INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 07.11.2008 r. (data wpływu 12.11.2008 r.) udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów kupna i sprzedaży koni - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów kupna i sprzedaży koni.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza kupować i sprzedawać konie. W stanowisku przedstawionym we wniosku Wnioskodawca, podał, że umowy sprzedaży konia zawarł także przed dniem 1 stycznia 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stanowisko, że w świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o PCC do zakupu lub sprzedaży koni przez Wnioskodawcę w drodze umowy sprzedaży nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. przeniesienie własności zwierzęcia w drodze umowy sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jest zdania, że prawidłowym jest stanowisko, że w świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o PCC do zakupu lub sprzedaży koni przez Wnioskodawcę w drodze umowy sprzedaży nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. przeniesienie własności zwierzęcia w drodze umowy sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ustawodawca w art. 1 pkt 1 ustawy o PCC użył zwrotu, który przesądza o tym, że został skonstruowany zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu omawianym podatkiem. Jednoznacznym jest przy tym, że umowa sprzedaży zwierząt nie jest wymieniona jako czynność cywilnoprawna w art. 1 pkt 1 ustawy o podatku PCC, albowiem zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku PCC podatkowi temu podlegają jedynie umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedający zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie z art. 45 Kodeksu Cywilnego, rzeczami w rozumieniu Kodeksu Cywilnego są tylko przedmioty materialne. Zwierzę niewątpliwie jest przedmiotem materialnym, ale jak wynika z treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 ze zm.) „jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą”. Takie unormowania wskazują wprost, że zwierzę nie może być zakwalifikowane jako rzecz, a co za tym idzie do sprzedaży zwierząt nie mają zastosowania przepisy ustawy o PCC.

Nadto, mając na uwadze, treść art. 217 Konstytucji RP i wynikający z tego artykułu bezwzględny zakaz nakładania na podatnika obowiązków podatkowych w drodze analogii, czy tez poprzez odpowiednie stosowanie przepisów prawa podatkowego, należy wykluczyć opodatkowanie podatkiem PCC sprzedaży zwierząt poprzez odpowiednie stosowanie do takich umów przepisów dotyczących opodatkowania umów sprzedaży rzeczy.

Analogiczne stanowisko zajmowały organy skarbowe w orzeczeniach wydawanych w trybie przewidzianym w Ordynacji podatkowej, np. w (i) postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik z 1 lutego 2006 r. (znak POI/436/14/05/BJ); (ii) Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Winogrady z 2 grudnia 2005 r. (znak MM-4360-PCC-6/2005); (iii) czy też w informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z 23 grudnia 2003 r. (znak PM-005-1/54/03).

Wnioskodawca wyjaśnia, iż sformułował pytanie jako kupujący lub sprzedający, albowiem przed dniem 1 stycznia 2007 r. (Wnioskodawca zawarł umowy sprzedaży konia także przed tą datą) obowiązek podatku w podatku PCC – na zasadzie art. 4 i 5 ustawy o PCC – ciążył na obu stronach umowy cywilnoprawnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zawierał umowy sprzedaży i zakupu koni przed 1 stycznia 2007 r., jak i ma zamiar takie umowy zawierać.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 959 ze zm., Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm. oraz Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Powyższe oznacza, iż ustawodawca ograniczył zakres przedmiotowy podatku od czynności cywilnoprawnych do tych przypadków, gdy przedmiotem umowy sprzedaży lub zamiany są rzeczy i prawa majątkowe. Wskazać przy tym należy, iż brzmienie przepisu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) nie zmieniło się od dnia wejścia w życie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czyli od dnia 1 stycznia 2001 r.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t. j. Dz. U. z 2003 r., Nr 106 poz. 1002 ze zm.) zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Jednocześnie w ust. 2 tego przepisu ustawodawca wskazał, iż w sprawach nieuregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy.

Ustawa o ochronie zwierząt nie reguluje kwestii obrotu zwierzętami, w tym umów sprzedaży zwierząt. W tym zakresie zastosowanie znajdują przepisy Kodeksu cywilnego.

Mając na względzie fakt, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera własnych definicji sprzedaży, ocena czy dana czynność stanowi taką umowę winna być dokonywana przy uwzględnieniu odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Przedstawiając powyższe, należy stwierdzić, że w przypadku zawarcia umowy sprzedaży zwierząt, o których mowa w ustawie o ochronie zwierząt, czynność ta podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Ustawa o ochronie zwierząt stanowi o traktowaniu zwierząt, przy czym nie wprowadza zakazu obrotu nimi. Konsekwencją braku takiego zakazu jest prawo właścicieli zwierząt do ich sprzedaży, czy też zamiany. Jeśli właściciele korzystają z tego prawa są obowiązani stosować wszystkie regulacje dotyczące czynności cywilnoprawnych, w tym także przepisy prawa podatkowego. Przepisy ustawy o ochronie zwierząt nie zwalniają ich z tego obowiązku.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera normy nakazującej wyłączenie z kręgu adresatów przepisów podatkowych grupy właścicieli zwierząt.

Reasumując należy stwierdzić, iż w świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych do zakupu lub sprzedaży koni przez Wnioskodawcę w drodze umowy sprzedaży mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przeniesienie własności koni w drodze umowy sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.