INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana G. przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 20 października 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zapłaconych zaliczek na poczet czynszu dzierżawnego udokumentowanych fakturami VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zapłaconych zaliczek na poczet czynszu dzierżawnego udokumentowanych fakturami VAT .

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług stomatologicznych.

Wynajmuje pomieszczenia dla potrzeb praktyki stomatologicznej w budynku Urzędu Gminy i zgodnie z umową obciążany jest za czynsz fakturami VAT.

Ponieważ do obowiązków Gminy należy zapewnienie pomieszczenia zgodnie z wymogami przepisów sanitarnych dla podstawowej opieki zdrowotnej, Urząd Gminy buduje nową poradnię. Budynek ten zgodnie z założeniami winien być wybudowany i oddany do użytku do dnia 31 grudnia 2008r.

Zgodnie z umową przedwstępną z dnia 21 maja 2007r. wnioskodawca zobowiązał się do ciągłego i nieprzerwanego udzielania podstawowej opieki zdrowotnej mieszkańcom Gminy przez okres 15 lat i na taki okres zostanie zawarta umowa najmu.

Jako najemca zobowiązał się wpłacić kwotę 80.000 zł brutto (w dwóch ratach) na poczet czynszu. Pierwsza rata w wysokości 50.000 zł, druga rata 30.000 zł.

Na powyższe kwoty Gmina, w dniach 7 luty 2008r. i 27 czerwca 2008r. wystawiła faktury VAT, o treści „wplata zaliczki na poczet czynszu za okres 10 lat za najem w budynku przychodni.”

Kwota 80.000 zł będzie rozliczana przez Gminę co miesiąc przez 10 lat, tj. po 666,66 zł miesięcznie. Czyli miesięczny czynsz od 1 stycznia 2009r. będzie różnicą faktycznej wysokości a kwotą 666,66 zł. Na kwotę 666,66 zł nie będzie wystawiona faktura.

Wnioskodawca ewidencjonuje koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów tzw. metodą kasową.

Ww. faktur nie ujął w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako kosztów bowiem uzyskał informację z urzędu skarbowego, że może je rozliczać proporcjonalnie od stycznia 2009r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo postąpił nie ujmując otrzymanych faktur za czynsz w kosztach w książce przychodów i rozchodów, rozliczając je proporcjonalnie w okresie 10 lat od stycznia 2009r....

Czy mógłby ująć je w kosztach jednorazowo w dacie wystawienia faktury...

Zdaniem wnioskodawcy faktury na zaliczkowy czynsz może odliczyć jednorazowo, ponieważ podatkową księgę przychodów i rozchodów prowadzi metodą kasową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy, być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 22 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W przypadku stosowania opisanego we wniosku sposobu ewidencjonowania kosztów zastosowanie znajduje przepis art. 22 ust. 6b ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2008r.) zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z postanowieniami § 12 ust. 3 pkt 1 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są między innymi: faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym, jedynymi dokumentami umożliwiającym zaewidencjonowanie wydatków poniesionych tytułem czynszu za wynajem pomieszczenia, w którym prowadzona jest przez wnioskodawcę działalność gospodarcza, są wystawione przez Gminę faktury VAT.

Jednocześnie, należy mieć na względzie, że wnioskodawca, wszystkie wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu z tej działalności i fakt, czy wydatki te są bezpośrednio, czy też pośrednio związane z przychodem. Tak więc nie jest możliwe stosowanie odrębnych zasad ewidencjonowania kosztów w przypadku będących przedmiotem wniosku wydatków z tytułu czynszu, od innych wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

W tym też przypadku, nie znajdują zastosowania zasady określone w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane dla podatników prowadzących księgi rachunkowe, bądź prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, którzy wybrali te zasady.

W konsekwencji – przy wskazanej we wniosku metodzie ewidencjonowania kosztów poniesione tytułem wpłat na poczet czynszu wydatki udokumentowane fakturami VAT, dotyczące lokalu wynajmowanego lokalu wynajmowanego dla potrzeb związanych ze świadczeniem usług stomatologicznych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wnioskodawca winien zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie ich poniesienia (wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu).

Mając powyższe na względzie, stanowisko wnioskodawcy o możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z wiązanych z uiszczeniem zaliczek tytułem czynszu, udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez Gminę, należy uznać za prawidłowe, pod warunkiem, iż określenie jednorazowo odnosi się do zaksięgowania kosztów na podstawie każdej z tych dwóch faktur w odpowiednim miesiącu roku podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.