INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2008 r. (data wpływu – 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu cesji wierzytelności (prawa do lokalu mieszkalnego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu cesji wierzytelności (prawa do lokalu mieszkalnego).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 12 stycznia 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła z firmą developerską przedwstępną umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego. Na mieszkanie to Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt (waluta waloryzacji kredytu CHF), który zgodnie z umową z developerem miał być wypłacany w transzach (terminy zostały określone w umowie). Cała cena mieszkania wynosi 312.810,00 PLN, dotychczas zostało wpłacone do developera 90% tej kwoty, tj. 281.529,00 PLN. Budowa nadal trwa, przewidywany termin jej zakończenia to wrzesień 2008 r. Pozostałe 10% do całej ceny należy dopłacić przed odbiorem lokalu.

Obecnie Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć umowę przelewu praw wynikających z umowy podpisanej z developerem i tym samym przenieść na nowego nabywcę swoją wierzytelność w stosunku do firmy developerskiej z tytułu zapłaty ceny sprzedaży oraz wszystkich praw wynikających z tej umowy. Cesjonariusze przyjmą przelew wierzytelności oraz wszystkie prawa i obowiązki zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży. Dokonają również zapłaty poprzez spłacenie zaciągniętego przez Wnioskodawczynię kredytu, wypłaconego dotychczas w wysokości 90% całkowitej ceny tj. 281.529,00 PLN, bezpośrednio do banku, który kredytu Jej udzielił. Będzie to całkowita zapłata za przeniesienie praw z ww. umowy. Pozostałe 10% ceny zapłacą we własnym zakresie developerowi przed odbiorem lokalu (co ma nastąpić w III kwartale 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jakie są konsekwencje podatkowe w powyższej sytuacji... Czy w zeznaniu podatkowym za 2008 r. należy uwzględnić przychód w wysokości 281.529,00 PLN (kwota, jaką zapłacą nabywcy spłacając zaciągnięty przez Wnioskodawczynię kredyt) oraz koszty uzyskania powyższego przychodu w wysokości 281.529,00 PLN (kwota wpłacona dotychczas przez Zainteresowaną developerowi)... W związku z tym, ponieważ przychód jest równy kosztom jego uzyskania, nie występuje dochód do opodatkowania i podatek wynosi 0...

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ustawodawca nie ustalił szczególnej zasady określania dochodu ze sprzedaży takich praw majątkowych, jak wierzytelności, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego też znajdzie w tym wypadku zastosowanie przepis art. 9 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania.

W ocenie Wnioskodawczyni w tym wypadku przychodem będzie kwota 281.529,00 PLN uzyskana z tytułu przeniesienia praw i obowiązków, którą zapłacą cesjonariusze spłacając zaciągnięty przez Nią kredyt. Kosztami uzyskania tych przychodów będzie natomiast kwota, jaką Wnioskodawczyni wpłaciła dotychczas do developera na poczet nabycia mieszkania (z kredytu bankowego), która równa jest 281.529,00 PLN.

W przedmiotowej sprawie kwoty te są sobie równe, nie występuje zatem dochód i w konsekwencji podatek do zapłaty równy jest zeru. Jednakże zarówno przychód, jak i koszty jego uzyskania Wnioskodawczyni powinna uwzględnić w zeznaniu podatkowym za rok 2008, gdyż dochód uzyskany w wyniku sprzedaży praw majątkowych podlega kumulacji z dochodami z innych źródeł, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego.

Na poparcie powyższego Wnioskodawczyni wskazuje, iż podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (decyzje z dn. 15 listopada 2007 r. nr ITPB1/415-250/07/RS oraz z dn. 26 marca 2008 r. nr ITPB2/415-113/08/AD), jak również Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku (postanowienie z dn. 12 kwietnia 2007 r. Nr BI/415-0430/07; WP/415-47/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Natomiast art. 18 ustawy stanowi, iż za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Wierzytelność jest prawem podmiotowym, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi. Przy podziale praw na majątkowe i niemajątkowe podstawę będzie stanowił interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. Będą to więc także wierzytelności, wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, w wysokości wartości świadczeń majątkowych (np. wierzytelności z tytułu umowy sprzedaży). Ponadto instytucja zmiany wierzyciela została określona w art. 509 – 518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 cyt. wyżej ustawy wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Przeniesienie takie w prawie cywilnym jest określane jako przelew wierzytelności (cesja). Jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew wierzytelności powinien być dokonany też w formie pisemnej. W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności, wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Na gruncie przepisów podatkowych transakcja odpłatnego zbycia wierzytelności jest zdarzeniem wywołującym określone skutki podatkowe.

Otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z dokonaną cesją wierzytelności stanowią przychód w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą zawartą w art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni planuje zawrzeć umowę przelewu praw wynikających z umowy podpisanej z developerem i tym samym przenieść na nowego nabywcę swoją wierzytelność w stosunku do firmy developerskiej z tytułu zapłaty ceny sprzedaży oraz wszystkich praw wynikających z tej umowy i z tego tytułu osiągnąć przychód, podlegający opodatkowaniu.

Zgodnie z zasadą ustanowioną w art. 9 ust. 2 ustawy, dochód stanowić będzie kwota przychodu uzyskanego z tytułu przeniesienia praw i obowiązków pomniejszona o koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z ich nabyciem.

Ustalony dochód, stosownie do dyspozycji art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być wykazany w zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym osiągnięto dochód lub poniesiono stratę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni zawarte we wniosku z dnia 27 sierpnia 2008 r. należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, tut. organ informuje, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.