008 r. Na ten moment uznania, iż doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wskazuje art. 20 ust. 8 ustawy, zgodnie z którym: „W przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 2 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1.” Spółka rozumie ten zapis w ten sposób, że podatnik który w terminie 90-dniowym nie wywiezie z Polski towaru uprzednio do niej przywiezionego, z chwilą upływu tego terminu musi uznać przemieszczenie towaru na teren Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jednak rozliczenie powstałego WNT następuje w bieżącej deklaracji podatku od towarów i usług, a więc za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin 90-dniowy. Jest więc art. 20 ust. 8 ustawy szczególnym momentem powstania obowiązku podatkowego w zakresie wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów względem art. 20 ust. 5 i 6 ustawy, gdy powstawał on w dacie wystawienia faktury, nie później niż 15 dnia miesiąca następnego po miesiącu przemieszczenia towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.