INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2008r. (data wpływu 9 września 2008r.), uzupełnionym pismami z dnia 24 września 2008r. (data wpływu 29 września 2008r.) oraz z dnia 20 października 2008r. (data wpływu 23 października 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wpłat mieszkańców na budowę całej sieci wodociągowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2008r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wpłat mieszkańców na budowę całej sieci wodociągowej.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 24 września 2008r. (data wpływu 29 września 2008r.) oraz z dnia 20 października 2008r. (data wpływu 23 października 2008r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 września 2008r. oraz z dnia 8 października 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Mieszkańcy Gminy podpisali umowy cywilnoprawne, z których wynika, że częściowo pokryją koszty budowy przyłączy do sieci wodociągowej na terenie Gminy.

Mieszkańcy podpisując umowę uczestnictwa w budowie przyłączy wyrazili chęć przyłączenia nieruchomości do sieci i zobowiązani są do dokonywania określonych w umowie wpłat, a w związku z tym partycypują w kosztach budowy wodociągu dokonując wpłat na konto Gminy. Wpłaty traktowane są przez Gminę jako darowizna.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż mieszkańcy gminy partycypują w kosztach budowy wodociągu jako całości inwestycji prowadzonej przez Gminę tj. cała sieć wodociągowa wraz z przyłączami, dokonując wpłat na konto Gminy na podstawie podpisanych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 2 umowy na doprowadzenie wodociągu do gospodarstwa domowego, Gmina wykonuje sieć wodociągową wraz z przyłączami, w związku z powyższym mieszkańcy partycypują w kosztach całości inwestycji przyłączy wodociągu. Projekt, o którym mowa w § 4 ww. umowy dotyczy projektu budowlanego przedmiotowej inwestycji.

Natomiast wpłata, o której mowa w § 3 ww. umowy obejmuje wykonanie sieci wodociągowej wraz z przyłączami. Właściciel posesji nie staje się właścicielem ani sieci wodociągowej ani przyłącza.

Gmina zgodnie z zawartą umową nie zobowiązuje się do żadnych nieodpłatnych czy też odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług. W umowie zawarty jest paragraf o następującym brzmieniu: „Na dostawę wody zostanie sporządzona odrębna umowa, w której zostaną określone warunki dostawy i rozliczeń z tego tytułu”.

Wpłacona kwota stanowi darowiznę na rzecz Gminy, nie stanowi należności Gminy. Wpłacona kwota wpływa na rachunek bankowy wskazany w umowie, w księgach rachunkowych ujmowana jest jako darowizna.

Wpłaty mieszkańców Wnioskodawca dokumentuje jako wpływ dochodów w: dziale 010 – Rolnictwo i Łowiectwo, rozdział 01010 – Infrastruktura wodociągowa i sanitarna wsi, paragraf 0960 – otrzymane spadki, zapisy i darowizny w postaci pieniężnej.

W chwili obecnej Gmina nie wie czy po zakończeniu budowy sieci wodociągowej będzie podpisywała z mieszkańcami umowy o zaopatrzeniu w wodę i czy to ona będzie dostarczała wodę, czy też przekaże to zadanie do realizacji innemu podmiotowi tj. np. własnemu zakładowi budżetowemu, ponieważ nie podjęła decyzji w tym zakresie. Wybudowana przez firmę wyłonioną w drodze przetargu sieć wodociągowa pozostanie własnością Gminy. Nie wystąpi tutaj przeniesienie prawa własności sieci wodociągowej na rzecz mieszkańców Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wpłat mieszkańców partycypujących w kosztach budowy wodociągu należy odprowadzić do Urzędu Skarbowego 7% podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, odprowadza 7% podatku VAT od wpłat ludności partycypujących w kosztach budowy wodociągu. Wpłaty dokonywane na podstawie umów cywilnoprawnych traktowane są jako darowizna na rzecz Gminy, a darowizna w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) jest czynnością zrównaną z odpłatną dostawą i podlega opodatkowaniu VAT (art. 7 ust. 2 i 3).

Dokonywane przez mieszkańców wpłaty dotyczące partycypacji w kosztach ogólnych budowy wodociągu, mające na celu pomoc Gminie w zmniejszeniu kosztów inwestycji mają charakter darowizny rozumianej jako dobrowolne i bezpłatne przysporzenie na rzecz innej jednostki.

Gmina nie zobowiązuje się do żadnych nieodpłatnych ani też odpłatnych dostaw towarów lub świadczonych usług.

Nie wystąpi również odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT. Nie wystąpi zatem odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu, o którym mowa w art. 8, ponieważ Gmina nie jest zobowiązana do świadczenia wzajemnego.

W tym stanie Wnioskodawca uważa te wnoszone przez mieszkańców na rzecz Gminy wpłaty nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2007r., znak: IPPP1/443-167/07-2/IG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, korzystania z nabytych rzeczy). Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powyższy przepis definiuje pojęcie usługi, usługą jest świadczenie, które nie jest dostawą towarów. W tak określonym katalogu mieszczą się usługi wymienione w stosownych klasyfikacjach statystycznych ale także cały szereg innych świadczeń, które nie zostały wymienione w tych klasyfikacjach. Świadczenie usług może mieć charakter czynny, ale także świadczeniem usług jest powstrzymanie się od działania.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r. § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższe uregulowanie zostało utrzymane w § 13 ust. 1 pkt 11 obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) w myśl, którego zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Przepis art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tj. Dz. U. z 2006r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) stanowi, iż zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy.

Nadto, jak wynika z treści unormowań prawnych zawartych w powołanej ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (określonych w art. 2 pkt 14 i 16 wymienionej ustawy) obowiązane jest – zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy – przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Natomiast osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zapewnia – zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ww. ustawy – na własny koszt realizację budowy przyłączy do sieci, oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (w rozumieniu przepisów cyt. wyżej ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków), nie jest natomiast zobowiązana do realizacji budowy przyłączy do sieci, gdyż powyższe zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci.

Tym samym budowa przyłącza kanalizacyjnego nie mieści się w ramach zadań własnych gminy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina realizuje inwestycję polegającą na budowie sieci wodociągowej wraz z przyłączami.

Pomiędzy Gminą a mieszkańcami, którzy partycypują w kosztach budowy sieci wodociągowej wraz z przyłączami prowadzonej przez Gminę, zostanie spisana umowa cywilnoprawna na doprowadzenie wodociągu do gospodarstwa domowego. Zgodnie z § 3 ww. umowy stwierdzono, iż uczestnik inwestycji zobowiązuje się do wpłaty na poczet realizacji przedmiotowej inwestycji (tj. sieci wodociągowej jak i przyłączy domowych) kwotę 1.350 zł. W przypadku dokonania częściowej wpłaty i rezygnacji z uiszczenia wpłaty w pełnej kwocie, przyłączenie uczestnika inwestycji do magistrali wodociągowej nie zostanie wykonane, a wpłacone pieniądze nie podlegają zwrotowi (§ 4 ww. umowy).

Ponadto z § 6 ww. umowy wynika m. in., iż terminowe zakończenie inwestycji uzależnia się od możliwości wejścia w teren z robotami na całej długości trasy wodociągowej i przyłączy domowych oraz terminowego wywiązania się Uczestnika inwestycji ze swoich zobowiązań wynikających z umowy. Jednocześnie uczestnik nie będzie żądał odszkodowania za szkody powstałe na jego gruncie w wyniku prowadzenia robót związanych z budową wodociągu, za wyjątkiem ewidentnych strat powstałych z winy wykonawcy (§ 5 ww. umowy).

Z powyższego wynika, iż wpłaty dokonywane przez mieszkańców stanowią także zapłatę za budowę przyłączy do sieci wodociągowej, których koszt zobowiązana jest ponieść osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Stwierdzić zatem należy, iż przekazanie środków finansowych przez mieszkańców na rachunek bankowy Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w części stanowiącej zapłatę - zaliczkę z tytułu świadczenia usługi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług polegającej na budowie przyłączy do sieci wodociągowej.

Należy zauważyć, że ww. umowa w żadnym zakresie nie wyczerpuje znamion umowy darowizny.

Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż przekazanie pieniędzy przez mieszkańców w świetle zawartej umowy nie sposób uznać za darowiznę na rzecz Gminy.

Z treści umowy wynika bowiem ewidentny stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Gminą a właścicielem nieruchomości, a przekazane środki pieniężne stanowią zaliczkę – zapłatę za usługę wybudowania przyłączy do sieci wodociągowej.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest również właściwa stawka podatku VAT jaką należało zastosować dla usługi polegającej na budowie przyłączy do sieci wodociągowej lub możliwość ewentualnego zwolnienia z opodatkowania.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy o VAT (art. 41-85).

Stosownie do art. 41 ust. 12 powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r., stawkę 7% podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się – w myśl ust. 12a cyt. przepisu – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 b ww. ustawy nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
  
  

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r., do dnia 30 listopada 2008r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 12 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Powyższe uregulowanie zostało utrzymane w § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336)

W myśl § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Wskazać należy, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2.

W brzmieniu przepisów ustawy o VAT obowiązującym od 1 stycznia 2008r. ustawodawca nie przewidział pojęcia „infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu”.

Z treści powyższych przepisów wynika, iż preferencyjna 7% stawka podatku nie dotyczy budowy, remontów i konserwacji obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Roboty te, począwszy od dnia 1 stycznia 2008r., ze względu na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. ustawy, podlegają opodatkowaniu według stawki 22%.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2008r. z obniżonej do 7% stawki VAT można skorzystać wyłącznie w odniesieniu do towarów i usług wymienionych w art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT oraz § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a następnie § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż wykonane w ramach usług przyłącze wodociągowe znajdujące się na działce uczestnika inwestycji do budynku jest przeprowadzone poza bryłą budynku.

W związku z powyższym nie są to roboty wykonywane w wewnątrz budynku i trudno je zakwalifikować do robót budowlano - montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12.

Należy więc uznać, że przyłącze wodociągowe, które ma zostać wykonane będzie realizowane w ramach kanalizacji zewnętrznej – infrastruktury technicznej towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. wyżej ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl przepisu § 2 pkt 1 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004r. (Dz. U. z 2004r., Nr 89, poz. 844 ze zm.) do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), o której mowa w § 3, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2008r. W przepisie § 3 ww. rozporządzenia wymienione jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z generalnym trójpodziałem działalności gospodarczej, działalność dzieli się na trzy główne grupy: produkcja, handel i usługi. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w grupowaniach statystycznych.

Zgodnie z pkt 5.3.4 statystycznych zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w zależności od tego kto: producent, firma usługowa, czy handlowa dokonuje montażu artykułów branży budowlanej, tak klasyfikowana jest przez niego czynność, a w konsekwencji taka będzie dla tej czynności odpowiednia stawka VAT.

I tak w zasadach metodycznych określono, że:

1. roboty instalacyjne, wykonane przez producenta wyrobu siłami własnymi, są klasyfikowane łącznie z wyrobem w tym samym grupowaniu;
2. budowlane roboty instalacyjne i montażowe klasyfikuje się w dziale PKWiU 45;
3. roboty instalacyjne wykonywane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, klasyfikowane są tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu PKWiU 52.
   
   

Z § 5 pkt 1 ww. umowy wynika, iż uczestnik inwestycji dołoży wszelkich starań mających na celu ułatwienie wykonania robót przy budowie wodociągu, a zwłaszcza na swoim gruncie.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną cytowanym powyżej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r., obowiązującą dla celów podatku VAT do dnia 31 grudnia 2008r. w dziale 45 mieszczą się roboty budowlane.

Dział ten obejmuje:

1. prace polegające na wznoszeniu nowych budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz budowli, począwszy od przygotowania terenu przez zróżnicowany zakres robót ziemnych, fundamentowych (stan zerowy), wykonywanie elementów nośnych, przegród budowlanych, układanie i pokrywanie dachów (stan surowy) do robót montażowych, instalacyjnych i wykończeniowych,
2. w dziale tym mieszczą się prace związane z przebudową, rozbudową, nadbudową, modernizacją, rozbiórką, odbudową i remontem już istniejących budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz budowli, prace związane z inżynierią lądową i wodną,
3. instalowanie budynków i budowli z prefabrykatów, instalowanie konstrukcji stalowych.
   
   

Zatem, jeśli wymienione w umowie roboty budowlane przy budowie wodociągu będą mieściły się w PKWiU 45 to z uwagi na fakt, iż znowelizowane od 1 stycznia bieżącego roku przepisy nie wprowadziły preferencyjnej stawki podatkowej dla infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu z uwagi na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy - wykonane w ramach usług przyłącze wodociągowe do budynków (nawet jeśli te budynki są zaklasyfikowane w PKOB w dziale 11) opodatkowane będzie podstawową stawką podatku od towarów i usług zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, tj. 22%.

Natomiast w przypadku gdy czynność budowy przyłącza do sieci wodociągowej zostanie zaklasyfikowana do innego grupowania PKWiU np. 90 – usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne lub gdy czynność przyłączenia do sieci wodociągowej zostanie zaklasyfikowana np. do PKWiU 41.00.2 – usługi w zakresie rozprowadzania wody, to wykonane w ramach ww. usług przyłącze wodociągowe do budynków zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT (załącznik nr 3 do ustawy o VAT poz. 138 i poz. 153) będzie podlegało opodatkowaniu stawką właściwą dla tego rodzaju usługi tj. w wysokości 7%.

Należy jednak podkreślić, że tut. organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów lub usług do grupowania klasyfikacyjnego. Za prawidłową klasyfikację wyrobu lub usługi jest bowiem odpowiedzialny producent lub dokonujący dostawy towaru bądź świadczący usługę. To właśnie ten podmiot obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług. W przypadku zaistnienia wątpliwości w tym zakresie, należy zwrócić się o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego zdarzenia przyszłego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała