INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2008 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 7 października 2008 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 9 października 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.) o pełnomocnictwo dla osoby podpisanej na złożonym wniosku do występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w imieniu Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje importu towarów z Chin. Towary są dostarczane do H., gdzie dokonuje się odprawy celnej i uiszcza należne cło. Następnie towary te są dostarczane do siedziby Zainteresowanego. Odprawa celna dokonywana jest przez przedstawiciela podatkowego w H. – zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terenie Niemiec. Towary zostają dopuszczone do obrotu na podstawie procedury celnej o kodzie 42. Procedura 42 stanowi dopuszczenie do obrotu z jednoczesnym wprowadzeniem na rynek krajowy towarów, które podlegają zwolnieniu od podatku VAT w przypadku dostawy do innego Państwa Członkowskiego (import z kraju trzeciego z bezpośrednio następującą dostawą wewnątrzwspólnotową). Po odprawie celnej następuje przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski. Przemieszczenia tego dokonała firma polska wystawiając fakturę za usługę transportową. W związku z wykonaniem całej transakcji Wnioskodawca posiada następujące dokumenty:

1. fakturę importową, wystawioną przez kontrahenta chińskiego,
2. niemieckie dokumenty celne, wystawione w walucie obcej (euro), potwierdzające dokonanie importu na terytorium Niemiec,
3. fakturę od firmy spedycyjnej za transport morski i drogowy,
4. fakturę od przedstawiciela podatkowego zawierającą należności z tytułu:
   nbspnbsp a) cła,
   nbspnbsp b) usługi pośrednictwa podatkowego,
   nbspnbsp c) usługi przesyłki dokumentów (refaktura usług innej firmy transportowej).

Zainteresowany wystawia fakturę wewnętrzną 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski.

Za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów Wnioskodawca przyjmuje:

1. cenę nabycia towarów, a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez dostawcę chińskiego,
2. cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących przedmiotem przemieszczenia.

Natomiast pozostałe wydatki, takie jak: fracht morski, transport drogowy, należności wobec przedstawiciela podatkowego (poza cłem) nie wlicza się do podstawy opodatkowania z tego względu, iż nie są one pobierane przez dostawcę lecz stanowią należność wobec podmiotów trzecich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 31 ust. 2, ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie wlicza się:

1. usługi pośrednictwa podatkowego, związanej z czynnościami przedstawiciela podatkowego w zakresie odprawy celnej towarów,
2. usługi przesyłki dokumentów od przedstawiciela podatkowego (refaktura usług innej firmy transportowej)...

Zdaniem Wnioskodawcy, należność za usługę pośrednictwa podatkowego i usługę przesyłki dokumentów nie powinna powiększać podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tego względu, iż usługi te świadczone są przez jej przedstawiciela podatkowego, a nie przez dostawcę – firmę z Chin.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT), podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Natomiast zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy należy podkreślić, iż wskazane wydatki doliczane są do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów tylko wówczas, jeżeli pobierane są przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Jeżeli więc Wnioskodawca ponosi te wydatki na rzecz osoby innej niż dostawca, wówczas wydatek taki nie będzie doliczony do podstawy opodatkowania. Tym samym, podstawę opodatkowania stanowić będzie cena nabycia, którą Zainteresowany zobowiązany jest zapłacić, a za cenę należy przyjąć wartość wyrażoną w dokumencie SAD. Wartość ta powinna obejmować wartość celną, cło. Pozostałe wartości, jak np.: wydatki na usługi pośrednictwa podatkowego i usługę przesyłki dokumentów nie są płacone na rzecz dostawcy – firmy z Chin, a na rzecz przedstawiciela podatkowego, co powoduje, że nie będą stanowić elementów podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   nbspnbsp a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
   nbspnbsp b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   nbspnbsp – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje importu towarów z Chin. Towary są dostarczane do H., gdzie dokonuje się odprawy celnej i uiszcza należne cło. Następnie towary te są dostarczane do siedziby Zainteresowanego. Odprawa celna dokonywana jest przez przedstawiciela podatkowego w H. – zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terenie Niemiec. Towary zostają dopuszczone do obrotu na podstawie procedury celnej o kodzie 42. Po odprawie celnej następuje przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

W myśl art. 31 ust. 2 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Na mocy art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje – koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Zainteresowany w związku z wykonaniem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów posiada następujące dokumenty:

1. fakturę importową, wystawioną przez kontrahenta chińskiego,
2. niemieckie dokumenty celne, wystawione w walucie obcej (euro), potwierdzające dokonanie importu na terytorium Niemiec,
3. fakturę od firmy spedycyjnej za transport morski i drogowy,
4. fakturę od przedstawiciela podatkowego zawierającą należności z tytułu:
   nbspnbsp a) cła,
   nbspnbsp b) usługi pośrednictwa podatkowego,
   nbspnbsp c) usługi przesyłki dokumentów (refaktura usług innej firmy transportowej).

Za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów Wnioskodawca przyjmuje:

1. cenę nabycia towarów, a więc cenę określoną w fakturze wystawioną przez dostawcę chińskiego,
2. cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących przedmiotem przemieszczenia.

Natomiast pozostałych wydatków, takich jak: fracht morski, transport drogowy, należności wobec przedstawiciela podatkowego (poza cłem) – Zainteresowany nie wlicza do podstawy opodatkowania z tego względu, iż nie są one pobierane przez dostawcę lecz stanowią należność wobec podmiotów trzecich.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opisanego w złożonym wniosku należy uznać cenę nabycia tych towarów, a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez podmiot, który sprzedał Spółce towary.

W świetle zacytowanego wyżej art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje także cło. Zatem wartość uiszczonego przez Wnioskodawcę cła należy wliczyć do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Z wniosku wynika ponadto, że Zainteresowany jest obciążany przez przedstawiciela podatkowego kosztami usług pośrednictwa podatkowego oraz kosztami usług przesyłki dokumentów. W konsekwencji, w świetle przepisu art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy uznać iż koszty te nie będą wliczane do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ nie są one pobierane przez dostawcę towaru (z terytorium kraju trzeciego).

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) oraz uległy zmianie rozporządzenia Ministra Finansów wydane na podstawie ustawy o podatku VAT.

Na mocy tej ustawy, z dniem 1 grudnia 2008 r. nowe brzmienie otrzymają przepisy: art. 9 ust. 2, art. 11 ust. 1 oraz art. 31 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak:

1. Art. 9 ust. 2 ustawy:

„Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   nbspnbsp a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   nbspnbsp b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   nbspnbsp – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a”.

2. Art. 11 ust. 1 ustawy:

„Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika”.

3. Art. 31 ust. 5 ustawy:

„W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.