INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2008r. (data wpływu do tut. Biura 26 września 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2008r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się sprzedażą elementów stalowych. W ramach swojej działalności handlowej okresowo dokonuje weryfikacji stanu magazynowego towarów handlowych. W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji Spółka odnotowała nadwyżkę w stanie magazynowym towarów handlowych. Część z ujawnionych towarów handlowych Spółka już sprzedała osiągając z tego tytułu przychód.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu stwierdzonych nadwyżek towarów handlowych na magazynie Spółka powinna wykazać przychód podatkowy jedynie w momencie sprzedaży tych towarów...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Momentem uzyskania przychodu jest z kolei na podstawie art. 12 ust. 3a w/w ustawy dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jak wynika z przytoczonych przepisów, nadwyżki towarów handlowych, które zostały ujawnione w toku przeprowadzonej w Spółce inwentaryzacji, będą stanowiły dla Spółki przychód podatkowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w momencie sprzedaży kontrahentom ujawnionych towarów. W tym właśnie momencie Spółka zrealizuje korzyść wynikającą z posiadania ujawnionych nadwyżek towarów, która stanie się przychodem stosownie do art. 12 ust. 3a w/w ustawy.

Stanowisko Spółki jest zgodne z decyzją w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 7 czerwca 2006r. o sygnaturze PBD/4218-005-3/06, opublikowaną na stronie internetowej Ministerstwa Finansów, zgodnie z którą nadwyżki towarów handlowych, ujawnione w toku inwentaryzacji, będą stanowiły przychód podatkowy Spółki z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w momencie sprzedaży kontrahentom ujawnionych towarów handlowych. Za datę uzyskania tych przychodów przyjmuje się datę wystawienia faktury sprzedaży, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca w którym zostaną wydane towary.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy przychodem jest również wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 w/w ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei przychody neutralne podatkowo, a więc nie stanowiące podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu, określone zostały w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z wyżej powołanym art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – „przychodami są w szczególności” wymienione w tym przepisie przysporzenia majątkowe. W przepisie tym posłużono się zatem sformułowaniem konstruującym listę otwartą przychodów podatkowych, co oznacza, że przychodami są nie tylko te przysporzenia, które zostały wymienione w w/w przepisie, ale także inne przysporzenia majątkowe wprost w ustawie nie wymienione.

W przedmiotowym stanie faktycznym źródłem powstania przychodu są dwie sytuacje: po raz pierwszy w momencie ujawnienia nadwyżek w magazynie oraz po raz drugi w momencie sprzedaży ujawnionych nadwyżek.

W sytuacji więc, gdy w wyniku inwentaryzacji pojawią się nadwyżki towaru, należy je wykazywać jako przychód z otrzymanych nieodpłatnie rzeczy o którym stanowi art. 12 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy. Jeśli więc w trakcie roku czy na koniec roku, w wyniku rozliczenia dokumentacji księgowej sprzedawanego towaru Spółka stwierdzi, że pozostała jej część towaru w ilości większej niż wynika z rozliczenia zakupu i sprzedaży tego towaru – to kwota odpowiadająca wartości zakupu tej części towarów powinna powiększać przychód jako wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy za okres, w którym tę okoliczność stwierdzono. Momentem powstania przychodu w sytuacji wyżej opisanej będzie data ujawnienia nadwyżek towarów przez podatnika.

Natomiast po raz drugi przychód powstanie w momencie np. sprzedaży ujawnionych nadwyżek.

W myśl art. 12 ust. 3a w/w ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jak wynika z przytoczonego przepisu, sprzedane nadwyżki towarów handlowych, które zostały ujawnione w toku przeprowadzonej w Spółce inwentaryzacji, będą stanowiły dla Spółki przychód podatkowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w dniu wydania kontrahentom tych towarów, wystawienia faktury lub uregulowania należności w zależności od tego, która z tych okoliczności wystąpi jako pierwsza.

Odnosząc powyższe do wykazanego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie przychód powstaje w dwóch momentach. W momencie ujawnienia nadwyżek towarów w magazynie a następnie w momencie o jakim mowa w powołanym art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).