INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.10.2008 r. (data wpływu 03.11.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania VAT usług dowozu pracowników do miejsca pracy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.11.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania VAT usług dowozu pracowników do miejsca pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2006 r. w „X” S.A. zakończono budowę i oddano do użytku bazę magazynowo – przetwórczą w S… w gminie F…. W zakładzie tym znajduje się nowa linia technologiczna do produkcji granulatu typ 90 i typ 45. Fakt ten spowodował u części dotychczasowych pracowników zmianę miejsca pracy z miejscowości L… na S…, co wiąże się z koniecznością dojazdów. Miejscowość, w której położony jest zakład leży na uboczu od głównej trasy w odległości ok. 40 kilometrów od L…. Z uwagi na utrudniony dojazd środkami komunikacji publicznej, wielozmianowy system pracy (w tzw. sezonie jest to system trzyzmianowy) oraz ze względu na fakt, iż pracownicy ci to doświadczona i wykwalifikowana kadra, w celu utrzymania dotychczasowego zatrudnienia na określonym poziomie pod względem ilościowym i jakościowym, Spółka zmuszona była zorganizować pracownikom dojazdy do i z pracy oraz pokryć koszty z nimi związane z własnych środków. W tym celu Spółka podpisała umowę o przewozy pracowników z zewnętrznym dostawcą – wyspecjalizowaną firmą przewozową. Wykonane usługi na rzecz „X” S.A. są rozliczane i dokumentowane fakturami co miesiąc. Spółka powyższe wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodów. W zakresie podatku od towarów i usług Spółka dokonuje odliczenia kwot podatku wynikających z faktur za transport pracowników. Spółka z tego tytułu nie pobiera od pracowników żadnego wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z organizacją dowozu pracowników do pracy Spółka winna uznawać, że pracownikom świadczy nieodpłatne usługi podlegające opodatkowaniu w oparciu o art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy

W art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymieniono odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że nieodpłatne świadczenie usług traktuje się jako odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:

1. usługi te nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, oraz
2. podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Warunek drugi jest niewątpliwie spełniony.

Co do warunku pierwszego należy stwierdzić, że usługi dowozu pracowników do i z miejsca pracy nie są wykonywane na potrzeby inne niż związane z prowadzoną działalnością podatnika – warunek ten nie jest zatem spełniony. W tym stanie zasadnym będzie uznanie, że zgodnie z cytowanym przepisem usługi nieodpłatnego dowozu pracowników nie podlegają opodatkowaniu.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, które potwierdza stanowisko Spółki. W sprawie Juliusz Fillibeck Solne GmbH Co. KG a Finanzamt Neustadt C-258/95 Trybunał uznał, że w przypadku gdy transport pracodawcy jest niezbędny ponieważ pracownik nie ma innej możliwości dojazdu do miejsca pracy, usługi przewozu pracowników nie są wykonywane na potrzeby inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W takim przypadku nie ma obowiązku naliczania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie – Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.