INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 05.09.2008 r. (data wpływu 08.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu pracowników z tytułu opłaconych przez pracodawcę świadczeń medycznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu pracowników z tytułu opłaconych przez pracodawcę świadczeń medycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zatrudnia 169 pracowników na podstawie stosunku pracy. Spółka zamierza począwszy od 1 października 2008 r. wykupić wybranym pracownikom (w zależności od stażu pracy) tzw. pakiety medyczne uprawniające ich do skorzystania z określonych badań. W skład pakietu medycznego wchodzić będą usługi medyczne w zakresie podstawowej i specjalistycznej opieki ambulatoryjnej. Spółka zgodnie z zaproponowanym projektem umowy zobowiązana będzie do dokonania zapłaty za powyższe usługi ryczałtowo za wszystkie usługi za każdego pracownika, który objęty będzie pakietem medycznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy spółka, jako płatnik ma obowiązek doliczyć wartość wykupionego pakietu usług medycznych do miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ...
2. W jaki sposób należy prawidłowo ustalić wysokość zaliczki na podatek dochodowy w związku z otrzymaniem pakietu medycznego przez pracownika, jeśli obejmuje on usługi medyczne z zakresu: obowiązkowych badań lekarskich określonych Kodeksem pracy; obowiązkowych badań profilaktycznych określonych innymi ustawami; a także innych dodatkowych dobrowolnych usług medycznych...
3. Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca powstaje po stronie pracownika przychód: czy w chwili zawarcia umowy pomiędzy Spółką a firmą świadczącą usługi medyczne, czy w chwili poinformowania pracownika o wykupieniu na jego rzecz pakietu medycznego, czy też dopiero w chwili skorzystania przez pracownika z usług objętych pakietem medycznym...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że uzyskane przez pracownika świadczenia medyczne w ramach tzw. pakietu medycznego - finansowanego przez pracodawcę - nie stanowią dochodu pracownika wynikającego ze stosunku pracy a w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do naliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, gdyż są to świadczenia otrzymane przez pracownika w naturze. Wykupione przez Spółkę pakiety medyczne są jedynie postawieniem do dyspozycji pracownikowi korzyści w postaci prywatnej opieki medycznej, z której pracownik nie zawsze musi skorzystać (orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2008 r. sygnatura akt III Sa/Wa 625/08.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W przypadku zakupu przez pracodawcę usług ubezpieczenia medycznego, uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych usług medycznych, opłata za te usługi przypadająca na poszczególnych pracowników stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Jednocześnie należy potwierdzić, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo opłacenie przez pracodawcę prawa pracownika do skorzystania z usług ubezpieczenia medycznego o określonej wartości pieniężnej. Przychodem pracownika nie jest wartość faktycznie skonsumowanych usług medycznych (zabiegów, konsultacji medycznych, itp.), ale wartość świadczenia poniesionego za pracownika przez pracodawcę za prawo do korzystania z określonych usług medycznych.

Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia, w przypadku gdy przedmiotem świadczenia są usługi zakupione, pracodawca ustala według cen zakupu – art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy.

W momencie opłacenia składki ubezpieczeniowej znana jest pracodawcy zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty oraz liczba pracowników, uprawnionych do świadczenia, stąd ustalenie przychodu u poszczególnych pracowników powinno być sprawą oczywistą.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego i zadanych pytań należy podkreślić, że wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy – art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.). Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy. Przy czym fakt, iż z zawartej umowy świadczenia usług ubezpieczenia medycznego nie wynika wartość świadczeń, do pokrycia których pracodawca jest zobowiązany zgodnie z powyższymi przepisami, nie może stanowić podstawy do wyłączenia z opodatkowania wartości świadczenia w postaci prawa pracownika do dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych.

Dlatego też na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany, jako pracodawca i wyłączenia ich z podstawy opodatkowania przychodu pracownika.

Przychód z przedmiotowego tytułu powstaje w momencie dokonania opłaty, na podstawie której pracownik otrzymuje prawo do korzystania z usług medycznych. Pracodawca ma obowiązek doliczyć go do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że na spółce jako płatniku ciąży obowiązek doliczenia wartości wykupionego pakietu usług medycznych (w zakresie dodatkowych, dobrowolnych usług medycznych) do miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W momencie opłacenia składki ubezpieczeniowej znana jest pracodawcy zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty oraz liczba pracowników, uprawnionych do świadczenia.

Dlatego też na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany, jako pracodawca (tj. wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich oraz kosztów profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy) i wyłączenia ich z podstawy opodatkowania przychodu pracownika.

Przychód z przedmiotowego tytułu powstaje w momencie dokonania opłaty, na podstawie której pracownik otrzymuje prawo do korzystania z usług medycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.