INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 03 listopada 2008 r.) uzupełnionym w dniu 15 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej Gminie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 listopada 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej Gminie.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 09 grudnia 2008 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 15 grudnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia posiada na stanie środków trwałych sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej. Sieci te zostały wybudowane wraz z całym osiedlem mieszkaniowym i jego infrastrukturą. Spółdzielnia powstała w 1991 roku w wyniku podziału Spółdzielni Mieszkaniowej „X”. Konsekwencją podziału było przejęcie przez Spółdzielnię środków trwałych takich jak budynki mieszkalne, pawilony handlowe i garaże wraz z całą infrastrukturą techniczną (w tym sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej).

Część sieci wraz z zakładowymi budynkami mieszkalnymi i ich infrastrukturą została przekazana nieodpłatnie Spółdzielni w 1997 roku przez Spółkę Akcyjną.

Pozostała sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej została przyjęta na stan środków trwałych w 1995 i 2001 roku w wyniku zakończonych przez Spółdzielnię inwestycji.

Sieci te obsługują osiedle mieszkaniowe i rozliczane są funduszowo. Wszystkie ww. sieci są zaewidencjonowane na funduszu zasobowym Spółdzielni i jako środki trwałe zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych umarzane są w ciężar tego funduszu raz w roku według stanu na ostatni dzień każdego okresu obrachunkowego, w związku z tym nie są amortyzowane (art. 16c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ich wartość księgowa brutto wynosi 582.689,60 zł, natomiast umorzenie według stanu na dzień 31 grudnia 2007 r. wynosi 389.884,18 zł.

Sieci te w większości, ze względu na szkody górnicze i dosyć długi czas użytkowania, są w stanie nadającym się do kapitalnego remontu lub do całkowitej wymiany. Koszty takich działań przekraczają możliwości finansowe Spółdzielni. Ponadto Spółdzielnia ponosi koszty utrzymania tych sieci (czyszczenie, drobne remonty) pomimo opłacania pełnej ceny za wodę i kanalizację.

Urząd Miasta prowadzi obecnie prace w celu uzyskania dofinansowania ze środków unijnych do remontów i budowy nowych sieci kanalizacji deszczowej i sanitarnej na terenie Miasta. Warunkiem uzyskania tych środków jest posiadanie przez Miasto tych sieci na własność.

Spółdzielnia zamierza w styczniu 2009 roku, na podstawie uchwały Zebrania Przedstawicieli Członków z dnia 24 maja 2003 roku, przekazać nieodpłatnie na rzecz Gminy, posiadane sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej widząc w tym jedyną możliwość ich wyremontowania. Jednocześnie sieci te zmieniając właściciela dalej będą pełniły swoją rolę.

Spółdzielnia zleciła specjalistycznej firmie przeprowadzenie inwentaryzacji i wyceny sieci. Jej wyniki będą znane na przełomie listopada i grudnia 2008 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku nieodpłatnego przekazania sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej przez Spółdzielnię na rzecz Gminy po stronie Spółdzielni powstanie obowiązek podatkowy z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 19 %, jeżeli tak, to od jakiej wartości (wartość księgowa czy rynkowa)...

Zdaniem Wnioskodawcy, katalog przychodów podlegających opodatkowaniu umieszczony został w art. 12-14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, nieodpłatne przekazanie środka trwałego nie kreuje przychodu podatkowego po stronie przekazującego, lecz po stronie podmiotu, który ten środek trwały uzyskał. Art. 13 ust. 1 wiąże generowanie przychodów z nieodpłatnością, ale tylko w przypadku udostępnienia całości lub części do używania, a nie jej przekazania na własność innemu podmiotowi. Analizując przepisy ww. ustawy można wnioskować, że nieodpłatne przekazanie nie mieści się w kategorii przychodów podatkowych po stronie podmiotu przekazującego majątek, z uwagi, że brak w ww. przepisach choćby czynności o podobnym charakterze, które byłyby opodatkowane.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania darowizny i ofiary wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej. Zgodnie z art. 888 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast przekazanie infrastruktury nie ma na celu obdarowania kogokolwiek, ale jest niezbędne dla uzyskania dostępu do mediów i korzystania ze świadczeń, przez podmiot, który dokonuje przekazania. Przekazanie takie ma charakter ekwiwalentności wzajemnych świadczeń i przez to nie ma charakteru darowizny.

W odniesieniu do czynności nieodpłatnego przekazania sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej w Spółdzielni Mieszkaniowej nie mają zastosowania przepisy art. 41 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 a także art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którymi, nieodpłatne przekazanie środków trwałych zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych, ponieważ czynności te spowodują zmniejszenie funduszu zasobowego Spółdzielni.

Biorąc pod uwagę powyższe uważamy, że nieodpłatne przekazanie sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej przez Spółdzielnię na rzecz Gminy nie spowoduje powstania ani przychodów podatkowych, ani kosztów niestanowiących kosztów uzyskania i wobec tego Spółdzielnia nie będzie miała obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje jednak, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego właśnie względu pojęcie „świadczenia” należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód – co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest jego otrzymanie przez podatnika. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie. Warunkiem więc otrzymania świadczenia jest wyrażenie pozytywnej woli przez zobowiązanego do spełnienia tego świadczenia.

Natomiast nieodpłatne przekazanie środków trwałych nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych u przekazującego, ponieważ w katalogu rodzajów przychodów określonym w art. 12 ust. 1 ww. ustawy nie występuje taka kategoria przychodów. Z ogólnej definicji przychodu wynika, że takie przysporzenie stanowi przychód dla otrzymującego na podstawie przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miał również zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiący, iż co do zasady do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej.

Zgodnie z umową darowizny określoną w art. 888 § 1 ww. Kodeksu Cywilnego darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny jest więc nieodpłatność, która oznacza, że darczyńca nie oczekuje świadczenia wzajemnego ze strony osoby obdarowanej. Darowizna jest czynnością prawną jednostronnie zobowiązującą.

Nieodpłatne przekazanie Gminie sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej nie ma celu obdarowania kogokolwiek, ale jest niezbędne do uzyskania dostępu do sieci i korzystania ze świadczeń przez podmiot, który dokonuje przekazania. Nie można zatem uznać działań Spółdzielni za czynność jednostronną, wykonywaną bezinteresownie. Przekazanie ww. sieci ma charakter ekwiwalentności wzajemnych świadczeń i przez to nie ma charakteru darowizny.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2008 r. jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.