INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 21.05.2008 r. (data wpływu 30.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do pełnego odliczania podatku naliczonego od nabywanych samochodów przeznaczonych do celów demonstracyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.05.2008 r. do tut. Organu, wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do pełnego odliczania podatku naliczonego od nabywanych samochodów przeznaczonych do celów demonstracyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie handlu samochodami nowymi oraz używanymi, serwisu samochodów oraz wynajmu samochodów. W ramach prowadzonej działalności nabywa samochody osobowe oraz ciężarowe.

Jako autoryzowany dealer kilku marek samochodów jest szczególnie zainteresowany osiągnięciem najwyższego wolumenu sprzedaży, ponieważ nie tylko realizuje swoją marżę handlową, ale jest również dodatkowo premiowany rabatami od importera za zrealizowaną wyższą sprzedaż. Samochody osobowe nabywane przez Podatnika można w sposób przybliżony podzielić na trzy umowne kategorie ze względu na czas po jakim następuje odsprzedaż danego samochodu.

Pierwsza kategoria samochodów osobowych to samochody przeznaczone przez Podatnika bezpośrednio na sprzedaż. Samochody te są przyjmowane do magazynu jako towar.

Druga kategoria samochodów to samochody demonstracyjne, które są wystawiane przed salonem i jako, że są one wykorzystywane do krótkich jazd demonstracyjnych przez klientów, są one zarejestrowane na Podatnika. W związku z tym Strona, przyjmuje je do swojej ewidencji środków trwałych mimo, iż polityka Spółki jest taka, że samochody te podlegają sprzedaży po 6 miesiącach, nie później jednak niż w ciągu jednego roku od daty nabycia. Jest to związane z funkcją demonstracyjną tych samochodów.

Trzecia kategoria samochodów to samochody, które z początku są wykorzystywane przez Podatnika w różnym charakterze do prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z powyższym samochody te są również rejestrowane na Podatnika. Są to głównie samochody zastępcze w serwisie oraz samochody pod wynajem. Te samochody są zwykle używane przez okres maksymalnie do 2 lat a następnie sprzedawane.

Jak zaznaczono na wstępie, podział na powyższe umowne kategorie, jest przybliżony, ze względu na fakt, że w pewnych przypadkach dochodzi do przemieszczenia samochodów pomiędzy powyższymi kategoriami, co jest wymuszone względami ekonomicznymi lub praktycznymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT zgodnie z art. 86 ust. 2 w związku z art. 86 ust. 4 pkt 7a) ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku zakupu samochodów przeznaczonych do celów demonstracyjnych i sprzedawanych przed upływem 1 roku...

• Czy podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT zgodnie z art. 86 ust. 2 w związku z art. 86 ust. 4 pkt 7a) ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku zakupu samochodów przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej i sprzedawanych w okresie przekraczającym 1 rok od daty nabycia...
  
  

Ad. 1 Zdaniem Wnioskodawcy, przy zakupie samochodów przeznaczanych do celów demonstracyjnych przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości określonej w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej Ustawa VAT). Wynika to z art. 86 ust. 4 pkt 7a), w którym jest mowa o tym, że ograniczenie wyrażone w art. 86 ust. 3 ustawy VAT nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów). Ustawodawca postawił tylko jeden warunek tego wyłączenia, a mianowicie fakt prowadzenia działalności w zakresie odsprzedaży samochodów wymienionych w art. 86 ust. 3 ustawy VAT. Wyłączenie to nie ma zatem charakteru przedmiotowego a podmiotowe. Świadczy o tym posłużenie się sformułowaniem „przedmiot działalności podatnika”. Ustawodawca ma bowiem na myśli podatnika spełniającego kryterium prowadzenia określonej działalności a nie podatnika dokonującego określonej czynności (sprzedaży samochodu). Samo dokonanie czynności sprzedaży samochodu osobowego nie uprawnia bowiem do pełnego odliczenia podatku VAT, bez spełnienia kryterium wykonywania działalności gospodarczej w tym zakresie.

Strona wskazuje, iż wybitny ekspert od podatku od towarów i usług, Pan T M w komentarzu do art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy VAT, napisał, „Użycie przez ustawodawcę pojęcia odsprzedaż” a nie sprzedaż” świadczy o tym, iż ustawodawca odnosi się wyłącznie do działalności — polegającej na kupnie i sprzedaży samochodów (...) Wydaje się, iż w takim przypadku, w braku wyraźnie zabraniającego takiego postępowania przepisu, należy przyjąć, iż podatnik ten ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych samochodów, nawet jeżeli samochód jest wciągnięty do rejestru środków trwałych takiego podatnika i jest wykorzystywany jako samochód służbowy.”

Przedmiotem działalności Spółki jest odsprzedaż samochodów osobowych i ciężarowych (Grupa .. P). Jest to działalność wykonywana przez Wnioskodawcę faktycznie. Wszystkie samochody zakupione przez Spółkę podlegają odsprzedaży, jedne są odsprzedawane od razu, inne zaś po pewnym okresie, w którym pełnią jakąś dodatkową funkcję (demonstracyjną, zastępczą). Ustawodawca dla podmiotów prowadzących taką właśnie działalność gospodarczą przewidział, iż nie dotyczą go ograniczenia w odliczaniu podatku VAT do 60% nie więcej niż 6000 zł. Zatem mimo, że samochody demonstracyjne są wpisywane do ewidencji środków trwałych podatnik ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT przy ich nabyciu.

Ad. 2 Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z powyższego wyłączenie zawarte w art. 86 ust. 4 pkt 7a) ustawy VAT jest wyłączeniem podmiotowym. Zatem jeżeli tylko dany podmiot spełnia zawarte w tym przepisie warunki to nie dotyczy go ograniczenie z art. 86 ust. 3 ustawy VAT. Jako że Spółka spełnia warunek wykonywania działalności w zakresie odsprzedaży samochodów wymienionych w art. 86 ust. 3 ustawy VAT, ma ona prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach ogólnych (tj. zgodnie z art. 86 ust. ustawy VAT), w stosunku do zakupu każdego samochodu bez względu na funkcje jaką on pełni w działalności i okres po jakim zostanie sprzedany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124

Art. 86 ust. 3 ustawy stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednakże przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art.86 ust 4 pkt 7 ustawy).
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje zakupu samochodów osobowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy. Przy czym w momencie zakupu tych samochodów zna ich dalsze przeznaczenie. tj

• przyjmuje samochody do magazynu jako towar,

• wprowadza samochody na stan środków trwałych firmy, bowiem samochody te będą służyły celom demonstracyjnym

• wprowadza samochody na stan środków trwałych, bowiem samochody te będą pełniły funkcję zastępczą, bądź będą przeznaczone pod wynajem.
  
  

Zatem to podatnik podejmuje decyzję, jakim celom będą służyły zakupione samochody tj. czy będą towarem handlowym, czy też przeznaczonym do dalszej odsprzedaży, czy też zakup związany jest z pozostałymi kosztami wykonywanej działalności gospodarczej. Ustalenie powyższego jest konieczne ze względu na możliwość odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu. W obu bowiem przypadkach przepisy ustawy przewidują różne zasady co do możliwości takiego odliczenia.

W związku z powyższym stosownie do art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości w przypadku gdy zakupione samochody osobowe są przez Spółkę traktowane jako towar handlowy tj. przeznaczony do dalszej odsprzedaży, wynika to z faktu, iż sprzedaż takich samochodów związana jest z przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Zasada ta, ma również zastosowanie w sytuacji, gdy nabyte samochody (przeznaczone do odsprzedaży przed upływem roku od daty nabycia), wykorzystywane są jako samochody demonstracyjne lub zstępcze.

Z pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu, będzie miał także prawo skorzystać Wnioskodawca, gdy stosownie do art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy zakupiony samochód będzie oddany w odpłatne użytkowanie, pod warunkiem, że samochód ten będzie przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a taka działalność będzie przedmiotem działalności podatnika.

Wprowadzenie samochodów demonstracyjnych, zastępczych do ewidencji środków trwałych, z uwagi na przewidywany przez Wnioskodawcę okres użytkowania, w zasadniczy sposób zmienia ich przeznaczenie. Nie są bowiem one już towarem handlowym wchodzącym w skład aktywów obrotowych, lecz stały się majątkiem trwałym. Zatem art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy nie będzie miał zastosowania.

W związku z czym w momencie zakupu takiego samochodu Wnioskodawca zobowiązany jest stosować się do zapisu art. 86 ust. 3 ustawy tj. odliczyć 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W związku z powyższym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż nie dotyczy go ograniczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, i że ma prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach ogólnych, w stosunku do zakupu każdego samochodu bez względu na funkcję jaką pełni w działalności podatnika i okres po jakim jest sprzedawany.

Na marginesie tut. Organ wskazuje, iż w przypadku samochodów demonstracyjnych i zastępczych sprzedawanych przed upływem roku od dnia oddania do użytkowania Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z instytucji korekty, bowiem samochód taki nie spełnił definicji środka trwałego i stał się towarem handlowym związanym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock