INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie terminu zastosowania interpretacji prawa podatkowego – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie terminu zastosowania interpretacji prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 4 października 2006 r. Spółka złożyła wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego we Wrocławiu o udzielenie interpretacji indywidualnej co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie stawki opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży miejsc postojowych, stanowisk garażowych i garaży łącznie z lokalem mieszkalnym, będących przedmiotem łącznego obrotu. Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki z dnia 30 października 2006 r. potwierdziło stanowisko Spółki w tym zakresie, że łączna sprzedaż miejsc postojowych, stanowisk garażowych i garaży wraz z lokalem mieszkalnym opodatkowana będzie stawką VAT właściwą dla dostawy danego lokalu, tj. 7% dla lokalu mieszkalnego.

W dniu 29 maja 2008 r. Zainteresowany złożył wniosek do Ministerstwa Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku VAT w zakresie stawki podatku dla sprzedaży miejsc postojowych, stanowisk garażowych i garaży sprzedawanych jako pomieszczenia przynależne do lokalu mieszkalnego, których sprzedaż odbywać się będzie łącznie z lokalem mieszkalnym. Stanowisko Spółki było takie, że sprzedaż stanowisk garażowych, miejsc postojowych i garaży łącznie z lokalem mieszkalnym opodatkowana będzie stawką VAT 7%, jak dla lokalu mieszkalnego. Stanowisko Wnioskodawcy było oparte między innymi na postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki z dnia 30 października 2006 r. i wyroku NSA z dnia 22 czerwca 2005 r. Ministerstwo Finansów w wydanej w dniu 29 sierpnia 2008 r. interpretacji indywidualnej uznało stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Od kiedy obowiązuje Spółkę zasada stosowania stawki 22% dla sprzedaży miejsc postojowych, stanowisk garażowych i garaży prowadzonej łącznie z lokalem mieszkalnym, który opodatkowany jest stawką 7%...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on stosować stawkę 22% dla sprzedaży miejsc postojowych, stanowisk garażowych i garaży, które są przedmiotem łącznego obrotu z lokalem mieszkalnym od następnego miesiąca w którym doręczono zmienioną interpretację indywidualną. Powyższe stanowisko Zainteresowany opiera na art. 14m § 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej ustawą, Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne).

Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) – art. 14b § 1 ustawy.

Na mocy art. 14e § 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może – w myśl art. 14k § 1 ustawy – szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Ponadto, jak stanowi art. 14l ustawy, w przypadku gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 4 października 2006 r. złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej. Postanowienie wydane w tej sprawie potwierdziło stanowisko Spółki. W dniu 29 maja 2008 r. Zainteresowany złożył wniosek do Ministra Finansów w tej samej sprawie. Minister Finansów, działający przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, uznał jednak stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza stosować się do stanowiska Ministra Finansów od następnego miesiąca, w którym doręczono zmienioną interpretację indywidualną.

Z uwagi na powołane uregulowania ustawy Ordynacja podatkowa, zastosowanie się do interpretacji indywidualnej nie może szkodzić wnioskodawcy począwszy od dnia otrzymania tej interpretacji, a nie od miesiąca następującego po miesiącu jej otrzymania. Zatem Wnioskodawca stosując się do zasad wynikających z otrzymanej interpretacji indywidualnej winien uczynić to od dnia jej otrzymania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.