INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 26.10.2008r. (data wpływu 30.10.2008r.), uzupełnione pismem z dnia 24.11.2008r. (data wpływu 01.12.2008r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 18.11.2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.10.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2002 roku Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem działkę gruntu w województwie pomorskim o powierzchni ok. 3ha, która weszła w skład majątku wspólnego („ działka”). W dniu 10 stycznia 2005 roku Wnioskodawczyni zawarła przed notariuszem umowę o rozdzielności majątkowej małżeńskiej, zgodnie z tą umową właścicielką działki została Wnioskodawczyni, natomiast jej mąż otrzymał w zamian inny majątek o równoważnej wartości. W grudniu 2006 roku rozwiedli się. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać należącą do jej majątku odrębnego działkę. Ponieważ jednak nie sposób sprzedać jej w całości, postanowiła najpierw podzielić ją na 5 mniejszych działek. Zaznacza, iż sprzedaż ta miałaby charakter jednorazowy, bez zamiaru częstotliwości. Dodatkowo podkreśla, iż działka została przyznana na własność w umowie o rozdzielności majątkowej małżeńskiej i nie nabyła jej w związku z powyższym zamiarem dalszej odsprzedaży. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej (nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług). Wspomniana nieruchomość nie była wykorzystywana do celów zarobkowych, stanowi majątek odrębny.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni podała że 4 działki będące przedmiotem sprzedaży mają przeznaczeniu rekreacyjno – turystyczne, a jedna przeznaczenie w części budowlane a w części rolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może zostać uznana za płatnika podatku od towarów i usług zgodnie z treścią art. 15 ust.1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Działka została nabyta w 2002 roku, a więc ponad 5 lat temu, stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni i nie była ani nie jest wykorzystywana do celów zarobkowych. Konieczność jej sprzedaży wynika z trudnej sytuacji rodzinnej. Ponadto czynność sprzedaży działki będzie wykonywana jednorazowo, bez zamiaru wykonywania tej czynności sprzedaży w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie, stąd też nie można uznać Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 i ust.2 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm. ). Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię w drodze przepisania własności działki w umowie o ustanowieniu rozdzielności majątkowej małżeńskiej, zaś mężowi przyznano w umowie inną nieruchomość. Nieruchomość nie była wykorzystywana do celów zarobkowych i stanowi majątek odrębny, zaś środki uzyskane z jej sprzedaży zostaną przeznaczone na majątek osobisty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym przez towary rozumie się zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy zakładają, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Aby uznać dostawę gruntów za działalność gospodarczą, należy wskazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a sam zakup gruntu dokonywany był w celu odsprzedaży.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej i czynność ta wykonywana jest jednorazowo, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Ponadto działka zakupiona przez Wnioskodawczynię nie została nabyta z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, ale z zamiarem włączenia tego gruntu do majątku osobistego.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu spełniony. W świetle powyższego dostawę ww. działek nie należy uznać za działalność gospodarczą, bowiem nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Zatem w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, brak jest podstaw by uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.