INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 01 września 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 05 września 2008r.) uzupełnionym w dniu 20 listopada 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielonego dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pełnoletnim dzieciom pracownika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 września 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielonego dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pełnoletnim dzieciom pracownika.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 31 października 2008r. Znak: IBPB2/415-1485/08/BD wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 20 listopada 2008r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z obowiązującym w spółce Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, pełnoletnie dzieci pracownika otrzymują dofinansowanie do wypoczynku. Udzielenie świadczenia podlega wliczeniu do dochodu pracownika i jest pobierana zaliczka na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak prawidłowo rozliczyć podatek od świadczenia udzielonego pełnoletnim dzieciom pracownika...

Zdaniem wnioskodawcy, udzielenie świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pełnoletniemu dziecku pracownika nie podlega wliczeniu do dochodu pracownika. Pełnoletni świadczeniobiorca powinien rozliczyć się indywidualnie, w związku z czym Spółka uważa, iż jest zobowiązana po zakończeniu roku sporządzić deklarację PIT-8C w celu indywidualnego rozliczenia świadczeniobiorcy z Urzędem Skarbowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo – sanatoryjnych, rehabilitacyjno – szkoleniowych i leczniczo – opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł – do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
   
   

Zwolnienie, o którym mowa wyżej, dotyczy dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, tzn. do ukończenia 18 roku życia. Skoro 18 lat uzyskuje się w dniu ich ukończenia, a cytowany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy podatkowej odnosi się do dzieci i młodzieży do lat 18, oznacza to, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie miało zastosowania do dofinansowania wypoczynku młodzieży, która ten wiek ukończyła.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pełnoletnie dzieci pracownika otrzymują dofinansowanie do wypoczynku. Wnioskodawca – Spółka uważa, że pełnoletni świadczeniobiorca powinien rozliczyć się indywidualnie w związku z czym Spółka po zakończeniu roku powinna sporządzić deklarację PIT-8C w celu indywidualnego rozliczenia świadczeniobiorcy z Urzędem Skarbowym.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla pełnoletniego dziecka pracownika przysługuje ze względu na to, że pracownika z zakładem pracy łączy stosunek pracy. Tak więc, świadczenia otrzymane w formie dofinansowania do wypoczynku dla pełnoletnich dzieci będą stanowiły przychód pracownika ze stosunku pracy i będą podległy opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniami za pracę, od których płatnik ma obowiązek pobrania zaliczek na podatek zgodnie z art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przekazania podatnikowi imiennych informacji (PIT-11) o uzyskanych dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od wypłaconych wynagrodzeń.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami stanowisko wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.