Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-917/12-4/IR
z 22 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 25 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2012 r. (data wpływu 31 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 23% stawką podatku VAT dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 23% stawką podatku VAT dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 grudnia 2012 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 31 maja 2012 r. Rada Gminy podjęła uchwałę o wyrażeniu zgody na sprzedaż w drodze bezprzetargowej na rzecz … Spółka Akcyjna nieruchomości położonych w obrębie … oznaczonych numerami 188, 394, 472, 572, 573, 641. Zbycie nieruchomości ma nastąpić z przeznaczeniem na cel publiczny określony w art. 6 pkt 8 ustawy o gospodarce nieruchomościami tj. poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie złóż kopalin objętych własnością górniczą. W dniu 3 sierpnia 2012 r. Wójt Gminy wydał Zarządzenie w sprawie podania do publicznej wiadomości wykazu nieruchomości przeznaczonych do zbycia, w którym podane zostały numery działek, ich powierzchnia, wartość netto oraz doliczona kwota podatku VAT 23%.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy działki podlegające sprzedaży są położone w terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem "WOS1c" - przeznaczonym pod wyrobisko odkrywki "….". W treści miejscowego planu widnieje zapis, iż po zakończeniu eksploatacji węgla brunatnego wyrobisko podlega rekultywacji. Ponadto zapisano, iż na obszarach rolnych przeznaczonych pod działania związane z eksploatacją złoża węgla brunatnego "…." istnieje zakaz lokalizacji jakichkolwiek trwałych obiektów i urządzeń poza obiektami własnymi przedsiębiorcy "….".

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działki te w opisie użytku są opisane symbolem "dr" - drogi. Działki te faktycznie stanowią drogi, ale nie posiadają statusu drogi publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115) - nie zostały zaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych. Tylko jedna z dróg posiadała nawierzchnię, pozostałe stanowią drogi gruntowe.

Na podstawie protokołu uzgodnień pomiędzy Wnioskodawcą a S.A. planowane jest zawarcie umowy sprzedaży ww. nieruchomości.

W piśmie z dnia 28 grudnia 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Działki oznaczone numerami 188, 394, 472, 572, 573, 641 stanowią drogi gruntowe.
3. Nawierzchnię posiadała droga oznaczona jako działka numer 188. Na dzień sprzedaży działka ta będzie drogą gruntową.
4. Pytanie o zastosowanie stawki 23% podatku VAT odnosi się również do działki z drogą, która posiadała nawierzchnię.
5. Grunty o numerach ewidencyjnych 188, 394, 472, 572, 573, 641 nie są zabudowane, nie posiadają żadnych budynków ani budowli.
6. Przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest następujące:
   • działka nr 188 - tereny "WOS1c"
   • działka nr 394 - tereny "WOS1c"
   • działka nr 472 - tereny "WOS1c"
   • działka nr 572 - tereny "WOS1c"
   • działka nr 573 - tereny "WOS1c"
   • działka nr 641 - tereny "WOS1c".
   
   
   
   

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż tereny oznaczone w planie symbolem „WOS1c" przeznacza się pod wyrobisko odkrywki "…." dla odkrywkowej eksploatacji górniczej złoża węgla brunatnego. W granicach terenów wyrobiska oznaczonych symbolem WOS1c mieści się złoże węgla brunatnego "….", dla którego został ustanowiony obszar górniczy "…." decyzją Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa – Koncesja z dnia 01.10.1997r.

Celem weryfikacji zapisów w miejscowym planie Zainteresowany w załączeniu przesłał wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy zastosować stawkę 23% podatku VAT w przypadku sprzedaży gruntu wraz z drogą gruntową przeznaczoną zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w terenach pod wyrobisko odkrywki "…."?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży gruntu wraz z drogą gruntową przeznaczoną w miejscowym planie zagospodarowania pod wyrobisko odkrywki "…." należy zastosować podatek VAT w wysokości 23 %. Tereny te nie są zabudowane, jednak znajdują się w terenach inwestycyjnych, które S.A. może wykorzystać w celu budowy trwałych obiektów i urządzeń. Obecne przeznaczenie działek jako drogi - w przypadku sprzedaży - zmieni się - ulegną one likwidacji w wyniku prac związanych z eksploatacją węgla.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o planowaniu”.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, o klasyfikacji danego terenu decydują zapisy zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Analiza powyższych przepisów wyraźnie wskazuje, że charakter danego terenu wyznacza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jeżeli natomiast brak jest miejscowego planu zagospodarowania decyduje zakwalifikowanie danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, chyba że z datą późniejszą została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 31 maja 2012 r. Rada Gminy podjęła uchwałę o wyrażeniu zgody na sprzedaż w drodze bezprzetargowej na rzecz …. Spółka Akcyjna nieruchomości oznaczonych numerami 188, 394, 472, 572, 573, 641. Zbycie nieruchomości ma nastąpić z przeznaczeniem na cel publiczny określony w art. 6 pkt 8 ustawy o gospodarce nieruchomościami tj. poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie złóż kopalin objętych własnością górniczą. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy działki podlegające sprzedaży są położone w terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem "WOS1c" - przeznaczonym pod wyrobisko odkrywki "…". W treści miejscowego planu widnieje zapis, iż po zakończeniu eksploatacji węgla brunatnego wyrobisko podlega rekultywacji. Ponadto zapisano, iż na obszarach rolnych przeznaczonych pod działania związane z eksploatacją złoża węgla brunatnego "….." istnieje zakaz lokalizacji jakichkolwiek trwałych obiektów i urządzeń poza obiektami własnymi przedsiębiorcy. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działki te w opisie użytku są opisane symbolem "dr" - drogi.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż działki oznaczone numerami 188, 394, 472, 572, 573, 641 stanowią drogi gruntowe. Nawierzchnię posiadała droga oznaczona jako działka numer 188. Na dzień sprzedaży działka ta będzie drogą gruntową. Grunty o numerach ewidencyjnych 188, 394, 472, 572, 573, 641 nie są zabudowane, nie posiadają żadnych budynków ani budowli. Tereny oznaczone w planie symbolem „WOS1c" przeznacza się pod wyrobisko odkrywki ".." dla odkrywkowej eksploatacji górniczej złoża węgla brunatnego. W granicach terenów wyrobiska oznaczonych symbolem WOS1c mieści się złoże węgla brunatnego "..", dla którego został ustanowiony obszar górniczy.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy na przepis art. 6 ust. 1 pkt 4, 5, 15 i 18 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981), w myśl którego:

• obiektem budowlanym zakładu górniczego - jest znajdujący się poza podziemnym wyrobiskiem górniczym obiekt zakładu górniczego, będący obiektem budowlanym w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.3), służący bezpośrednio do wykonywania działalności regulowanej ustawą w zakresie wydobywania kopalin ze złóż, a w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny wraz z pozostającym w związku technologicznym z wydobyciem kopaliny przygotowaniem wydobytej kopaliny do sprzedaży, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji albo podziemnego składowania odpadów;
  

• obszarem górniczym - jest przestrzeń, w granicach której przedsiębiorca jest uprawniony do wydobywania kopaliny, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz prowadzenia robót górniczych niezbędnych do wykonywania koncesji;
  

• terenem górniczym - jest przestrzeń objęta przewidywanymi szkodliwymi wpływami robót górniczych zakładu górniczego;
  

• zakładem górniczym - jest wyodrębniony technicznie i organizacyjnie zespół środków służących bezpośrednio do wykonywania działalności regulowanej ustawą w zakresie wydobywania kopalin ze złóż, a w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny wraz z pozostającym w związku technologicznym z wydobyciem kopaliny przygotowaniem wydobytej kopaliny do sprzedaży, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji albo podziemnego składowania odpadów, w tym wyrobiska górnicze, obiekty budowlane, urządzenia oraz instalacje.
  
  

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:
   1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
   2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
   3. obiekt małej architektury;
2. budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a)obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku gdy na niezabudowanych gruntach oznaczonych numerami działek 188, 394, 472, 572, 573, 641, stanowiących drogi gruntowe, które według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod wyrobisko odkrywki dla odkrywkowej eksploatacji górniczej złoża węgla brunatnego istnieje - jak wskazał Zainteresowany - możliwość lokalizacji obiektów własnych przedsiębiorcy, to Wnioskodawca będzie obowiązany do zastosowania 23% stawki podatku VAT do planowanej sprzedaży przedmiotowego gruntu.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.