INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06.10.2008 r. (data wpływu 10.10.2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10.11.2008 r. (data nadania 12.11.2008 r., data wpływu 14.11.2008 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-1163/08-2/EC z dnia 30.10.2008 r. (data doręczenia 05.11.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na studia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.10.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na studia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie pośrednictwo ubezpieczenia – kredyty od 11.10.2008 r. W celu podwyższenia swoich kwalifikacji rozpoczyna studia na kierunku bankowość – ubezpieczenia.

Wnioskodawczyni ma również zatrudnione dwie osoby w wieku 19 lat na umowę zlecenie na czas nieokreślony od 11.10.2008 r., które również rozpoczynają studia na kierunku bankowość – ubezpieczenia.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 30 października 2008 r. Nr IPPB1/415-1163/08-2/EC wezwano o uzupełnienie własnego stanowiska w sprawie. W wyznaczonym terminie wniosek został uzupełniony.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy czesne płatne co miesiąc jest kosztem prowadzonej działalności...
2. Czy płacąc za naukę pracowników również mam możliwość odliczania tego jako koszt prowadzonej działalności...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego i finansowego (pożyczki), podjęcie studiów w Wyższej Szkole Informatyki i Finansów na kierunku „Bankowość, ubezpieczenia” stanowi podstawę do uznania, iż ponoszone z tym związane wydatki służą zachowaniu a także zabezpieczeniu źródła jej przychodów (art. 22 ust. 1 cyt. ustawy).

Ponieważ jednocześnie żaden z 59 przypadków opisanych w art. 23 w/w ustawy nie stanowi, iż wydatki te nie mogłyby być kosztami, uzyskania, może przyjąć, że koszty te będzie wykazywać w kolumnie 14 prowadzonej książki przychodów i rozchodów.

Kosztami będą zarówno opłaty z tytułu czesnego udokumentowane fakturami, jak również koszty dojazdów na zajęcia zarejestrowane w wprowadzonej ewidencji pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej, jak również niezbędne pomoce naukowe, w tym książki udokumentowane fakturami.

Zdaniem Wnioskodawczyni w sprawie ewentualnych wydatków związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników sprawa nie jest tak oczywista.

Wprawdzie art. 21 ust. 90 cyt. ustawy stanowi „że wolne od podatku są wartości świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, przysługujących pracownikom podejmujących naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych”, lecz z art. 23 ust. 31 cyt. ustawy wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodu ze źródeł dochodu, które nie podlegają opodatkowaniu lub są zwolnione od podatku dochodowego, co każe przypuszczać, że nie ma podstawy uznania ich za koszty uzyskania przychodu.

Dodatkowym, wymagającym wyjaśnienia elementem jest tutaj charakter umowy z pracownikami tak ogólnie przeze mnie nazwanymi. W świetle prawa bowiem są to:

• pracownicy w przypadkach zawarcia umowy o pracę (stosunek pracy zgodnie z Kodeksem Pracy),
• osoby wykonujące umowy cywilno - prawne (umowy - zlecenia), którym, zdaniem Wnioskodawczyni, nie przysługują uprawnienia opisane w art. 23 ust. 31 ustawy.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W art. 23 ww. ustawy określony jest katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Zatem, aby określony wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi być faktycznie poniesiony i spełnione winny być łącznie dwie przesłanki:

• wydatek służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz

• nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu, nie uznawanym ustawowo za koszt podatkowy.
  
  

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni rozpoczyna studia na kierunku „Bankowość – Ubezpieczenia”, w związku z tym poniesie wydatki związane z podjęciem studiów, a w szczególności: opłaty za czesne, koszty dojazdu i zakupu literatury.

Wydatki na opłatę studiów nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Do stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na opłacenie studiów w szkole wyższej na kierunku „Bankowość – Ubezpieczenia”, a w szczególności opłaty z tytułu czesnego, koszty dojazdu, pomoce naukowe, w tym książki, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,

• czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Podjęte studia w zakresie „Bankowość – Ubezpieczenia” związane są – jak wynika z przedmiotowego wniosku – z przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nabywa wiedzę, która przyczyni się do podniesienia kwalifikacji zawodowych i pozwoli w późniejszym okresie na rozwój firmy, a tym samym będzie miało wpływ na zwiększenie uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię przychodów w przyszłości.

W odniesieniu do wydatków związanych z dojazdem na uczelnię wskazać należy, iż w sytuacji, gdy podróż odbywana jest samochodem wprowadzonym do ewidencji środków trwałych, za koszty uzyskania przychodów można uznać wszystkie wydatki dotyczące danego pojazdu, poniesione w czasie podróży, np. zakup paliwa, opłaty za parking. W przypadku, gdy podatnik korzysta z własnego samochodu osobowego nie będącego środkiem trwałym, wydatki związane z eksploatacją pojazdu stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza się do kosztów na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Koszty eksploatacji pojazdu w tym przypadku nie mogą przekroczyć kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km, właściwej dla danego pojazdu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika również, że Wnioskodawczyni zatrudnia dwie osoby na umowę zlecenie na czas nieokreślony, które również rozpoczynają studia na kierunku „Bankowość – Ubezpieczenia”. W związku z czym Wnioskodawczyni zadaje pytanie czy płacąc za ich naukę ma możliwość odliczenia tego jako koszt uzyskania przychodu.

Przepisy prawa pracy nakładają na pracodawcę obowiązek ułatwienia podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownikom zatrudnionym na podstawie umów o pracę.

Powyższa zasada dotycząca ułatwienia pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych znalazła rozwinięcie w art. 103 Kodeksu pracy, który stanowi, że pracodawca ułatwia pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych w zakresie i na warunkach ustalonych w drodze rozporządzenia przez Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl § 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 ze zm.), przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych rozumie się kształcenie w szkołach dla dorosłych i szkołach wyższych oraz kształcenie, dokształcanie, a także doskonalenie w formach pozaszkolnych. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego w formach szkolnych i pozaszkolnych może być realizowane na podstawie skierowania zakładu pracy lub bez takiego skierowania. Natomiast § 4 i § 5 daje możliwość udzielenia pomocy pracownikom, którzy podnoszą kwalifikacje zawodowe. Z przepisów rozporządzenia wynika też, iż pracownikowi, który podejmuje naukę w szkole na podstawie skierowania zakładu pracy lub bez skierowania zakładu pracy, pracodawca może przyznać dodatkowe świadczenie m.in. może pokryć opłaty za naukę pobierane przez szkołę, koszty dojazdu czy zakup podręczników.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika, do których zalicza się wydatki na kształcenie w szkołach wyższych, nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do obciążenia ich wartością kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest by wydatek mógł przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła oraz by był prawidłowo udokumentowany.

Celowość ponoszenia tego rodzaju kosztów przez przedsiębiorcę jest uzasadniona wynikającym z przepisów prawa pracy nakazem ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zakres wiedzy, jaki pracownicy mogą zdobywać na koszt pracodawcy w ramach wyżej wymienionego obowiązku podnoszenia kwalifikacji nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowniczych – aby mogły stanowić koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy – muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz charakterem działalności pracodawcy.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, ale jednocześnie nie jest niezbędne odnoszenie ich do konkretnego przychodu.

Wydatki jakie zamierza ponieść Wnioskodawczyni dotyczą pokrycia kosztów studiów na kierunku „Bankowość – Ubezpieczenia” zatrudnionego u Wnioskodawczyni pracownika.

Kierunek sfinansowanych przez Wnioskodawczynię studiów ściśle wiąże się z zakresem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Studia te mają na celu zwiększenie i poszerzenie umiejętności pracownika poprzez uzyskanie szerokiej wiedzy z zakresu bankowości i ubezpieczeń, co w konsekwencji wiąże się z możliwością zwiększenia przychodów firmy.

Natomiast w przypadku osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenie zlecający nie ma obowiązku polegającego na ułatwieniu pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. A zatem wydatki pracodawcy zatrudniającemu osobę na podstawie umowy zlecenie na kształcenie zawodowe nie mogą być uznawane za koszty uzyskania przychodów.

Sposób prowadzenia księgi określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U z 2003, Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Zawarte w rozporządzeniu objaśnienia do PKPiR określają w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i rozchody.

Zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zawartymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia, kolumna 12 przeznaczona jest do wpisywania wynagrodzeń brutto wypłacanych pracownikom (w gotówce i w naturze), kolumna 13 przeznaczona jest do wpisywania pozostałych kosztów, kolumna 14 księgi przeznaczona jest do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13

Reasumując powyższe należy stwierdzić, że nie ma przeszkód prawnych, aby faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane wydatki na pokrycie kosztów studiowania Wnioskodawczyni zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej i ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wydatki poniesione na finansowanie studiów wyższych pracownikowi zatrudnionemu na umowę o pracę mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, natomiast wydatki poniesione na sfinansowanie studiów wyższych osobie, zatrudnionej na umowę zlecenie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej pracodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock