INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Izby przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2008 r. (data wpływu 23.09.2008 r.) oraz w piśmie z dnia 24.10.2008 r. (data nadania 29.10.2008 r., data wpływu 03.11.2008 r.) uzupełniające wezwanie Nr IPPB2/415-1363/08-2/JK z dnia 17.10.2008 r. (data nadania 20.10.2008 r., data otrzymania 22.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wypłacanego funkcjonariuszowi celnemu przeniesionemu do pełnienia służby w innej miejscowości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wypłacanego funkcjonariuszowi celnemu przeniesionemu do pełnienia służby w innej miejscowości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Funkcjonariuszom celnym przeniesionym do pełnienia służby w innej miejscowości przysługują ustawowe należności klasyfikowane w § 3070 – wydatki osobowe nie zaliczone do uposażeń wypłacane żołnierzom i funkcjonariuszom wśród których, jest wypłacany równoważnik za brak lokalu mieszkalnego.

Równoważnik za brak lokalu mieszkalnego jest wypłacany na podstawie § 2 ust. 1, § 15 ust. 1 pkt 2, § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie świadczeń związanych z przeniesieniem funkcjonariusza celnego do pełnienia służby w innej miejscowości (Dz. U. z 2004 r. Nr 120, poz. 1254). Zgodnie z tym rozporządzeniem, równoważnik przysługuje do czasu przyznania lokalu mieszkalnego lub kwatery tymczasowej, w związku z czym równoważnik ma charakter świadczenia okresowego. Miesięczna stawka równoważnika uzależniona jest od liczby dni w danym miesiącu. Płace są wyliczane jako należności z tytułu przeniesienia zgodnie z art. 21 pkt 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. „wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwoty wypłacanego równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego, funkcjonariuszowi celnemu należy naliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych... Czy limit w wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc w którym nastąpiło przeniesienie jest limitem jednorazowym czy jest to limit roczny – odnawialny...

Zdaniem Wnioskodawcy

Pismem z dnia 17.10.2008 r. Nr IPPB2/415-1363/08-2/JK tut. Organ wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie tego wniosku m. in. poprzez:

• przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
  
  

Pismem z dnia 24.10.2008 r. (data wpływu: 03.11.2008 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek, stwierdzając, iż nie nalicza podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaty równoważnika za brak lokalu mieszkalnego, ale tylko do wysokości określonej w art. 21 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Następny rok wypłacania równoważnika za brak lokalu mieszkalnego dla funkcjonariusza przeniesionego służbowo do innej miejscowości, jest ponownie przeliczany do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie i od nadwyżki jest naliczany podatek.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 77 ww. ustawy zwolnił od podatku dochodowego, równoważniki pieniężne za brak kwatery, wypłacone: funkcjonariuszom Policji i Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu oraz strażakom Państwowej Straży Pożarnej – do wysokości nie przekraczającej kwoty 2280 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie § 2 ust. 1, § 15 ust. 1 pkt 2, § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie świadczeń związanych z przeniesieniem funkcjonariusza celnego do pełnienia służby w innej miejscowości funkcjonariuszowi celnemu jest wypłacany równoważnik za brak lokalu mieszkalnego.

Podstawowym aktem prawnym regulującym prawa i obowiązki funkcjonariuszy celnych jest ustawa z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie celnej (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641 ze zm.). Natomiast przysługujące funkcjonariuszom świadczenia związane z przeniesieniem do innej miejscowości określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie świadczeń związanych z przeniesieniem funkcjonariusza celnego do pełnienia służby w innej miejscowości (Dz. U. z 2004 r. Nr 120, poz. 1254 ze zm.).

Zgodnie z § 2 ust. 1 powołanego powyżej rozporządzenia Ministra Finansów funkcjonariuszowi celnemu, przeniesionemu do pełnienia służby w innej miejscowości, z której dojazd jest znacznie utrudniony, przyznaje się lokal mieszkalny lub tymczasową kwaterę w miejscowości, w której stale lub czasowo pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, albo równoważnik pieniężny.

Natomiast § 12 rozporządzenia mówi, iż równoważnik pieniężny przyznaje się funkcjonariuszowi do czasu przyznania lokalu mieszkalnego lub tymczasowej kwatery. Z kolei wysokość przedmiotowego równoważnika pieniężnego uregulowana została ściśle w § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Ustawodawca w zacytowanym powyżej art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy przewidział zwolnienie z opodatkowania równoważników pieniężnych za brak kwatery do wysokości nie przekraczającej kwoty 2.280 zł, jednakże tylko dla niektórych, ściśle określonych w tym przepisie funkcjonariuszy. Z analizy treści przedmiotowego artykułu wynika, że funkcjonariusze Służby celnej nie zostali wymienieni w tym przepisie.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż wypłacany funkcjonariuszom celnym równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego stanowi przychód ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w całości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznym.

Należy dodać, iż wskazany przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Dyspozycją tegoż artykułu objęte są kwoty otrzymane przez pracowników z tytułu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Przepis ten nie stanowi o zwolnieniu wypłacanego funkcjonariuszowi równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego. Kwestia ta została uregulowana w art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock