INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana J. przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 23 września 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów na ochronę prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2008r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów na ochronę prawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest funkcjonariuszem Straży Granicznej. W latach 2007-2008 przed Sądem Rejonowym prowadzona była przeciwko niemu sprawa karna w związku z zarzutem popełnienia przestępstwa polegającego na niedopełnieniu obowiązków służbowych. W czerwcu 2008r. wnioskodawca został prawomocnie uniewinniony od zarzucanego mu czynu. W trakcie tego procesu wnioskodawca poniósł koszty ochrony prawnej, co było udokumentowane fakturami, które wystawiła mu kancelaria adwokacka. Na mocy art. 71a ustawy o Straży Granicznej, który mówi, że funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów na ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym, wnioskodawca wystąpił do pracodawcy o zwrot pieniędzy za poniesione koszty obsługi prawnej w powyższej sprawie. Wniosek wnioskodawcy został uznany za zasadny i płatnik wypłacił mu w dniu 22 lipca 2008r. wnioskowaną kwotę w wysokości 4.182,64 zł, jednak kwota ta została uznana przez płatnika za przychód i została od niej potrącona zaliczka w wysokości 795 zł na poczet podatku dochodowego. Jako podstawę prawną podano art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana należność na mocy art. 71a ustawy o Straży Granicznej jest przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym na mocy art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, należność otrzymana na mocy art. 71a ustawy o Straży Granicznej nie jest dochodem w myśl art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie może być od niej pobierany podatek dochodowy. Stanowi ona zwrot kosztów, jakie wnioskodawca poniósł na ochronę prawną w postępowaniu karnym, co nie było kwestionowane przez płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. W świetle powyższego przychodem ze stosunku pracy (służbowego) są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia powodujące przysporzenie majątkowe u podatnika, a mające źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunku pracy (służbowym). Z wniosku wynika, iż przeciwko wnioskodawcy prowadzone było postępowanie karne w związku z zarzutem popełnienia przestępstwa polegającego na niedopełnieniu obowiązków służbowych, zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym go od zarzucanego mu czynu.

Zgodnie z art. 71a ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990r. o Straży Granicznej (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 234, poz. 1997 ze zm.) funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym. Koszty w wysokości odpowiadającej określonemu w odrębnych przepisach wynagrodzeniu jednego obrońcy zwraca się ze środków Straży Granicznej (art. 71a ust. 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż zwrócone wnioskodawcy, na podstawie art. 71a ust. 1 ustawy o Straży Granicznej, koszty poniesione na ochronę prawną nie stanowią przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu, gdyż wnioskodawca nie osiągnął przysporzenia majątkowego, z którym ustawa podatkowa wiąże określone skutki. Jest to wyłącznie zwrot faktycznie poniesionych wydatków, jako niezbędnych kosztów procesu, otrzymany ze środków Straży Granicznej na mocy ustawy o Straży Granicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.