Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-734/12-2/AMN
z 29 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia xx lutego 2012 r. Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych oraz informatycznych. Siedziba firmy Wnioskodawcy mieści się w Polsce. Dokumentacja rachunkowa przedsiębiorstwa Zainteresowanego prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Od kwietnia 2012 r. Wnioskodawca świadczy usługi w Belgii dla firmy z Holandii, z którą podpisał umowę o współpracę. W ramach tego kontraktu Zainteresowany wykonuje usługi budowlane na nieruchomościach wskazywanych mu przez ww. kontrahenta, które położone są w najróżniejszych miejscach w Belgii. W zależności od realizowanego zlecenia Zainteresowany przebywa w Belgii w danym miesiącu od kilku dni do pełnego miesiąca. W Belgii Wnioskodawca nie posiada ani też nie wynajmuje żadnego lokalu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W Belgii nie ma zapewnionego wyżywienia. Podróże z miejsca zamieszkania w Polsce do miejsca świadczenia usług w Belgii odbywają się samochodem prywatnym, dla którego Wnioskodawca prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów diety z tytułu zagranicznych podróży służbowych odbywanych w ramach świadczonych usług w Belgii?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Art. 23. ust. 1 pkt 52 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Zainteresowany uważa zatem, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych, odbywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczonych usług, ponieważ są one kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów i bezpośrednio związane z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej.

Powołane przepisy wyłączają z kosztów podatkowych wartość omawianych diet, jednak tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Dlatego Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, powołane przepisy obejmują osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń o charakterze przedmiotowym lub podmiotowym, oraz nie rozróżniają wyjazdu służbowego według celu podróży służbowej. Wobec tego Zainteresowany uważa, że jego wyjazdy do Belgii w celu realizowania zasadniczego przedmiotu działalności gospodarczej, tzn. świadczenia usług budowlanych, również wchodzą w zakres podroży służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z powołanego przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały więc objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych. W szczególności przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych oraz informatycznych. Zainteresowany usługi świadczy w Belgii dla firmy z Holandii, z którą podpisał umowę o współpracę. W ramach tego kontraktu Zainteresowany wykonuje usługi budowlane na nieruchomościach wskazywanych mu przez kontrahenta, które położone są w najróżniejszych miejscach w Belgii. Podróże z miejsca zamieszkania w Polsce do miejsca świadczenia usług w Belgii odbywają się samochodem prywatnym.

Mając powyższe na uwadze, w przypadku odbywania przez Wnioskodawcę zagranicznych podróży służbowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, diety związane z tymi podróżami mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności, jednakże wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. dla podróży zagranicznych – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów diety z tytułu zagranicznej podróży służbowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.