INTERPRETACJ A INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2008r. (data wpływu 16 października 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dotyczącej zakupu usługi transportowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dotyczącej zakupu usługi transportowej .

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką, zarejestrowaną jako podatnik VAT-UE. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej m.in. produkuje wyroby kosmetyczne i parafarmaceutyki, które sprzedaje na terenie kraju i UE (jako wewnatrzwspólnotowa dostawę towarów oraz sprzedaż wysyłkową). Wewnatrzwspólnotowa dostawe towarów jest realizowana na rzecz litewskiego kontrahenta, zarejestrowanego jako podatnik unijny na Litwie. Wnioskodawcę wiąże z nim zawarta w marcu 2007r. umowa o współpracy, zgodnie z którą Wnioskodawca sprzedaje swoje wyroby w ramach wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów, po cenach loco magazyn Wnioskodawcy (formuła EXW). Umowa stanowi również, że Wnioskodawca organizuje transport sprzedanych wyrobów na Litwę, o ile litewski kontrahent nie zadysponuje odmiennie. Wnioskodawca może dostarczyć zakupione towary na Litwę własnym transportem, lub za pośrednictwem osób trzecich, w tym firm transportowych lub spedycyjnych. Zazwyczaj dostawa towarów na Litwę odbywa się w ten sposób, że Wnioskodawca zleca transport firmie kurierskiej, która za swoją usługę obciąża Wnioskodawcę fakturą VAT z naliczonym 22% podatkiem od towarów i usług dla całej usługi (tj. transportu towarów z Polski na Litwę), gdyż zlecającym tę usługę firmie kurierskiej jest polska firma (Wnioskodawca). Wnioskodawca natomiast obciąża litewskiego kontrahenta odrębną od faktury sprzedaży (z której należność jest opodatkowana stawką 0%), faktura za koszty transportu (przy czym wartość tej faktury jest wyższa od wartości faktury otrzymanej przez Wnioskodawcę od firmy kurierskiej), z adnotacją, że „zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca usługi według art. 27 i 28 ustawy”. Należność z tej faktury nie podlega VAT, gdyż litewski kontrahent podał w umowie o współpracy z Wnioskodawcą numer, pod którym jest zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług. Numer ten jest podany w preambule umowy, a także w jednym z jej punktów z zaznaczeniem, że kupujący podaje ten numer sprzedawcy dla celów realizacji wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca dokonując transportu swoich wyrobów do kontrahenta litewskiego w ramach wewnatrzwspólnotowej dostawę towarów w sposób opisany we wniosku, świadczy usługi międzynarodowego transportu towarów, które są opodatkowane na Litwie, gdyż litewski kontrahent podał Wnioskodawcy swój numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług (zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług)...

Czy Wnioskodawca może o kwotę podatku VAT naliczonego, wynikającą z faktur otrzymanych od firmy kurierskiej za usługę transportu towarów będących przedmiotem wewnatrzwspólnotowej dostawę towarów na Litwę, obniżać swój podatek należny (zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

W sytuacji, gdy:

• Umowa między kontrahentami przewiduje, że usługa transportowa, związana z wewnatrzwspólnotowa dostawę towarów nie jest wliczona w cenę netto towaru, lecz jest dokumentowana odrębną fakturą,
• Nabywca podał dostawcy w umowie określającej warunki dostawy (w tym transportu na Litwę) numer pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Litwy, z zaznaczeniem, że podaje go dla celów realizacji umowy, to wewnatrzwspólnotowa usługa transportu towarów, której miejsce świadczenia określa art. 28 ust. 1 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a zakończenie ma miejsce na terenie Litwy, miejscem opodatkowania wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów jest Litwa.
  
  

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przyjęły zasadę wynikająca z VI Dyrektywy UE, stanowiącą, że jeżeli podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Zatem zlecenie przez Wnioskodawcę firmie kurierskiej transportu wyrobów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na Litwę nie pozbawia go statusu świadczącego wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów. Tym samym może on wystawić fakturę za wewnatrzwspólnotową usługę transportu towarów, z podaniem stawki VAT „nie podlega” i adnotacją, że zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca usługi, zgodnie z § 27 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). jednocześnie Wnioskodawca nie ma obowiązku ścisłego refakturowania wartości faktury otrzymanej od firmy kurierskiej.

Ad. 2)

Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z otrzymanych przez nią faktur wystawionych przez firmę kurierską za usługę transportu wyrobów będących przedmiotem wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów na Litwę, gdyż:

• Kwota ta mogłaby być odliczona, gdyby usługa transportu wyrobów była dokonywana do nabywcy mającego siedzibę na terytorium kraju,
• Wnioskodawca posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami (listy przewozowe, potwierdzenia dostawy do litewskiego odbiorcy).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlega:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
• eksport towarów,
• import towarów,
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

W myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, który jest kwotą należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o podatek należny. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Należy jednak zauważyć, że przepis ten nie precyzuje, jakiego typu dodatkowe koszty wlicza się do podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Wskazuje jednak, że jest to całość świadczenia należnego od nabywcy.

Zatem stwierdzić należy, że świadczenie sprzedawcy zobowiązującego się dostarczyć towar kupującemu do wskazanego przez niego miejsca obejmuje także koszty transportu. Oznacza to, że na podstawie art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawa opodatkowania takiej sprzedaży obejmuje również koszty przewozu, niezależnie od podmiotu realizującego ten przewóz, a całość świadczenia powinna być opodatkowana według stawki podatkowej właściwej dla realizacji świadczenia, czyli sprzedaży towaru. W takiej sytuacji brak jest jakichkolwiek podstaw do traktowania usługi przewozu, realizowanej przez wyspecjalizowanego przewoźnika na rzecz sprzedawcy, jako usługi transportowej sprzedawcy wykonywanej na rzecz odbiorcy towaru.

Zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. Nr L 347/1). Zgodnie z ww. art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Ww. przepisy Dyrektywy wskazują na to, że kwoty pobierane przez dostawcę od nabywcy wpływają na wartość dokonywanej czynności, a co się z tym wiąże wpływają również na podstawę opodatkowania. Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

W myśl art. 547 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jeżeli ani z umowy, ani z zarządzeń określających cenę nie wynika, kogo obciążają koszty wydania i odebrania rzeczy, sprzedawca ponosi koszty wydania, w szczególności koszty zmierzenia lub zważenia, opakowania, ubezpieczenia za czas przewozu i koszty przesłania rzeczy, a koszty odebrania ponosi kupujący.

Przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy brak jest stosownych klauzul umownych lub przepisów szczególnych. Ustala on zasadę, według której koszty przesłania ponosi sprzedawca, ale tylko wówczas, gdy miejsce przeznaczenia przesyłanego towaru jest zarazem miejscem jego wydania, a więc miejscem spełnienia świadczenia przez sprzedawcę. Wynika z tego, że całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje wówczas także koszty przesłania towaru.

Powyższe regulacje znajdują zastosowanie w sytuacji, gdy wydanie towaru dokonuje się z chwilą objęcia towaru w posiadanie przez odbiorcę, czyli chwilą wydania towaru jest magazyn odbiorcy (parytet ceny: franco magazyn odbiorcy). Wówczas podstawa opodatkowania obejmuje również koszty transportu towaru.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz podatnika VAT-UE z Litwy. Strony mają ustalone ceny towarów – Loco Magazyn Dostawcy. Ponadto Wnioskodawca dostarcza również towar do magazynu kontrahenta na Litwie transportem w tym celu najętym. W zawartej umowie współpracy kontrahent litewski podaje swój numer, pod którym jest zarejestrowany na Litwie na potrzeby podatku od towarów i usług dla celów realizacji wewnatrzwspólnotowej usługi transportu towarów.

W odniesieniu do powyżej przedstawionego stanu faktycznego niezbędne jest zwrócenie szczególnej uwagi na pojęcie „wydanie towaru”. Strony umowy dokonując czynności sprzedaży winny wybrać taki sposób wydania i odebrania towaru, aby zapewnić jego całość i nienaruszalność. Właściwościom towaru powinien odpowiadać zwłaszcza sposób opakowania i przewozu. Wydanie towaru następuje między innymi przez odebranie towaru z magazynu dostawcy (parytet ceny: loco magazyn dostawcy). Wówczas odbiorca odbiera towar transportem własnym lub wynajętym. Objęcie w posiadanie następuje z chwilą załadowania i pokwitowania odbioru. Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m. in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest, co do zasady, wydanie towaru. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

W przedstawionym stanie faktycznym wydanie towaru następuje w magazynie dostawcy, a ryzyko utraty towaru obciąża odbiorcę a nie dostawcę. Zatem podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie obejmuje kosztów transportu towarów z magazynu dostawcy do magazynu wskazanego przez odbiorcę. W przypadku, gdy transportu towarów dokonuje dostawca własnym środkiem transportu, bądź wynajmuje do tego transportu firmę transportową, przedmiotową usługę należy traktować jako odrębną usługę transportową. Wnioskodawca obciążając nabywcę za towar zobowiązany jest do odrębnego udokumentowania wartości usługi transportowej, do której znajdują zastosowanie przepisy dotyczące opodatkowania usług transportowych. Tym samym podstawa opodatkowania wewnatrzwspólnotowej dostawy towaru w sytuacji opisanej we wniosku nie obejmuje kosztów transportu towarów do magazynu kontrahenta litewskiego.

Do transportu towarów na Litwę Wnioskodawca wynajmuje firmę kurierską. Na podstawie zawartej umowy o współpracy Wnioskodawca obciąża kosztami usługi transportowej kontrahenta z Litwy.

W tej sytuacji należy odwołać się do zapisu zawartego w art. 28 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Na podstawie powyższego należy uznać, że Wnioskodawca wyświadczył usługę transportową na rzecz kontrahenta z Litwy, który podaje swój numer, pod którym jest zarejestrowany na Litwie na potrzeby podatku od towarów i usług dla celów realizacji wewnatrzwspólnotowej usługi transportu towarów. Transport towarów odbywa się na trasie z Polski na Litwę.

W związku powyższym należy określić miejsce świadczenia dla wykonanej usługi transportowej. Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług transportowych, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. Zastrzeżenie wynikające z ust. 3 dotyczy sytuacji, gdy nabywca wspomnianej usługi podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu. Wówczas w takim przypadku miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego uznać należy, że Wnioskodawca świadczyć będzie wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, do której zastosowanie mają wspomniane zapisy art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, iż miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest Polska. Zatem świadczenie ww. usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. Jednakże kontrahent litewski podaje swój numer, pod którym jest zarejestrowany na Litwie na potrzeby podatku od towarów i usług dla celów realizacji wewnatrzwspólnotowej usługi transportu towarów. W przedmiotowej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 28 ust. 3 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usługi dla wewnatrzwspólnotowej usługi transportowej jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer. Zatem przedmiotowa usługa będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Litwy.

Na podstawie art. 106 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Zgodnie z art. 106 ust. 2 cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz świadczył wewnątrzwspólnotową usługę transportową, która nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W związku z powyższym, w sytuacji świadczenia usług, które nie będą podlegały opodatkowaniu na terenie kraju a Wnioskodawca dla tych czynności nie jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej - lub w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze zastosowanie znajdzie § 27 ust. 1, ust. 2, ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). Zgodnie z powołanym przepisem, przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Ponadto faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 9 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie z ust. 4 § 27 cyt. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Do wyświadczenia wewnatrzwspólnotowej usługi transportowej Wnioskodawca nabywa usługę od firmy kurierskiej. Firma kurierska obciąża Wnioskodawcę fakturą z naliczonym 22% podatkiem od towarów i usług. Nabyta usługa transportowa jest związana z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów na Litwę.

W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabytej usługi na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 cyt. ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Reasumując, Wnioskodawca dokonuje wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów na Litwę oraz świadczy na rzecz kontrahenta z Litwy wewnątrzwspólnotową usługę transportową, która nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju. Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usługi transportowej związanej z dokonywaną wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, iż ocenę stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o stan prawny obowiązujący do 30 listopada 2008r. Z dniem 1 grudnia 2008r. wchodzą w życie przepisy ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), z zastrzeżeniem przepisów wymienionych w art. 15 tejże ustawy oraz przepisy rozporządzenia Ministerstwa Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę, zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.