INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13.10.2008 r. (data wpływu 23.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych na rzecz pracowników i ich rodzin-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.10.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń medycznych na rzecz pracowników i ich rodzin.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. prowadzi działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem. Średnie zatrudnienie z tytułu umów o pracę wynosi 19 osób. Pracownicy oprócz podstawowego wynagrodzenia za pracę mają możliwość korzystania ze świadczeń medycznych (pakietu medycznego). Pakiet ten jest częściowo finansowany przez zakład pracy a częściowo przez pracownika.

Dodatkowo niektórzy pracownicy są objęci pakietem rodzinnym, gdzie część obejmującą ubezpieczenie członka rodziny w całości pokrywa pracownik.

Do listy płac - co miesiąc - dołączona jest imienna lista pracowników uprawnionych do korzystania ze świadczeń medycznych.

Spółka traktuje różnicę pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością przez pracowników jako świadczenie częściowo odpłatne i od tej wartości nalicza odpowiednio podatek (zgodnie z (art.11 ust. 2 pkt 2b).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka powinna pobierać podatek dochodowy pracownikom od świadczeń z tytułu abonamentu medycznego a także podatek od abonamentu, który obejmuje jego rodzinę...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W oparciu o Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. III SA/wa 625/08) Spółka uważa, iż nie powinna pobierać podatku od świadczeń medycznych, ponieważ nie można ustalić czy konkretny pracownik korzystał w danym miesiącu z usług medycznych, a jeśli chodzi o pakiet rodzinny, to pracownik nie ma obowiązku zapewnienia opieki medycznej członkom swojej rodziny, dlatego abonament z tego tytułu nie może być traktowany jako dochód pracownika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z przepisu zawartego w art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, iż fakt skorzystania lub nie skorzystania przez pracownika w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń. W przedmiotowej sprawie nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia.

Należy również zauważyć, iż nieodpłatnym świadczeniem Spółki na rzecz jej pracowników nie jest korzystanie przez tych pracowników i członków ich rodzin, z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia pracowników i członków ich rodzin opieką medyczną. W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika, jakim jest możliwość skorzystania z takich usług.

Jak wynika z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego pracownicy oprócz podstawowego wynagrodzenia za pracę mają możliwość korzystania ze świadczeń medycznych (pakietu medycznego). Pakiet ten jest częściowo finansowany przez zakład pracy a częściowo przez pracownika.

Dodatkowo niektórzy pracownicy są objęci pakietem rodzinnym, gdzie część obejmującą ubezpieczenie członka rodziny w całości pokrywa pracownik.

Do listy płac - co miesiąc - dołączona jest imienna lista pracowników uprawnionych do korzystania ze świadczeń medycznych.

Spółka traktuje różnicę pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością przez pracowników jako świadczenie częściowo odpłatne i od tej wartości nalicza odpowiednio podatek (zgodnie z (art. 11 ust. 2 pkt 2b).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę świadczeń medycznych uprawniających poszczególnych pracowników i ich rodziny do skorzystania ze świadczeń, do których pracodawca nie jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa pracy, to ta wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członkowie rodziny pracownika nie otrzymałby tego świadczenia.

W opisanej sytuacji kwoty faktycznej zapłaty za opiekę medyczną rodziny pracownika dokonywane przez pracowników nie powodują powstania po stronie tego pracownika przychodu do opodatkowania.

Natomiast, z uwagi na fakt realizacji zawartej umowy o udzielenie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników i ich rodzin Wnioskodawca, jako płatnik w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych na rzecz pracowników, winien uwzględniać różnicę pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością przez pracowników przy ustalaniu podstawy opodatkowania pracowników.

Ponadto należy pamiętać, iż zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzone na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych usług medycznych, wykraczających poza zakres świadczeń wynikających z medycyny pracy, wartość abonamentu medycznego otrzymanego przez pracownika na podstawie przyznanego pakietu medycznego, stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1.

Reasumując, wartość abonamentu medycznego, opłaconego przez Spółkę za pracownika i członków jego rodziny, pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy stwierdzić, iż powołany przez Spółkę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. III SA/wa 625/08) w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczy konkretnej sprawy podatnika, osądzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.