INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2008 r. (data wpływu 29 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2008 r. (data wpływu 20 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania nabytych usług spedycyjnych, sposobu dokumentowania, określenia miejsca opodatkowania oraz określenia właściwej stawki podatku dla zakupionych usług transportowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2008 r. złożono wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania nabytych usług spedycyjnych, sposobu dokumentowania, określenia miejsca opodatkowania oraz określenia właściwej stawki podatku dla zakupionych usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. Zakupuje towary (specjalistyczne oświetlenie, filtry, wyposażenie teatralne, farby, tkaniny) od kontrahentów z UE, jak również z państw trzecich (ze Stanów Zjednoczonych, które drogą lotniczą są dostarczane do magazynów kontrahentów z UE). Następnie Spółka realizuje sprzedaż kontrahentom z państw trzecich (Federacja Rosyjska).

Specyfika handlu polega na tym, iż zakupione od kontrahentów z UE towary nie są fizycznie przewożone na terytorium Polski (brak fizycznego przemieszczenia towarów), są jedynie przemieszczane i czasowo przechowywane do momentu kompletacji od dostawcy niemieckiego lub austriackiego do firmy logistyczno - spedycyjnej w Niemczach, organizowana jest odprawa celna i stamtąd przewożone są do końcowego odbiorcy z Rosji. Dokumentacja handlowa związana z tymi transakcjami wygląda następująco:

1. Spółka otrzymuje od kontrahenta z UE (sprzedawcy towarów) dokument handlowy za zakupione towary, Spółka i kontrahent wymieniły się numerami ewidencyjnymi dla potrzeb transakcji UE; Spółka nie dokonuje fizycznego przemieszczenia towarów na terytorium Polski - transakcja zakupu nie stanowi WNT;
2. Spółka wystawia swoje dokumenty sprzedaży dla nabywcy z Rosji, odrębnie za towary, odrębnie za zorganizowane usługi logistyczno - spedycyjne. Sprzedaż na rzecz kontrahenta z Rosji jest ewidencjonowana w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż poza terytorium kraju, w pozycji 21 deklaracji.

Transport (przemieszczenie logistyczne), przebiega następująco:

• firma spedycyjna z Niemiec (podała swój numer identyfikacyjny NIP), która zrealizowała usługę transportu (wraz z przeładunkiem) z Niemiec przez Polskę i Litwę do Rosji, przesyła po realizacji usługi dokument handlowy za usługi składowania, przechowywania, transportu (określa w km transport na terytorium kraju), również dokument (formularz EX, T-l) potwierdzający, iż towary fizycznie opuściły terytorium UE
.
• firma spedycyjna z Litwy (podała swój numer identyfikacyjny NIP) zrealizowała usługę transportu (wraz z przeładunkiem) z Niemiec do Rosji, przesyła po realizacji usługi dokument handlowy za usługi składowania, nie określa na dokumentach handlowych ilości przejechanych kilometrów na terytorium kraju, brak też informacji, iż był to przejazd tranzytowy (korzystała z różnych podwykonawców, realizuje usługę odcinkowo), dostarcza dokument (formularz EX) potwierdzający, iż dokonano odprawy celnej, a towary opuściły terytorium UE
.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zakup usług spedycyjnych należy zakwalifikować jako zakup usług transportu międzynarodowego...
2. Czy Spółka w związku z tym, iż podała firmie spedycyjnej z Niemiec swój NIP PL zobowiązana jest dla potrzeb podatku od towarów i usług wykazać i rozliczyć import usług z tytułu zakupu usług transportu międzynarodowego na odcinku trasy tylko na terytorium Polski i w związku z tym wystawić fakturę wewnętrzną stosując stawkę 0% właściwą dla usług transportu międzynarodowego (posiada dowód, iż towary wywieziono poza UE)...
3. Czy w przypadku braku informacji o odcinku (km) tranzytu na terytorium Polski Spółka będzie zobowiązana całość usługi wykazać jako import ze stawką krajową...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa transportowa z jednego z państw UE tranzytem przez terytorium Polski do Rosji (państwo trzecie), spełnia kryteria określone w art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym stanowi usługę transportu międzynarodowego. W przypadku usług transportowych, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości (art. 27 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy). Usługa świadczona jest przez firmę spedycyjną z Niemiec, Spółka podała swój NIP PL i w związku z powyższym przyjęła na siebie obowiązek rozliczenia podatku za odcinek na terytorium Polski, powinna terminowo rozpoznać i odpowiednio rozliczyć import usług (z uwzględnieniem szczególnego momentu powstawania obowiązku od usług transportowych) ze stawką 0% oraz udokumentować fakturą wewnętrzną zgodnie z art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem § 25 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. Pozostały odcinek zaewidencjonować na podstawie faktury wewnętrznej jako niepodlegający opodatkowaniu na terytorium RP, wykazać w poz. 21 deklaracji VAT-7. W przypadku braku informacji o ilości km tranzytowych na terytorium Polski, Spółka będzie zobowiązana rozliczyć import usług transportowych na podstawie faktury wewnętrznej według stawki krajowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 5). Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy).

W myśl postanowień art. 2 pkt 9 powołanej wyżej ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Treść art. 17 ust. 1 pkt 4 wskazuje, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

W przypadku świadczenia usług dla określenia miejsca opodatkowania transakcji należy ustalić miejsce świadczenia usług.

Gdy mowa jest o imporcie usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, nie jest istotnym, czy zagraniczny usługodawca świadczy swoją usługę faktycznie na terytorium Polski, lecz czy w świetle przepisów, zawartych w art. 27, decydujących o miejscu świadczenia - miejscem świadczenia i tym samym opodatkowania jest Polska. Jeżeli zgodnie z ww. przepisami, miejscem świadczenia i opodatkowania usługi nie jest terytorium kraju - wówczas nabycie tej usługi nie wywołuje dla krajowego usługobiorcy, żadnych skutków na gruncie podatku od towarów i usług. Natomiast gdy przepisy te wskazują, że miejscem opodatkowania jest terytorium Polski, wówczas należy ocenić, który podmiot jest z tego tytułu podatnikiem. Przepisy ustawy regulują nie tylko miejsce opodatkowania usług, lecz również w jakich przypadkach podatnikiem w Polsce jest usługobiorca usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.

Wnioskodawca wskazał, iż zakupuje od firm spedycyjnych usługi polegające na składowaniu, przechowywania, przeładunku oraz transporcie towarów. Dodatkowo firmy spedycyjne dostarczają dokumenty celne dotyczące wywożonych towarów.

Przez umowę spedycji, uregulowaną w art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) - spedytor zobowiązuje się, za wynagrodzeniem, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Przedmiotem zobowiązania spedytora jest świadczenie tzw. usług spedycyjnych w szerokim zakresie, polegających na wysyłaniu przesyłki, jej odbiorze, dokonaniu innych usług związanych z przewozem przesyłki. Zakres usług spedycyjnych może obejmować różne czynności związane z przewozem towarów. Mogą one polegać na wyborze odpowiedniego sposobu wykonania przewozu, doradztwie spedycyjnym, sprawdzeniu dokumentów i danych wymaganych do wysłania przesyłki, zapewnieniu niezbędnych środków transportu, zbadaniu stanu przesyłki i opakowania, zaadresowaniu, przyjęciu przesyłki w celu jej wysłania, załatwieniu wszelkich czynności związanych z załadowaniem na środek transportu, dowozem, wyładowaniem, dostarczeniem przesyłki przewoźnikowi, sprawowaniu dozoru nad przesyłką itd.

Zatem, na usługę spedycji może się składać wiele czynności, które z punktu widzenia klasyfikacji statystycznych traktowane są jako odrębne usługi. Jednakże dla celów podatku od towarów i usług nie powinny być one sztucznie wyodrębniane, lecz traktowane łącznie jako jeden rodzaj usługi - usługa spedycji.

Przez usługi transportu międzynarodowego, zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy, rozumie się także usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej związane z usługami przewozu lub innego sposobu przemieszczania towarów i osób, o których mowa w punktach 1 i 2 tego przepisu. Zatem opisane we wniosku usługi spedycji międzynarodowej należy potraktować jak usługi transportu międzynarodowego. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług traktuje usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej jak usługi transportu międzynarodowego, w związku z tym w zakresie świadczenia usług pośrednictwa i spedycji międzynarodowej stosuje się regulacje wynikające z cyt. art. 27 ust. 1, art. 83 ust. 3 pkt 3 oraz art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaliczenie przez ustawodawcę usług pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związanych z usługami transportu międzynarodowego do usług transportu międzynarodowego nie powoduje, że zmienia to charakter tych usług. Nadal są to usługi pośrednictwa, czy spedycji, a nie usługi transportowe. Dlatego też miejsce świadczenia określa się odpowiednio jak dla usług pośrednictwa i usług spedycji.

W odróżnieniu od usług pośrednictwa i spedycji związanych z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów, ustawodawca nie ustalił odrębnych zasad określania miejsca świadczenia dla usług pośrednictwa i spedycji związanych z usługami transportu międzynarodowego. W związku z tym, zastosowanie znajduje generalna zasada wynikająca z art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Reasumując, stwierdzić należy, iż nabyte usługi zaliczyć należy do usług spedycyjnych, które nie podlegają opodatkowaniu na terenie Polski, w związku z czym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązku podatkowe z tytułu importu usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.