INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2008 r. (data wpływu 27 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania posiłków, które są przygotowywane w stołówce szkolnej, sprzedawanych uczniom i pracownikom szkół oraz stawki właściwej dla tej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania posiłków, które są przygotowywane w stołówce szkolnej, sprzedawanych uczniom i pracownikom szkół oraz stawki właściwej dla tej sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi stołówkę szkolną, utworzoną na podstawie art. 67a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. 2004 r. Nr 256, poz. 2572) oraz na podstawie uchwały rady gminy. Stołówka nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym. Przygotowywaniem posiłków zajmują się zatrudnieni w szkole podstawowej pracownicy.

Sprzedaż posiłków dokonywana jest wyłącznie na rzecz uczniów i pracowników Szkół Podstawowych oraz Gimnazjum.

Gimnazjum znajduje się w tym samym budynku, co Szkoła Podstawowa. Do Szkoły Podstawowej obiady dowożone są autobusem szkolnym. Sprzedaż obiadów dokonywana jest uczniom i pracownikom szkół w celu osobistego spożycia.

Dla wszystkich szkół organem prowadzącym jest Gmina. Stołówka szkolna znajduje się w budynku Szkoły Podstawowej, w której zaadaptowano pomieszczenia z przeznaczeniem na kuchnię. Zatrudnione są w niej 4 osoby, które są w stanie przygotować posiłki do wszystkich szkół. Środki finansowe na utrzymanie stołówki gmina przekazuje Wnioskodawcy.

Obroty Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży posiłków uczniom i pracownikom szkół przekroczyły w 2007 r. 50.000 zł.

W przypadkach szczególnie trudnej sytuacji materialnej za część uczniów posiłek opłacany jest przez Ośrodek Pomocy, który jest również jednostką podległą Gminie. Wnioskodawca do tej pory nie naliczał podatku od towarów i usług od sprzedawanych posiłków.

Pismem z dnia z dnia 26 listopada 2008 r. uzupełniono przedstawiony we wniosku stan faktyczny o następujące informacje. Wnioskodawca oświadczył, iż sprzedaż posiłków dokonywana przez stołówkę szkolną na rzecz uczniów i pracowników szkół, dla których wspólnym organem prowadzącym jest Gmina, to usługi w zakresie edukacji - PKWiU 80. Wnioskodawca prowadzi stołówkę szkolną między innymi w oparciu o ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. 2004 r. Nr 256, poz. 2572). Zgodnie z art. 67a ust. 1 tej ustawy, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Według Wnioskodawcy, sprzedaż posiłków uczniom i pracownikom szkół jest realizacją tego przepisu, a usługi te są usługami z zakresu edukacji.

Działalność stołówki jest ściśle związana z działalnością szkoły. Odbiorcami posiłków są wyłącznie uczniowie i pracownicy szkół. Szkoły same w sobie nie są odbiorcami sprzedawanych posiłków. Nie jest dokonywana sprzedaż posiłków na rzecz innych podmiotów niż uczniowie i pracownicy szkół.

Za część uczniów, pochodzących z biednych rodzin obiady, opłacane są przez Ośrodek Pomocy OP przedstawia raz w miesiącu intendentce szkolnej listę osób uprawnionych do dofinansowania posiłków. Następnie intendentka przedkłada OP zestawienie tychże dzieci zawierające liczbę dni, w których dzieci je spożywały, pomnożone przez cenę posiłku. Na tej podstawie OP przelewa środki za posiłki na konto Wnioskodawcy. Ostatecznymi nabywcami posiłków są uczniowie, OP zatem nie jest tu stroną nabywającą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawca powinien opodatkowywać podatkiem od towarów i usług sprzedaż posiłków na rzecz uczniów i pracowników szkół...
2. Jeżeli tak, to w jakiej stawce...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż posiłków dokonywana przez stołówkę szkolną na rzecz uczniów i pracowników szkół jest czynnością zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 oraz poz. 7 załącznika nr 4 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W związku powyższym, konstrukcja większości przepisów w zakresie podatku od towarów i usług wprowadzając preferencyjną stawkę podatku, albo zwolnienie od podatku, przesądza, że - co do zasady – zastosowanie ich uzależnione jest od zaklasyfikowania danego towaru, bądź usługi do określonego grupowania statystycznego, o powołanym, w ustawie albo akcie wykonawczym wydanym na podstawie jej upoważnienia, symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Dla potrzeb podatkowych stosuje się klasyfikację wyrobów i usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle zaś art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym, w poz. 7 wymieniono sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 80 - usługi w zakresie edukacji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi stołówkę szkolną, z której korzystają wyłącznie uczniowie i pracownicy dwóch szkół podstawowych oraz gimnazjum (dla wszystkich jednostek wspólnym „organem prowadzącym” jest Gmina). Stołówka nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym i prowadzona jest przez pracowników Wnioskodawcy. Jak wskazano w treści wniosku, sprzedaż posiłków na rzecz uczniów i pracowników ww. jednostek została zakwalifikowana przez Wnioskodawcę do usług w zakresie edukacji - PKWiU 80. Dodatkowo Wnioskodawca powołał treść art. 67a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. 2004 r. Nr 256, poz. 2572), zgodnie z którym, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż posiłków uczniom i pracownikom szkół jest realizacją tego przepisu, co również ma potwierdzać zasadność zaliczenia tych czynności do usług z zakresu edukacji.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że usługi w zakresie sprzedaży posiłków przygotowywanych w stołówce szkolnej, nie będącej odrębnym podmiotem gospodarczym, świadczone przez Wnioskodawcę wyłącznie na rzecz uczniów i pracowników ww. szkół, o ile są - jak wskazał Wnioskodawca - sklasyfikowane w dziale PKWiU 80 jako „Usługi w zakresie edukacji”, korzystają ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako wymienione w poz. 7 załącznika nr 4 do ustawy.

Jednocześnie zastrzec należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikowania usług, a obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonych usług do odpowiedniego grupowania statystycznego ciąży na podmiocie wykonującym te czynności, w związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowanie statystyczne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.