INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach swojej działalności będzie nabywała wewnątrzwspólnotowo nowe i używane samochody osobowe z przeznaczeniem do dalszej odprzedaży. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. obrót pojazdami samochodowymi. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, rozliczającym podatek na zasadach ogólnych. Nabywając samochody Spółka będzie traktowała je jako towary handlowe, nie może bowiem z góry ustalić, czy konkretny pojazd (oznaczony danym numerem nadwozia) będzie kiedykolwiek używany przez Spółkę. Spółka przewiduje jednak, że w niektórych przypadkach – po sprowadzeniu pojazdu – ulegnie zmianie przeznaczenie samochodu, tj. rozpocznie jego wykorzystywanie dla własnych potrzeb (przyjmie na środki trwałe). Przyjęcie na środki trwałe może następować zarówno przed upływem 30 dni od dnia sprowadzenia pojazdu, ale także nawet po upływie 6 – 12 miesięcy. W praktyce mogą także wystąpić przypadki, w których powstanie obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego w związku z wystawieniem faktury przez dostawcę, natomiast faktycznie Spółka otrzyma samochody nawet po upływie 30 dni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku zmiany przeznaczenia samochodu nabytego pierwotnie do dalszej odprzedaży, a następnie jego rejestracji, Spółka ma obowiązek złożyć informację VAT-23 i dokonać zapłaty podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego (tj. w przypadku samochodów nabytych i rozliczonych jako nabycie wewnątrzwspólnotowe towarów handlowych – uiścić odsetki od podatku nie uregulowanego w terminie 14 dni)...

Zdaniem Spółki, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, który jest przeznaczony do dalszej odprzedaży, a następnie – wskutek zmiany jego przeznaczenia – następuje jego rejestracja, art. 103 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie może mieć zastosowania. Spółka nie będzie miała w takim przypadku obowiązku złożenia informacji VAT-23 i zapłaty odsetek od zaległości podatkowej, jeżeli nie dokonała wpłaty podatku należnego w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego. Art. 109 ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 13 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.). Zgodnie z art. 109 ust. 5, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika. Powyższa regulacja wprowadza także dla podatników VAT czynnych (rozliczających się na zasadach ogólnych), dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu, które mają być zarejestrowane na terytorium Polski obowiązek złożenia informacji VAT-23 i dokonania zapłaty podatku w terminie przyspieszonym (14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego). Regulacja ta może znajdować zastosowanie, gdy nabywany samochód jest pierwotnie przeznaczony do rejestracji (będzie używany przez nabywcę lub będzie zbyty już jako zarejestrowany). Zdaniem Spółki regulacja ta nie obejmuje przypadków, gdy pierwotnym zamiarem nabywcy była dalsza odprzedaż tych samochodów (nabytych jako towar handlowy). Przyjęcie, że w takim przypadku art. 103 ust. 3 – 5 mają zastosowanie, prowadziłoby do negatywnych dla podatnika konsekwencji podatkowych. Zgodnie z art. 20 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej. W przypadku nabycia samochodów osobowych pierwotnie przeznaczonych do dalszej odprzedaży, Spółka dokonuje rozliczenia podatku należnego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego na zasadach ogólnych. Gdyby przyjąć, że późniejsza – prawnie dozwolona – zmiana przeznaczenia tych towarów na np. na środki trwałe skutkuje obowiązkiem zastosowania art. 103 ust. 3 – 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., Spółka miałaby obowiązek złożyć informację VAT-23 i uiścić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatnego (zamiast rozliczyć go wyłącznie w deklaracji podatkowej).

W rezultacie wskutek działania zgodnego z prawem Spółka narażałaby się na konieczność zapłaty odsetek od zaległości podatkowej. Rozumowanie takie jest w ocenie Spółki nie do przyjęcia. Spółka wskazuje, że w przypadku, gdy obowiązek podatkowy powstaje wyłącznie z tytułu wystawienia faktury przez dostawcę wewnątrzwspólnotowego (ale przed otrzymaniem towaru) powstawałby obowiązek podatkowy, mimo że samochód nie może zostać zarejestrowany (Spółka nim faktycznie nie dysponuje). Podjęcie gospodarczej decyzji o rozpoczęciu wykorzystywania samochodu do własnych potrzeb skutkowałoby koniecznością zapłaty odsetek od zaległości podatkowych, Spółka nie będzie bowiem w stanie z góry określić, czy konkretny pojazd (oznaczony nr nadwozia) będzie w przyszłości rejestrowany przez Spółkę. Decyzje takie mogą zapadać długo po powstaniu obowiązku podatkowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego. Zdaniem Spółki, jeżeli pierwotnie dany samochód był przeznaczony do dalszej odprzedaży (w księgach Spółki był zaewidencjonowany jako towar handlowy), późniejsza jego rejestracja (odzwierciedlona w księgach przeksięgowaniem na środki trwałe) nie powoduje obowiązku złożenia informacji VAT-23 (skoro nabycie zostało rozliczone w deklaracji VAT-7) oraz nie wpływa na termin zapłaty podatku należnego (ogólny). Na moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu, który ma nie być rejestrowany, obowiązki podatnika w zakresie składanych deklaracji i terminu płatności podatku zostają ukształtowane na zasadach ogólnych (rozliczenie podatku należnego następuje w deklaracji VAT-7, bez obowiązku składania innych informacji podatkowych). Późniejsza zmiana przeznaczenia pojazdu nie wpływa na już ukształtowany zakres obowiązków i rozliczony podatek, z wyjątkiem ewentualnej korekty odliczonego podatku naliczonego.

Zdaniem Spółki znajduje to także potwierdzenie w treści art. 163 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zgodnie z którym ust. 3 tego artykułu stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju. Ustawa wprost wskazuje, że przepis ma zastosowanie tylko wtedy, gdy na moment powstania obowiązku podatkowego samochód „ma być zarejestrowany”. Jeżeli na ten moment samochód nie jest przeznaczony do rejestracji, art. 103 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie może go dotyczyć.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki, przyjęcie, że regulacja art. 103 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ma zastosowanie także w przypadku, gdy następuje zmiana przeznaczenia samochodu, skutkowałoby negatywnymi dla Spółki konsekwencjami, wynikającymi z braku stosownych regulacji w tym zakresie. Brak jest bowiem w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. przepisu, który wprost regulowałby takie zdarzenia jak opisane w stanie faktycznym. W konsekwencji należałoby przyjąć, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. zawiera lukę prawną – nie reguluje bowiem skutków zmiany podatkowego przeznaczenia rzeczy w zakresie obowiązku złożenia deklaracji oraz terminu zapłaty podatku. W ocenie Spółki byłaby to luka konstrukcyjna, bowiem ustawa z dnia 11 marca 2004 r. w sposób wyraźny reguluje inne aspekty zmiany podatkowego przeznaczenia towaru. W drodze analogii wskazać najeży na regulacje art. 91 ust. 7, który reguluje skutki zmiany podatkowego przeznaczenia rzeczy dla odliczonego podatku naliczonego.

Zdaniem Spółki art. 103 ust. 3 i 5 nie regulują przypadków, gdy pierwotnym przeznaczeniem samochodu jest dalsza odprzedaż (na moment powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu samochód nie jest przeznaczony do rejestracji), a następnie dochodzi do zmiany jego przeznaczenia (jest rejestrowany przez nabywcę). Inna wykładania tej regulacji prowadziłaby do wniosku, iż przepis ten nie zawiera pełnej regulacji (nie odnosi się do skutków zmiany przeznaczenia towaru – tak jak np. art. 91 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.), a to podważałoby konstytucyjność tej regulacji. W jednym z wyroków Trybunał Konstytucyjny (wyrok TK z dnia 10.05.2004 r. sygn. SK 39/03) stwierdził, że „Od dawna w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego ukształtował się pogląd, iż w razie dokonania regulacji częściowej o niepełnym charakterze, możliwe jest zakwestionowanie zakresu takiej regulacji, w szczególności rozważenia jej połączalności z zasadą równości. (...) Zarzut niekonstytucyjności może więc dotyczyć zarówno tego, co ustawodawca w danym akcie unormował, jak i tego, co w akcie pominął, choć postępując zgodnie z Konstytucją powinien był unormować”. Niezbędność takiej regulacji – przy przyjęciu, że w przedmiotowym stanie faktycznym art. 103 ust. 3 – 5 miałby zastosowanie – w świetle art. 91 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. jest oczywista.

Zdaniem Spółki obowiązek złożenia informacji VAT-23 dotyczy wyłącznie tych pojazdów, których pierwotnym przeznaczeniem byłaby rejestracja na terytorium kraju. Spółka wskazuje, że samochody do czasu ich rejestracji pozostaną towarami handlowymi (podkreślenia wymaga, że przedmiotem działalności Spółki jest obrót samochodami). Wykładnia art. 103 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. dokonywana w zgodzie z Konstytucją wymaga przyjęcia, że przepis ten nie dotyczy przypadków, gdy Spółka zmienia przeznaczenie samochodu nabytego jako towar handlowy, a następnie rejestruje go (po upływie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego) i rozpoczyna jego używanie. Art. 103 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. dotyczyć może bowiem tylko tych przypadków, gdy zamiar podatnika dotyczący rejestracji konkretnego pojazdu (oznaczonego np. nr VIN), znany jest na moment nabycia wewnątrzwspólnotowego, tj. do 14 dnia od dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli po tym dniu podatnik zmieni przeznaczenie nabytego samochodu (z towaru handlowego na pojazd podlegający rejestracji) to brak jest podstawy prawnej, na mocy której podatnik miałby dokonać wcześniejszej zapłaty podatku od towarów i usług i złożyć informację VAT-23 (zwłaszcza, że został on już wykazany w deklaracji VAT-7).

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki procedura VAT marża może mieć zastosowanie do dostawy samochodu osobowego, który jest uprzednio nabywany na podstawie czynności zwolnionej od podatku, niezależnie od tego, czy podstawą prawną zastosowanego zwolnienia jest art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., czy § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2008 r. Zgodnie z Dyrektywą 112 przesłanką do zastosowania procedury VAT marża jest wyłącznie okoliczność, że towar został nabyty w celu odprzedaży przez podatnika – pośrednika, któremu przy jego nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju zawiera przepis art. 9 ust. 1 w/w ustawy, który brzmi: „1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

2. Przepis ust. 1 stosuje się, pod warunkiem że:

1) nabywcą towarów jest:

1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

• z zastrzeżeniem art. 10;

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

3. Przepis ust. 1 stosuje się również, w przypadku gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

• jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.”
  
  

Przypadki, w których pomimo spełnienia w/w warunków nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wymienione są enumeratywnie w treści art. 10 w/w ustawy. Ponieważ jednak pytanie Spółki dotyczy wyłącznie sytuacji, w których Spółka dokonuje WNT, przepis art. 10 w/w ustawy nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 5 w/w ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. Przepis ustępu 6 stanowi, iż w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, natomiast przepis ustępu 9 stanowi, iż w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej. Tym samym terminy powstania obowiązku podatkowego będą w przedmiotowej sprawie różne – w zależności od faktu wystawienia przez sprzedającego faktury, daty wystawienia tej faktury, otrzymania samochodu przez Spółkę oraz tego, czy przedmiotowy samochód będzie nowym środkiem transportu czy też nie. Zatem możliwa jest sytuacja, że obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie otrzymania samochodu przez Spółkę, jak i taka sytuacja, że powstanie on na długo przed otrzymaniem samochodu przez Spółkę.

W myśl art. 103 ust. 4 w/w ustawy, przepis art. 103 ust. 3 (zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 9 i 10, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego) stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju. Ponadto art. 103 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika. Natomiast zgodnie z art. 103 ust. 6 w/w ustawy, informacja, o której mowa w ust. 5, wraz z kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu i dowodem zapłaty, stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1 (zaświadczenie potwierdzające uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4).

Należy zauważyć, że z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia są środki transportu nabywane przez Spółkę w celach handlowych i bez zamiaru (przynajmniej w chwili nabycia) ich rejestracji bądź użytkowania przez Spółkę na terytorium kraju. Nie zachodzą więc, w momencie dokonywania WNT, przesłanki określone w przepisach art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, aby Spółka mogła się ubiegać o wydanie przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu (VAT-25). W konsekwencji w momencie nabycia na Spółce nie ciąży obowiązek obliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego – zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 w/w ustawy, ani obowiązek ubiegania się o wydanie przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego zaświadczenia VAT-25. Jednakże w niektórych przypadkach Spółka (już po otrzymaniu samochodu) dokonuje zmiany jego przeznaczenia – z towaru handlowego na środek trwały wykorzystywany do działalności Spółki. Zgodzić się należy ze Spółką, iż sytuacja ta nie jest wprost przewidziana w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług oraz w przepisach aktów wykonawczych do niej. Nie można się jednakże zgodzić ze Spółką, iż powyższe oznacza, że przepisy zawierają lukę konstrukcyjną. Uznać należy, iż ustawodawca uznał za wystarczające już istniejące przepisy, które mają w tej sytuacji zastosowanie.

Lista dokumentów niezbędnych do dokonania rejestracji pojazdu na terytorium Polski jest zawarta w przepisie art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2008 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 72 ust. 1 pkt 8 rejestracji dokonuje się m.in. na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwy organ potwierdzający:

1. uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub
2. brak obowiązku, o którym mowa w lit. a

• jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a.
  
  

Przepis ustępu 1a w/w artykułu brzmi: „W przypadku gdy sprowadzany pojazd, który nie był zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub nie podlegał obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego, jest przedmiotem dostawy dokonanej przez podatnika podatku od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed dokonaniem pierwszej rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a, może być zastąpione fakturą z wyszczególnioną kwotą podatku od towarów i usług potwierdzającą dokonanie tej dostawy przez tego podatnika, pod warunkiem że odsprzedaż pojazdów stanowi przedmiot działalności tego podatnika.”

Powyższe znajduje potwierdzenie w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (t.j. Dz. U. z 2007 r., Nr 186, poz. 1322). Zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 w/w pkt 5 w/w rozporządzenia w przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji pojazdu sprowadzonego z zagranicy jego właściciel dołącza do wniosku o rejestrację, z zastrzeżeniem ust. 2-5, zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzające:

1. uiszczenie podatku od towarów i usług, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego, lub
2. brak obowiązku, o którym mowa w lit. a;
   
   

Zgodnie natomiast z przepisem § 3 ust. 3 w/w rozporządzenia w przypadkach określonych w przepisach o podatku od towarów i usług zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a i ust. 2 pkt 5 lit. a, może być zastąpione fakturą z wyszczególnioną kwotą podatku od towarów i usług.

Zatem aby dokonać na terytorium Polski rejestracji samochodu osobowego sprowadzonego z terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska niezbędne jest posiadanie zaświadczenia VAT-25 – w przedmiotowej sprawie Spółka nie będzie dokonywała dostawy w/w samochodu, więc zaświadczenie nie zostanie zastąpione fakturą VAT. Tym samym uznanie stanowiska Spółki za prawidłowe doprowadziłoby do sytuacji, w której Spółka nie musiałaby co prawda składać informacji o nabywanych środkach transportu i płacić odsetek za zwłokę, ale dysponowałaby samochodem osobowym, którego nie mogłaby zarejestrować na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, iż w momencie zmiany przeznaczenia przedmiotowego samochodu osobowego (z towaru handlowego na środek trwały) Spółka powinna złożyć we właściwym urzędzie skarbowym informację o nabywanych środkach transportu VAT-23 i zgodnie z przepisem art. 103 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług dokonać obliczenia i wpłacenia podatku VAT należnego oraz uiścić odsetki za zwłokę.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie odniósł się do stanowiska Spółki zaprezentowanego w załączniku nr 5 do wniosku Spółki. Opis zdarzenia przyszłego i pytanie Spółki zawarte we wniosku dotyczy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, tymczasem stanowisko zaprezentowane w załączniku nr 5 do wniosku odnosi się do zastosowania procedury VAT marża i zwolnienia z podatku od towarów i usług, nie stanowiąc tym samym sensownej jedności z pozostałą częścią przedmiotowego wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Spółce przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.